250 studenten offeren vrije tijd op om bij te springen: “Diploma? Eerst de scholen helpen”

© Getty Images/fStop
Olaf Verhaeghe

Duizenden kinderen kunnen vanaf vandaag opnieuw naar school, dit tot groot jolijt van die kinderen en hun ouders. Maar de heropstart stelt leerkrachten voor grote uitdagingen. Gelukkig zijn er meer dan 250 studenten lager onderwijs die graag enkele weken van hun tijd opofferen om hen overal in West-Vlaanderen bij te staan.

De druk op het onderwijs wordt er door de coronacrisis niet kleiner op. Eerder deze week gaf één op de vijf scholen aan ‘beperkter op te starten dan de overheid al toelaat’. Een gebrek aan ruimte of leerkrachten om alles in goede banen te kunnen leiden, ligt in de meeste gevallen aan de basis van die beslissing. Zeker in combinatie met het voorzien van noodopvang voor kleuters en kinderen uit andere leerjaren. Toch is er vooral enthousiasme en goesting om er weer aan te beginnen. Het verlangen om weer naar school te gaan en de leerlingen opnieuw te mogen ontvangen, is groot.

Meer dan 250 studenten lager onderwijs van hogescholen Vives en Howest belichamen die goesting en dat enthousiasme des te meer. Velen zijn bezig aan hun laatste weken achter de schoolbanken, werken hun bachelorproef af, studeerden voor examens of dienden heel recent een grote vervangopdracht voor hun stages in. Maar ondanks die rush richting hun diploma, staan ze vooral klaar om mee het lager onderwijs recht te houden.

Iedereen wint

Vanuit het netwerk Kleine Kinderen Grote Kansen, gesteund door de Koning Boudewijnstichting en het Departement Onderwijs en Vorming, springen studenten van alle lerarenopleidingen de komende dagen en weken gretig bij. De studenten nemen deel aan het zogenoemde ‘Eerste Hulp Bij Grote Onderwijskansen’-project die basisscholen moet helpen om volwaardige leerkansen voor alle leerlingen te realiseren.

“Fysieke stages vielen door de coronacrisis overal weg”, duidt Noël Selis, studiegebieddirecteur van de lerarenopleiding aan Vives. “Maar vanuit de scholen kwamen toch veel vragen om afstuderende jongeren mee in te schakelen, zowel bij het online-gebeuren als bij de heropstart van de lessen op school. Wij hebben daarop een oproep gelanceerd onder onze studenten en dat bleek een gigantisch succes.”

Ruim honderd studenten, maar liefst 70 procent van de laatstejaars lager onderwijs aan Vives, toonde zich bereid om geheel vrijwillig te helpen waar nodig. “Daaraan zie je de drive die de leerkrachten van morgen echt in zich hebben”, zegt Vanessa Vanthournout, verbonden aan Vives en projectmedewerker bij Kleine Kinderen Grote Kansen. “Zij willen heel graag ervaring opdoen en zich inzetten waar ze kunnen helpen. Dat extraatje is voor hen geen probleem. Nieuw is dat voor ons niet, maar dat het op zo’n grote schaal gebeurt, is nooit gezien. Het is absoluut een win voor iedereen. Voor de student, voor de leerkracht, maar zeker ook voor het kind in de klas.”

Meer dan een laptop geven

“Een extra paar handen werkt enerzijds ontlastend voor het bestaande leerkrachtenteam”, aldus Vanessa. “Onze studenten kunnen bovendien heel specifiek begeleiden. Ver voorbij het cognitieve, het bijleren van taal en wiskunde. Gelijke onderwijskansen betekent niet hetzelfde doen voor iedereen. Sterkere leerlingen moet je bijvoorbeeld extra kunnen uitdagen, kwetsbare kinderen moet je dan weer op hun ritme of manier helpen. Het is meer dan iedereen een laptop geven.”

“Hieraan zie je de drive van de leerkrachten van morgen” – Vanessa Vanthournout, projectmedewerker Kleine Kinderen Grote Kansen

Inhoudelijk is de bijdrage van de studenten aan de heropstart van het fysieke onderwijs heel breed. Van het voortzetten van de online herhalingsoefeningen over het begeleiden van de opvang, het ondersteunen van de aanlooplessen tot het effectief overnemen van klasgroepen. “Zij zijn daar ook klaar voor”, benadrukt Noël Selis. “De laatstejaars zijn tenslotte de mensen die volgend jaar effectief het werkveld in duiken.”

Dat de nood aan die extra helpende handen hoog is, blijkt uit de meer dan 300 aanvragen van West-Vlaamse scholen of scholen net over de grens met Oost-Vlaanderen. “Het is natuurlijk jammer dat we niet iedereen kunnen helpen, maar we kunnen toch zeker honderd scholen aan een student koppelen“, sluit directeurs Selis af. “Alle beetjes helpen. Met de creativiteit en het enthousiasme komen we al ver.”

