Deze West-Vlamingen vervulden net als Jeroom de laatste wens van hun dierbaren

In de nieuwe reeks ‘Boris’ trekt cartoonist en tv-gezicht Jeroom samen met zijn vrienden Bockie De Repper en Jonas Geirnaert naar Canada. Hij wil er de droomreis van zijn overleden broer afwerken én er zijn assen uitstrooien. Ook deze West-Vlamingen vervulden de laatste wens van hun dierbaren.

Jo fietste 1.190 kilometer om zijn vader te eren: “Rouw is een raar beestje”

Jo Naert fietste vorige zomer in negen dagen tijd 1.190 kilometer vanuit Oekene (Roeselare) tot in Barcelonnette met de urne van zijn vader Hedwig onder het zadel. Het opzet van de trip: de assen van zijn vader, die een jaar eerder overleden was aan de gevolgen van kanker, uitstrooien op diens lievelingsberg in de Franse Alpen.

“Het waren negen heel intense dagen, en een adembenemend mooie rit. Ik ben nu aan het bekijken of we de laatste 400 kilometer niet in een vaste route kunnen gieten, want het is een gat op de wielerkaart. Van Lac d’Annecy tot in Barcelonnette kom je de mooiste cols tegen”, aldus Jo.

Zijn Ride for Papie was er een met een lach en een traan. “Onderweg was ik vooral bezig met de praktische kant van de fietstocht, maar de asverstrooiing zelf was wel een emotioneel moment. Het heeft mij zeker ook geholpen bij de rouwverwerking”, blikt Jo terug.

Hoewel hij er anderzijds ook wel méér van verwacht had. “Het afsluiten had ik een beetje onderschat. Dat lukte niet zomaar. Ik heb uit die ervaring dus ook geleerd dat verdriet en gemis iets is wat moet slijten, dat je die dingen niet zelf in de hand hebt. Het is een raar beestje, rouwen”, aldus Jo, die zijn vader nog altijd hard mist.

“Mama, mijn broer en ik hebben alle drie ook een klein beetje van zijn as bewaard. Papa was een man van weinig woorden, maar áls hij iets zei, was het er altijd wel boenk op. Ik mis het soms om bij hem te kunnen aankloppen voor goeie raad. Hij gaf me dan de bevestiging dat ik goed bezig was.”

Jo koppelde aan het eerbetoon voor zijn vader ook een goed doel. Zo verkocht hij bidons en kon je gereden kilometers kopen. “Dat bracht een aardige som op voor het Kankerfonds”, klinkt het.

Vrienden en zoon van John strooiden as uit in Middellandse Zee: “Het voelde als een verlossing”

De beste vrienden en zoon van John Beeckaert vervulden in september vorig jaar de laatste wens van de vastgoedmakelaar, bijna twee jaar na zijn overlijden. Zijn as werd uitgestrooid in de Middellandse Zee, op de plaats waar de Kortrijkzaan zo graag tot rust kwam.

“We hebben het moeten uitstellen door corona, maar op 7 september was het zover: we huurden in Johns favoriete vakantiebestemming Juan-les-Pins een bootje en trokken de zee op. Op het water, tussen de eilandjes Saint-Honorat en Sainte-Marguerite, ontkurkten we een fles champagne en strooiden we zijn as uit. Een heel aangrijpend moment, maar we hadden vooraf afgesproken dat we het hoofd niet zouden laten hangen. John was een echte levensgenieter en zou zelf niet gewild hebben dat we daar als paters in die boot zaten”, zegt Pierre Daen (63).

De asneerlating bracht een stukje verlossing. “Het was Johns laatste wens, en het had iets magisch. De zon viel net op het wateroppervlak, we zagen zijn as mooi wegglijden. Precies een geest die wegvloog.”

Pierre denkt nog vaak terug aan de trip. “Mijn zoon moest daar onlangs in de buurt zijn en liet me weten dat hij een bloemetje in zee had gegooid. Dat deed mij enorm veel plezier, want ik denk nog vaak aan John. Als ik ergens op een terrasje aan ’t genieten ben, of als ik zijn liedje op de radio hoor.”

Pierre bewaarde ook wat van de as van zijn beste vriend. “In een Boeddhabeeldje dat ik Big John heb gedoopt”, glimlacht hij. “Ik kende John al van mijn 16 jaar. Hij was toen vertegenwoordiger in koffiemachines, ikzelf werkte in de horeca. Het klikte en we werden beste vrienden. We hebben samen veel gereisd. Misschien is het over twee jaar wel aan mij, heb ik sindsdien al vaak gedacht. En dus probeer ik elke dag met volle teugen van het leven te genieten.”

Christof gaf papa laatste rustplaats op ‘zijn’ Mont Ventoux: “Een klassiek graf was ongepast geweest”

Le Géant de Provence, op 1900 meter hoogte: daar kreeg in september ’19 Roland Hurtecant zijn laatste rustplaats. ‘Monsieur Mont Ventoux’ beklom de Provençaalse reus maar liefst 216 keer met de fiets. Zijn as werd uitgestrooid aan z’n eigen monument van de wielerklassieker Brugge-Mont Ventoux, dat er al sinds ‘79 staat. Aan de voorlaatste bocht, op zo’n vierhonderd meter van de top. “Dat monument is opgedragen aan alle wielertoeristen, voor hun moed en volharding. Mijn vader had maar één wens en dat was om daar uitgestrooid te worden. Het voelde goed toen we deze inwilligden”, zegt zijn zoon Christof (54).

Zijn laatste beklimming, zijn laatste rustplaats: bovenop de Mont Ventoux, daar was zijn vader thuis. “Het deed mij dan ook wel iets toen de Franse autoriteiten mij bij papa’s overlijden opbelden met de vraag qu’est-ce que nous pouvons faire pour votre papa? Mijn vader was al net zo’n monument. De asverstrooiing was de perfecte afsluiter van een mooi en intens leven, dat tachtig jaar heeft mogen duren. Ook die gedachte heeft mij veel geholpen: papa heeft een leven geleid waar velen enkel maar van kunnen dromen. Een klassiek graf zou voor zo’n geboren avonturier als mijn vader ongepast zijn geweest.”

Met diens asverstrooiing was voor Christof de cirkel rond. “Het was de laatste pagina in het boek dat hij zelf schreef. Er worden nog vaak bloemen neergelegd bij papa’s monument. Mensen sturen mij daar foto’s van. Zelf ga ik er ieder jaar rond dezelfde periode op vakantie. Ik ga papa dan elke keer groeten.”