Op bezoek bij The Queens of Curtrycke: “Eerst afkolven, dan het veld op”

Rugbyclub Curtrycke kende de voorbije jaren een enorme bloei. Mede onder impuls van voorzitter Dominique Deschietere is de club van 60 naar 290 leden gegroeid. Vijftig van die rugbyspelers zijn vrouwen. Wij gingen langs op training bij de damesploegen, ook wel The Queens of Curtrycke genoemd.

Door Els Deleu

Met 50 vrouwen – bijna een zesde van het totale aantal leden van rugbyclub Curtrycke – boeren de damesteams de laatste jaren bijzonder goed. Barbara Ottevaere (36) en Charlotte Cuvelier (29) zijn twee van de speelsters. Barbara woont samen met haar man en drie kinderen – zeven, zes en twee jaar – in Kortrijk. Charlotte komt gezellig afgezakt vanuit Wevelgem. “Oorspronkelijk speelde ik rugby in Gent”, opent Barbara, die werkt als laboverantwoordelijke in een potgrondbedrijf. “Ik was net 18 geworden, ging er op kot en was als student op zoek naar een uitdagende sport. In Kortrijk was er op dat moment trouwens geen vrouwenploeg.” Drie jaar geleden sloot Barbara zich dan aan bij Curtrycke. “De ploeg zat toen in haar derde seizoen en we hadden eigenlijk net genoeg spelers om wedstrijden te betwisten.”

Thuis komen

“Maar dat jaar zijn we enorm gegroeid qua ledenaantal en qua spelniveau. Ondertussen zijn we bezig aan ons zesde seizoen en konden we promoveren van derde naar tweede divisie. Voor een jonge ploeg als de onze is dat heel mooi. Het belangrijkste is trouwens de sfeer: toen ik hier aankwam, werd ik onmiddellijk opgenomen in de groep. Het was hier van bij de start plezant.”

Charlotte, net als Barbara deel van de ploeg uit tweede divisie en professioneel aan de slag als hoteluitbaatster van Hotel Bell-X in Wevelgem, startte met rugby in Waregem, de ploeg waar haar broer toen speelde. Daarna stopte enkele jaren maar ze miste de rugbysport te hard om definitief af te haken. “Vijf seizoenen geleden ben ik weer begonnen in Kortrijk waar de vrouwenploeg het jaar voordien opgestart was. Voor mij voelde het eigenlijk onmiddellijk als thuis komen. De sport is al heel tof maar je blijft het ook doen voor de groep.”

Voor alle modellen

Rugby zit ook bij vrouwen in de lift. Omdat iedereen spelervaring zou kunnen opdoen, is er nu ook een tweede ploeg die speelt in de Challenge Cup. “Rugby is best ingewikkeld met veel regels en het is goed dat iedereen speelminuten krijgt” oppert Barbara. “Op trainingen leren we veel hoe we bij contacten ons lichaam moeten beschermen, hoe je moet vallen en tackelen om jezelf en anderen niet te blesseren“, pikt Charlotte opnieuw in. “Maar voor een vrouw is de sport absoluut niet gevaarlijker dan voor een man.”

Wel een verschil tussen mannen- en vrouwenrugby is het emotionele aspect. Winst of verlies, het speelt vooral bij de damesploegen een belangrijke rol, geven Barbara en Charlotte toe. “We bewonderen onze trainers Olivier en Simon om daar mee om te gaan”, lachen de dames. Een voordeel van hun sport is volgens de speelsters wel dat letterlijk elke vrouw rugby kan spelen. “Gelijk welke vorm je lichaam heeft, iedereen krijgt een passende positie op het veld. Grote en kleine, sterke en snelle vrouwen maar ook mensen die wat zwaarder zijn: we kunnen iedereen gebruiken. Op het veld heeft elke speelster haar specifieke functie en taak. Het enige wat je moet doen, is in jezelf geloven. En ervoor gaan natuurlijk!”

Zwangerschappen

De dames trainen elke week op dinsdag en vrijdag, telkens van 19.30 tot 21.30 uur. De wedstrijden zijn op zaterdag. “We kunnen altijd speelsters gebruiken want je staat met 15 op het veld. Bovendien mag je in tweede divisie zeven wissels doen. In de Challenge Cup wordt er tien tegen tien gespeeld en zijn er vijf wissels mogelijk. Bij ons is het gelukkig geen probleem om al die plaatsen in te vullen”, legt Charlotte uit.

“Met vrouwen spelen heeft natuurlijk als gevolg dat er soms wel mensen ontbreken”, weet Barbara. Zelf moest ze al drie keer stoppen met wedstrijden omdat ze zwanger was. “Ik kwam wel naar de trainingen tot ik bijna op punt stond om te bevallen, maar speelde geen wedstrijden meer en werd bewust niet getackeld. Na de bevalling wou ik telkens zo snel mogelijk weer op het veld staan, want rugby geeft me zoveel voldoening. Ik nam dan mijn kindje mee naar de match. Toen ik borstvoeding gaf, kolfde ik melk af tot vlak voor de wedstrijd, want anders is dat te pijnlijk om te spelen. Trainen gebeurt bij jonge rugbymoeders soms zelfs al lopend achter een buggy. Je moet snel weer conditie kweken als je wilt spelen, anders kan je het niet volhouden om er twee keer veertig minuten met volle kracht voor te gaan.”

Vijftig bh’s

In de club zijn er ook typische gewoontes. Zo hangen er in het lokaal in De Weimeersen meer dan 50 bh’s. Die zijn van alle vrouwelijke leden die deze bij een doopceremonie na hun eerste match moeten schenken. De twee speelsters zijn het er allebei over eens: plezier staat voorop en rugby geldt als een uitlaatklep om toch wat me-time te hebben. “Op het veld laten we ons volledig gaan en ook in de cafetaria genieten we van de vriendschappen en de groepssfeer. Once a queen, always a queen!“