Ook eerstejaars én masters

Van hogeschool Howest steken in totaal zo’n 150 studenten, zowel van het eerste, tweede als derde jaar, de handen uit de mouwen. “Voor de eerste twee jaren is dat beperkt tot een week bij de heropstart. Laatstejaars worden in veel gevallen voor de rest van het schooljaar ingeschakeld. We hebben daarom beslist om vanaf 18 mei geen lessen meer in te plannen. Voor derdejaars zijn ook examens en deadlines naar voren geschoven”, zegt Céline Sercu, programmaverantwoordelijke basisonderwijs aan Howest.

“We merkten vrij snel dat zij dat vrijwillige engagement zouden nemen. Ook bij onze studenten verpleegkundige zagen we dat eerder in deze crisis al. Deze jongeren zijn niet te beroerd om bij te springen waar nodig en stellen zich uitermate flexibel en hulpvaardig op. En ja, daar zijn we eigenlijk best trots op.”

Ook een 20-tal masterstudenten van de verkorte lerarenopleiding aan KU Leuven campus Kulak toonden zich tenslotte bereid om waar nodig enkele middelbare scholen mee te ondersteunen bij de heropstart van hun lessen.

Gracia Berghe: “De angst voor besmetting houdt me niet tegen”

Gracia Berghe (22) uit Menen zit in het derde jaar van haar bachelor lager onderwijs aan hogeschool Vives. Maandag springt ze vrijwillig bij in het eerste leerjaar van de vbs Lyceum Heilige Familie in Ieper. “Nieuw is die school niet voor me, want ik liep er in november vorig jaar al stage”, zegt ze. Ook Gracia mist het contact met de kindjes. En omdat ik geen lessen of examens meer heb, lijkt het me wel mooi om te helpen.”

250 studenten offeren vrije tijd op om bij te springen:

“Ik besef dat het niet altijd makkelijk zal zijn. Het is voor iedereen aanpassen”, zegt Gracia. “Afstand houden wordt uiteraard een heel belangrijk aandachtspunt. Zeker op de speelplaats wordt dat moeilijk. Het blijven kindjes, een aanraking of een knuffel is zo gebeurd. Zeker omdat ze enorm blij zullen zijn om hun vriendjes en vriendinnetjes terug te zien.”

Ondanks de vele maatregelen die de school neemt, zit de schrik er bij Gracia toch in. “Ik geef toe dat ik wel een tikkeltje zenuwachtig ben. Je weet natuurlijk nooit. Wie weet is er een kindje of een collega besmet, zonder dat ze het weten. Maar de angst houdt me niet tegen. Ik voel me klaar, Laat maandag maar komen.”

Margaux Durnez: “Ik snak naar het contact met de kindjes”

Margaux Durnez uit Moorsele is 21 en studeert dit jaar af als leerkracht lager onderwijs. Ook zij kijkt uit naar haar eerste schooldag als vrijwillig leerkracht op de BAMO-school in Moorsele. “Ik ga er helpen in het tweede leerjaar. De school ken ik goed: ik heb er al twee keer stage gelopen en zat er zelf zes jaar op school. (lacht) Maar toch weet ik niet helemaal wat ik moet verwachten.”

XXXXXXXX
XXXXXXXX

“Mijn laatste stage dit semester kon niet doorgaan en dus snak ik echt wel naar het contact met de kindjes. Dat gevoel voor een klasgroep te staan, hun reactie te zien en meteen vragen te krijgen, mis ik toch wel. Online-onderwijs met filmpjes heeft wel iets, maar uiteindelijk zit je toch maar tegen een camera te babbelen.”

Dat ze wilde helpen, was voor Margaux dus een uitgemaakte zaak. “Ik zie dit als een kans die ik absoluut moet grijpen. Concreet ga ik een beperkt groepje leerlingen, die het de voorbije weken wat moeilijker had, extra herhalingen en bijkomende oefeningen geven. Om hen zo opnieuw mee te krijgen. Ik heb er alvast enorm veel zin in.”

Gracia Berghe: “De angst voor besmetting houdt me niet tegen”

Gracia Berghe (22) uit Menen zit in het derde jaar van haar bachelor lager onderwijs aan hogeschool Vives. Maandag springt ze vrijwillig bij in het eerste leerjaar van de vbs Lyceum Heilige Familie in Ieper. “Nieuw is die school niet voor me, want ik liep er in november vorig jaar al stage”, zegt ze. Ook Gracia mist het contact met de kindjes. En omdat ik geen lessen of examens meer heb, lijkt het me wel mooi om te helpen.”

250 studenten offeren vrije tijd op om bij te springen:

“Ik besef dat het niet altijd makkelijk zal zijn. Het is voor iedereen aanpassen”, zegt Gracia. “Afstand houden wordt uiteraard een heel belangrijk aandachtspunt. Zeker op de speelplaats wordt dat moeilijk. Het blijven kindjes, een aanraking of een knuffel is zo gebeurd. Zeker omdat ze enorm blij zullen zijn om hun vriendjes en vriendinnetjes terug te zien.”

Ondanks de vele maatregelen die de school neemt, zit de schrik er bij Gracia toch in. “Ik geef toe dat ik wel een tikkeltje zenuwachtig ben. Je weet natuurlijk nooit. Wie weet is er een kindje of een collega besmet, zonder dat ze het weten. Maar de angst houdt me niet tegen. Ik voel me klaar, Laat maandag maar komen.”