Een kleine week nadat Marie ‘Bernadette’ Decuyper levenloos werd terug gevonden in de Brugse ringvaart, kwamen honderden mensen afscheid nemen in crematorium De Blauwe Toren. Bernadette werd er omschreven als een stoere, vrijgevochten vrouw met een peperkoeken hart. “Je laatste berichtje met nieuwjaar bewaar ik voor altijd in mijn gsm”, sprak hartsvriendin Carine.
De aula van crematorium De Blauwe Toren in Brugge was helemaal volgelopen om afscheid te nemen van Marie ‘Bernadette’ Decuyper. Bernadette, zoals ze door vrienden en bekenden steeds werd genoemd, werd in de vroege morgen van nieuwjaarsdag als vermist opgegeven toen haar echtgenoot Patrick Ponnet haar niet aantrof thuis in Koolkerke. Bernadette en Patrick vierden de overgang van oud naar nieuw met nog enkele vrienden in café Santa Cruz in Sint-Kruis, vlakbij de Kruispoort en dus de brug over de ringvaart.
Kort voor 1 uur liet Bernadette verstaan dat ze langs de Vesten, dus op het wandel- en fietspad naast de ringvaart, te voet naar huis wilde gaan. Hoewel Patrick en haar vrienden voorstelden om een taxi te bellen, het was immers nogal koud en guur weer, vertrok Bernadette toch te voet. Na een meer dan twee dagen durende zoektocht, zowel over land als op het water met sonarboten, werd haar levenloze lichaam op vrijdagmorgen 3 januari aangetroffen in de ringvaart ter hoogte van de Dampoort.
Motoren en wagens
Tijdens de uitvaartplechtigheid was heel veel ruimte voor muziek en voor foto’s, zowel uit haar jeugd als recenter samen met Patrick en familie en vrienden. Haar voorliefde voor motoren en blitse wagens kwam in beeld. Maar we zagen ook alledaagse taferelen van Patrick en Bernadette aan het werk in hun frituur. Ook haar trouwe hond Kita, volgens velen de reden waarom ze vroeger naar huis ging op die fatale nieuwjaarsnacht, was op vele beelden te zien. Zoon Lenny liet een boodschap voorlezen. “Ik vergeet je niet. Het is niet te geloven dat je er niet meer bent. Ook pa en hond Kita missen je. Je wordt zomaar uit ons leven gerukt. Je leven was nog lang niet klaar”, klonk het.
Ook haar schoonzus Inge nam het woord. “Vierenveertig jaar gelelden leerden we elkaar kennen. Je was toen al een speciale, wat eigengereide vrouw. Wie had toen kunnen denken dat we schoonzussen zouden worden? Je relatie en huwelijk met Patrick kenden ups and downs maar de sterke liefde bracht jullie steeds weer samen. Je keek uit naar het pensioen samen met Patrick. Jullie zouden nog een jaartje werken en dan van het leven gaan genieten. Je was vrijgevochten en steeds op zoek naar vrijheid. Die vrijheid, dat je eigen zin doordrukken, bracht je naar een plaats die we nooit hadden gedacht. Twee dagen lang hebben we met man en macht naar je gezocht en we waren er zo van overtuigd dat je niet in het water lag. Tot we met de neus op de feiten gedrukt werden: het was wél zo… Weet dat ik er altijd zal zijn voor je geliefden. Ik weet één ding: nooit krijg ik nog zo’n schoonzus.”
Vriendinnen
Hartsvriendin Katrien verwees naar de vele mooie wandelingen samen met de honden, waarbij Bernadette steeds alles mooi in beeld bracht om er later te kunnen op terug kijken. Een andere vriendin, Carine, had Bernadette leren kennen in de frituur. “We hadden meteen een klik en heel leuk was dat onze echtgenoten ook zo goed overeen kwamen”, klonk het. “Ik heb zo’n mooie herinneringen aan de citytrips en de uitstapjes samen naar Oostende, Sluis en onlangs nog de kerstmarkt in Brussel. Je laatste nieuwjaarswensen zal ik altijd bewaren op mijn telefoon…” Uiteindelijk kwam ook de zus van Patrick, Marleen, aan het woord. “Ik heb je die nacht nog nieuwjaarswensen gestuurd, maar die heb je niet meer kunnen lezen. Je eerste wandeling van 2025 langs je geliefde Vesten, waarvan je al weken zei dat je er zo naar uit keek, is nu ook je laatste wandeling geworden. Ik kan je verzekeren dat we met de schoonzussen en de goede vriendinnen met je hond Kita blijven wandelen en Patrick zal ook goed omringd worden en door zijn vriendengroep ‘de boys’.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
