In een volledig gevulde aula van uitvaartcentrum Bleyaert in Knokke-Heist werd zaterdagmorgen afscheid genomen van Veronique Nobus (36), de vrouw die op 4 december door haar ex-vriend werd doodgestoken. “Ik wou dat je hier weer bij ons stond, dat we konden ontsnappen uit deze nachtmerrie”, liet haar vader verstaan.
Aula ‘De Golfbreker’ bij Uitvaartzorg Bleyaert langs de Kalvekeetdijk in Knokke-Heist was te klein om iedereen die afscheid wilde nemen van Veronique Nobus een plaatsje te geven. Tientallen mensen volgden rechtstaand de met veel muziek en foto’s doorspekte afscheidsplechtigheid. Veronique was dan ook een erg geliefde, goedlachse jonge vrouw. En zeker de manier waarop ze het leven liet, zorgden voor een golf van afschuw, kwaadheid en diep verdriet. Niet alleen in haar dichte familie- en vriendenkring, maar ook ver daarbuiten.
Doodgestoken
Veronique werd bij haar thuis door haar ex-vriend gedood met tientallen messteken. De dienst begon met de projectie van een foto van Veronique met de haar typerende kamerbrede glimlach en het lied ‘De Roos’ van Ann Christy. Haar levensverhaal werd geschetst en zo kwamen we te weten dat ze haar communie wilde doen in een ‘mini-trouwjurkje’, hoe al vlug bleek dat de latere verpleegkundige al op jonge leeftijd blijk gaf van een sociaal en zorgzaam karakter. Zo hielp ze onder meer ook graag een handje mee in de kinderopvang van haar moeder. Dat zorgzame karakter bracht haar tot de opleiding voor verpleegkundige die ze succesvol doorliep waarna ze aan de slag kon in de thuiszorg en later in een woonzorgcentrum.
Veronique had ook eens sterke band met haar vader. Ze keek naar hem op en was trots op zijn job als dokwerker waarbij hij containers mocht verplaatsen vanop een hoge kraan in de haven. Al op jonge leeftijd vatte ze een grote liefde op voor boogschieten, een hobby die ze altijd zou blijven beoefenen. Net als haken en ander creatief handwerk.
Er passeerden foto’s de revue die haar evolutie toonden van baby, over klein meisje tot tiener en uiteindelijk jonge vrouw. Ook haar voorliefde voor Nederlandstalige muziek en haar innige contacten met artiesten als Corry Konings, Danny Fabry en Rob de Nijs kwamen aan bod.
Emotionele brieven
Veronique werd verder ook omschreven als een echt familiemens die nadat haar ouders uit elkaar gingen ook een goed contact opbouwde met de nieuwe vrouw van haar vader. Ook met haar stiefzusters en zeker met halfzus Delphine had ze een sterke band. Delphine liet een brief voorlezen waarin ze onder meer vertelde over een uitstapje samen nog deze zomer aan Werchter, waar ze de artiest Harry Styles aan het werk zagen. “In de auto waren we nog zijn liedjes aan het nazingen en bij je thuis aangekomen, praatten en lachten we nog urenlang na”, klonk het. “Wat zal ik onze uitstapjes missen. Wat zal ik jou ongelooflijk missen, mijn lieve zus.”
Ook haar vader had een brief opgesteld. Hij vertelde over het uitbundige karakter van zijn dochter en hoe ze ook wel haar eigen willetje had. “Soms moesten we Delphine en jou kalmeren als jullie het weer eens al te bont maakten in huis”, liet haar vader Franky optekenen. “Je wilde altijd zo graag eens mee gaan met mij naar boven op de kraan in de haven, maar om veiligheidsredenen mocht ik dat niet toestaan… Nu neem ik je elke dag in gedachten mee naar boven… We liepen elkaars deur niet plat toen je op jezelf gingen wonen, maar we belden wel heel vaak. ‘Papie’tje, love you’, zei je steeds op het einde van het gesprek. Kon je hier nu maar terug bij ons zijn. Konden we maar ontsnappen aan deze verschrikkelijke nachtmerrie. Ik ga je zo missen…”
Op het einde van de dienst werd het nummer ‘afscheid nemen bestaat niet’ van Marco Borsato gespeeld, terwijl iedereen rechtstond en de hand op het hart legde ter nagedachtenis aan Veronique.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
