Nicolas De Wispelaere (24) gaat wonen en werken in Italië: “Vlaamse Scriptieprijs zou de kers op de taart zijn”

Het zijn spannende dagen voor Nicolas De Wispelaere. Deze week komt de pas afgestudeerde architect te weten of hij de Vlaamse Scriptieprijs wint en daarna vertrekt hij naar Genua, waar hij aan de slag gaat bij de gerenommeerde Italiaanse architecte Francesca Torzo. “Ik verstuurde mijn sollicitatiebrief per post.”

Nicolas De Wispelaere (24) droomde voor zijn scriptie van nieuwe zwemvoorzieningen in de Brusselse grootstad. Met zijn masterproef Rêve de la nage métropolitaine maakt hij kans op de prestigieuze Vlaamse Scriptieprijs. Nicolas haalde de shortlist van vijf werken uit meer dan 360 inzendingen. Of hij in de prijzen valt, wordt duidelijk bij de prijsuitreiking op dinsdag 19 december in AMUZ Antwerpen.

(Lees verder hieronder)

Kun je in een aantal zinnen je scriptie samenvatten?

“Brussel heeft niet genoeg zwemwater. Het aantal zwemuren voor Brusselse schoolkinderen daalt naar acht uur per jaar (bron: politica Els Ampe) terwijl de zomertemperatuur jaar na jaar stijgt. Sinds de zomer van 2023 telt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest slechts twaalf gemeentelijke zwembaden die daadwerkelijk openbaar toegankelijk zijn. Dat volstaat niet om alle 1,2 miljoen Brusselaars van zwemwater te voorzien om te sporten, te leren zwemmen en zich te verfrissen. In mijn masterproof droom ik over nieuw zwemwater in Brussel. We hoeven daarvoor zelfs geen open ruimte aan te snijden. Aan de hand van gedetailleerde potloodtekeningen stel ik nieuwe zwemvoorzieningen voor op bestaande plekken: in het Résidence Palace, onder de sporen van het Zuidstation en zelfs op de speelplaatsen van de Brusselse scholen.”

Je verwijst uitgebreid naar Parijs, de stad waar je vorig jaar op Erasmus ging. Haalde je daar de inspiratie?

“Het idee bestond al langer. Maar ik ben uiteraard op verkenning geweest in Parijs, waar zwembaden geïntegreerd zijn in het stedelijk weefsel. Parijzenaars kunnen bijvoorbeeld dagelijks een duik nemen onder het centrale metrostation van de stad, in een sociaal woongebouw of op school. Anderzijds: ik heb een voorliefde voor de zwemmen. In mijn verste jeugdherinneringen ging ik met mijn papa en broer op vrijdagavond zwemmen in het Olympiabad. Ik ben ook vele jaren redder aan zee geweest.”

Hoe schat je je kansen in op de prijs, waaraan een geldsom van 2.500 euro gekoppeld is?

“Ik vind het al ongelooflijk dat ik met mijn passieproject tot in de finale geraakt ben. Want dat is het wel, de andere scripties zijn maatschappelijk relevant en kunnen echt voor een vooruitgang zorgen in de samenleving. Maar uiteraard zou ik fier zijn mocht ik de Vlaamse Scriptieprijs winnen. Het zou de kers op de taart zijn.”

Je vertrekt na Nieuwjaar naar Genua, wat ga je daar doen?

“Ik ga twee jaar wonen en werken in deze Italiaanse stad. Dat laatste zal ik doen in het architectenbureau van Francesca Torzo. Ik heb mijn sollicitatiebrief trouwens per post verstuurd. Hij was twee weken onderweg. Dat ik een brief zou sturen, sprak voor zich. De zintuiglijke ervaring die daarmee gepaard gaat, past beter bij de stijl van Francesca dan een mail.”

“Ik ben een dromer die nuttige en mooie dingen wil bouwen”

Was er ook een plan B?

“Ik heb ook gesolliciteerd bij architectenbureaus in Parijs en Brussel. Dat waren zeker volwaardige alternatieven. Maar ik heb niet getwijfeld. Ik ben, net als Francesca, een dromer die nuttige en mooie dingen wil bouwen. Wat niet zo evident is in tijden waarin men heel hard rekening moet houden met allerhande andere aspecten zoals de milieu-impact en sociale inclusie. Zaken die verlammend kunnen werken in de zoektocht naar schoonheid. Toch brengt Francesca die samen.”

Hoe ben je bij Francesca Torzo terechtgekomen?

“Ik had een maquette van haar gezien op de Biënnale in Venetië en ik ben een grote fan van haar ontwerp voor de nieuwe vleugel van het kunstencentrum Z33 in Hasselt. Toen het tijd werd om te zoeken naar mijn eerste job, dacht ik: Kom, we doen eens zot, ik ga solliciteren bij Francesca Torzo.”

Ken je Genua?

“Ik ben er nog nooit geweest. Ik ben Ilja Leonard Pfeijffer aan het lezen. Deze Nederlandse schrijver woont in Genua. Voorts weet ik dat deze havenstad ligt aan een uitloper van de Alpen. Nog een leuk weetje: de stad is ook bekend voor zijn groene pesto.” (lacht)

Was het eigenlijk je jongensdroom om architect te worden?

“Integendeel, ik droomde heel lang van een carrière als filmmaker. De documentairereeks Reyers 2020 uit 2016 bracht daar verandering in. Iedere aflevering volgde een van de vijf architectenteams die het nieuwe VRT-gebouw wilden ontwerpen. Het prikkelde mij meteen. Een gebouw is een microkosmos vol mensen, verhalen en beweging, een beetje zoals een film. Ik volg nog steeds dezelfde droom, maar op een andere manier.”