Moeder met zieke baby zoekt radeloos naar betaalbare woning: “Huis zo lek als een zeef”

Vanessa Pieters met haar dochtertje Linara. © MVO
Myriam Van den Putte
Myriam Van den Putte Journaliste Het Wekelijks Nieuws

Het zit Vanessa Pieters (32) uit Koksijde al geruime tijd niet mee. Tijdens haar zwangerschap werd ze door haar toenmalige partner op straat gezet. Ze ging aankloppen bij het Sociaal Huis dat haar beloofde zo snel mogelijk een oplossing te zoeken. In paniek sloot Vanessa zelf een huurcontract af om meteen een dak boven haar hoofd te hebben, maar dat bleek een verkeerde keuze.

“Dit voorjaar werd ik met een dikke buik door mijn vriend op straat gegooid”, vertelt Vanessa. “Ik kon op dat moment nergens terecht en hoopte dat het Sociaal Huis mij uit de nood kon helpen.

In erbarmelijke staat

“Ze vroegen eerst of ik niet bij familie kon inwonen. In tweede instantie stelden ze een opvanghuis voor. Maar volgens de Sociale Dienst in Brugge en Kind en Gezin was het voorgestelde pand niet geschikt voor een moeder met een kind of een gezin. Ik was bang dat mijn kindje bij me zou worden weggehaald. Daarom heb ik een vorige huisbaas gebeld en gevraagd of hij me niet kon helpen. Hij had een appartementje beschikbaar in de Heiststestraat. Ik was al blij dat ik een dak boven mijn hoofd zou hebben. Het was april en ik merkte op dat moment geen gebreken op. Maar toen na de zomer de eerste regenbuien zich manifesteerden, begon ik mij de erbarmelijke staat van het hele pand te realiseren. Het hele huis is zo lek als een zeef: als het regent, het water sijpelt langs alle kanten binnen. De schimmel staat op muren, plafonds en deuren. De badkamer is een beschimmelde cel van amper 1 m² groot – de lavabo staat in de slaapkamer. In de living kan je zelfs geen eettafel met stoelen zetten”, klinkt het.

Ik houd me sterk en probeer niet te wenen waar Linara bij is

Tijdens de storm van 14 oktober hoorde ik een luide knal. Ik weet nog altijd niet wat dat was, maar nu lopen er grote barsten overal over het plafond. Woonhuis NieKo (het centrale aanspreekpunt voor alle vragen rond wonen van Koksijde en Nieuwpoort) heeft een inspectierapport opgesteld en het pand onbewoonbaar verklaard. Er staan 60 gebreken geregistreerd. Er is kans op CO-vergiftiging door de slechte kachel, bepaalde stopcontacten leveren elektrocutiegevaar op, ik moet overal emmers zetten. Maar ik betaal wel 500 euro per maand! Vorige week kreeg mijn dochtertje Linara, die nu 6 maanden is, last van haar keel. De huisdokter stelde een infectie van de longblaasjes vast en nu moet ik mijn baby op zo’n jonge leeftijd al antibiotica geven! Ik stop haar in bed met een warmwaterkruik, wikkel haar in extra dekentjes en ga overdag de warmte opzoeken bij mijn oom of grootouders. Ik kom amper rond met mijn karige inkomen als parttime poetsvrouw, waarvan ik ook nog een deel aan de kinderopvang moet afstaan. Ik houd me sterk en probeer niet te wenen waar Linara bij is, maar ik vind geen oplossing. Ik trek me op aan mijn levensmotto: life is beautiful.”

Doorgangshuis

Het Sociaal Huis in Koksijde laat weten dat er voor mevrouw Pieters en haar dochtertje wel degelijk plaats is in het doorgangshuis Windhuys. “Er is haar medegedeeld dat we haar in Windhuys tijdelijk onderdak kunnen aanbieden ter overbrugging tijdens de zoektocht naar een nieuwe woonst”, zegt Pascale Feys, adjunct-algemeendirecteur. “Het doorgangshuis is zeker geschikt voor gezinnen. Er is dus geen enkele reden tot ongerustheid over haar baby. Deze mevrouw kan voorrang krijgen voor een woning bij het RSVK (Regionaal Sociaal Verhuurkantoor) indien ze het attest onbewoonbaarheid kan voorleggen. Onze maatschappelijk werkster heeft ook aangeboden om haar te helpen zoeken naar een betere woning. Jammer genoeg is de situatie van deze mevrouw geen alleenstaand geval… Heel wat appartementen die wachten op de sloop worden verhuurd aan onze doelgroep.”

We contacteerden ook de verhuurder van de woning voor een reactie, maar die gaf niet thuis.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier