Tot en met donderdag 12 september kan je in de bib gaan kijken naar een foto-expo van Noël Ricart als eerbetoon aan twee gesneuvelde weerstanders, onder wie zijn vader Remi. Op zondag 8 september volgt er een herdenking aan De Wante. Noël vertelt het pakkende verhaal van hoe zijn vader aan zijn einde kwam.
Noël Ricart (87) woont samen met zijn echtgenote Nicole Demasure in de Dokter Lauwersstraat 3. De gewezen voorzitter van de foto-digiclub denkt nog vaak terug aan 4 september 1944. Alhoewel het dit jaar al 75 jaar geleden is, blijft die dag toch in zijn geheugen gegrift. “Ik was toen twaalf jaar en plots had ik geen vader meer”, zucht Noël. “Mijn vader werd toen doodgeschoten toen hij met zijn fiets vanuit Ooigem terug naar huis keerde. Het was vier dagen voor de bevrijding. Die wonde draag ik al heel mijn leven mee. Na zijn dood werd ik opgevangen bij familie in Izegem, later zat ik drie jaar op internaat. Mijn zus Simonne was 16, mijn zus Beatrice 8 jaar. Simonne is al overleden, Beatrice woont in Izegem. Was mijn vader blijven leven, dan had mijn jeugd er helemaal anders uitgezien.”
Dood voor de toog
Pas in 2012 vernam Noël toevallig was er met zijn vader was gebeurd. “Mijn vrouw en ik gaan iedere dag wandelen. We wandelden langs het kanaal aan De Wante, waar een visser zat. Ik zei tegen die man dat mijn vader tijdens de oorlog op die plaats was gestorven. De visser zei: ‘Jij bent een Ricart ? In september 1944 was ik erbij.’ Ik schrok en luisterde naar zijn verhaal. Na al die jaren kwam ik plots te weten wat er precies met mijn vader was gebeurd, want mijn moeder had daar nooit over gesproken. Op 4 september 1944 reed mijn vader met zijn fiets naar vader en zoon Van Duynschlager in Ooigem”, begint Noël het verhaal van die noodlottige dag. “Hij vertrok met brieven in zijn kousen. Twee weerstanders Gustaaf Elisabeth en Adolf Sneppe uit Lendelede hadden enkele Duitsers ontwapend en de wapens in het kapelletje gelegd. Er kwam daar ook een zekere Couckhuyt uit Ingelmunster toe. Die man schoot met een wapen in de lucht. In de omgeving was er een kleine groep Duitsers aanwezig. Ze hoorden lawaai en gingen in strijd met die twee weerstanders. Couckhuyt was al op zijn motor vertrokken. Ze haalden Gustaaf Elisabeth uit de tabaksoogst en schoten hem in zijn hoofd. Adolf Sneppe namen ze gevangen. Mijn vader die de Zuidstraat inreed, kwam op dat gevecht uit. Wat er dan gebeurd is, weet ik niet precies. Ik denk dat hij is gevlucht. Aan de Wante werd hij in de rug geschoten. De deur van De Wante vloog open en hij lag dood voor de toog. Die visser en zijn kameraad waren daar getuige van”, vertelt Noël stil.
Ik kwam pas recent te weten wat er met vader was gebeurd, want moeder sprak daar nooit over
“Die visser en zijn maat waren immers op het lawaai afgekomen. Toen ze de Duitsers hoorden, zei cafébaas Bogaert dat iedereen binnen moest komen. Ze waren nog maar net binnen of de voordeur vloog open en mijn vader viel dood neer. De Duitsers kwamen nog binnen en zijn daarna vertrokken over ‘t brugske met die Sneppe vastgebonden aan de kar, die ze later in Dentergem ook dood schoten.”
Voor Noël blijft het pijnlijk om daarover te praten. “Mijn vader was toen gewoon op de verkeerde plaats op het verkeerde moment. Tijdens de fototentoonstelling schenk ik aandacht aan de twee gesneuvelde weerstanders Remi Ricart en Gustaaf Elisabeth uit Ingelmunster op 4 september 1944, de vijf politieke gevangenen, een soldaat tijdens de oorlog 1940-1945. Op de tentoonstelling zie je ook beelden over de bevrijdingsstoet en de Duitse concentratiekampen.” Op zondag 8 september houden zijn familie en genodigden een herdenking aan De Wante. Er wordt een herdenkingsbord geplaatst langs het kanaal, ter hoogte van de Zuidstraat. Na dit eerbetoon brengen de aanwezigen een bezoek aan de tentoonstelling in de bibliotheek.
Toegankelijk tot en met 12 september tijdens de openingsuren van de bibliotheek in de Schoolstraat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier