Vrijdagmiddag werd afscheid genomen van Robin Neirynck, die op dinsdag 31 oktober overleed toen hij in de zorginstelling waar hij verbleef in bad verdronk. De dood van Robin bracht heel wat teweeg, het parket startte een onderzoek en de buren van het gezin organiseerden een druk bijgewoonde wake. De ouders van Robin zijn natuurlijk ontroostbaar, net als heel de familie. De uitvaart was uiteraard erg emotioneel. Uit de vele getuigenissen bleek dat Robin, ondanks zijn zware beperking, voor velen een licht in hun leven was.
Het was oma Lut die als eerste het woord nam. “In die bijna 26 jaar is er veel gebeurd, maar telkens vocht je terug. Vaak hebben we in het ziekenhuis gezeten, maar nooit was je er een minuut alleen. Je was een vechter, daarom is het onwezenlijk dat we je zo moeten afgeven.
Robin en ook zijn zus Anouk, 22 maanden jonger, kregen kort na hun geboorte epileptische aanvallen, ze zouden voor altijd met hun beperking moeten leven. Broer en zus stonden onder de begeleiding van het UZ Gent, maar nooit kon de juiste diagnose gesteld worden. “Wellicht een genetische aandoening, maar exact zullen we het nooit weten”, zei mama Ann daar eerder over.
Er werd ook namens Ann en pluspapa Erwin een tekst voorgelezen, ook tantes Els en Sophie en zijn lievelingsnichtje Celien kwamen aan het woord en telkens werd duidelijk dat Robin de zonnestraal in het leven was van heel wat mensen. “Een geboren optimist die graag keppe maakte.”
De aula bij Uitvaartzorg Snoeck zat afgeladen vol en ook buiten onder de tent volgden nog heel wat mensen de dienst op groot scherm.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier