Voor zijn laatste drie jaar middelbaar onderwijs trok de 15-jarige prins Filip naar de Abdijschool van Zevenkerken in Loppem. Onze huidige vorst moest er Nederlands leren. Filip kreeg voor zijn taalbad de Brugse Micheline Decloedt voorgeschoteld. “Of dat een eer was? Goh, die jongen moest ook opstaan en gaan slapen”, blikt ze nuchter terug.
Micheline Decloedt is ondertussen zeven jaar met pensioen na een carrière van 39 jaar aan de Abdijschool van Zevenkerken. De Brugse gaf er Engels en Nederlands. Al in haar tweede jaar als lerares kreeg mevrouw Decloedt een ferme vuurdoop. Niemand minder dan de latere koning van ons land schoof aan op de banken in haar klas. Over die ervaring getuigt de nu 68-jarige oud-lerares in de Canvasreeks Filip van België. De lange weg naar de troon, waarvan we maandag de eerste aflevering konden zien. Ook voor De Krant van West-Vlaanderen keert de Brugse nog even een slordige 45 jaar terug in de tijd.
Stond je er toen eigenlijk bij stil dat je les aan het geven was aan de toekomstige koning van ons land?
“Goh, we wisten dat natuurlijk, maar wij hebben hem zoveel als mogelijk, en dat was behoorlijk veel, genomen zoals hij was. Ik bedoel daarmee: als een jongen van 15, die in een school toekomt in moeilijke omstandigheden. Een internaat was hij niet gewoon. Bovendien belandde hij in een groep die al drie jaar samen was. De ervaring die wij los van hem hadden, leerde dat zoiets niet gemakkelijk was. Voor hem als prins lag dat nog veel moeilijker. Bovendien beheerste hij de taal amper of niet. (nuchter) Wij zeiden ook gewoon Filip tegen hem. Dat was ons zo opgedragen. Het werkt een stuk makkelijker als je geen ‘prins’ moet zeggen.”
Ervaar je het nu als een eer wanneer je op die tijd terugblikt?
“Ik had er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat er een dag zou komen waarbij mijn rol als lerares van onze huidige koning van belang zou zijn voor een programma op televisie. Ik probeer dat vooral te relativeren. Ik heb nogal wat oud-leerlingen zien passeren in de openbaarheid van het dagelijkse leven. Als zakenleiders, in de politiek, enzovoort. Al ligt dat relativeren misschien ook aan mij als persoon. Ik zeg altijd: die jongen moest ook opstaan en gaan slapen. Ik wou het toen niet moeilijker maken dan het al was.”
Hoe herinner jij je de tiener Filip?
“Als een verlegen en bezorgde jongen. Hij was zich heel bewust van het feit dat er hem een hele zware opdracht stond te wachten. Hij besefte heel goed dat zijn oom Boudewijn, met wie hij een goeie band had, op zijn achttiende al in die rol van koning zat. Filip was daar enorm mee bezig. Hij vond bij ons wel een stuk rust van maandag tot vrijdag. Rust die hij ervoor niet kende. Toen sliep hij blijkbaar bij een leraar en ging hij nooit naar huis. In Zevenkerken ging hij naar school als een andere 15-jarige, waarbij hij elke dag dezelfde mensen tegenkwam. Hij maakte mondjesmaat gebruik van de structuur en stabiliteit bij ons op school. Wij hebben de koning niet gevormd, hé, maar we hebben wel een bijdrage geleverd aan de persoon die hij nu is.”
Zie je de koning soms nog eens?
“Zijn afstudeerjaar houdt elk jaar een reünie en hij is er altijd bij. De reünie is bijvoorbeeld ook al bij Filip thuis geweest op het paleis. Als oud-leraars worden wij niet uitgenodigd, maar toen zijn jaar 40 jaar afgestudeerd was, ging de reünie op school door. Dan heb ik Filip nog eens gezien. Die gesprekken gingen dan over de gewone dingen, zoals het familieleven. Heel naturel allemaal. Of hij ons nu nog persoonlijk kent? Hij weet wel dat we de revue zijn gepasseerd maar die jongen heeft toen zoveel indrukken gekend. Hoeveel duizenden mensen tussen toen en nu zal hij ondertussen niet hebben ontmoet? Wij zijn passanten.”
Er werd doorheen de jaren vaak met het Nederlands van Filip gelachen, denk maar aan de uitspraak ‘Het is een echt vrouwtje’ bij de geboorte van zijn dochter Elisabeth. Hoe hebt u dat ervaren als zijn voormalige lerares Nederlands?
“Dat zinnetje achtervolgt hem, hé. Alhoewel het toch geen leugen was. (lacht) Weet je, hij is niet de enige leerling die bij ons is toegekomen zonder Nederlands te spreken. Maar wie zo startte in het eerste jaar, had drie jaar meer de tijd om eraan te wennen. Filip heeft die aanlooptijd niet gekend. Hij was trouwens verre van afgewerkt als Nederlandstalige toen hij bij ons buiten ging. Daar moeten we ons geen illusies over maken. Maar hij heeft toch die hele tijd de lessen in het Nederlands gevolgd. Hij verzette zich daar ook niet tegen. Hij zocht het conflict niet. Hij had het met momenten best lastig maar had dan weer het geluk dat hij sportief was en er bij ons op school veel aan sport werd gedaan.”
Wat is je opvallendste herinnering aan de koning?
“Net het feit dat hij zich niet deed opvallen. Hij is erin geslaagd zijn plaats te vinden. Hij zal het niet altijd gemakkelijk hebben gehad met de leerlingen om zich heen. Ik kan me voorstellen dat er profiteurs tussen zaten. Hij wist dat ook. Onder vier ogen durfde hij dat al eens uiten. Hoe moet ik vrienden beginnen zoeken en wanneer zijn die vrienden ook echt? Aan de andere kant komt hij nog altijd jaarlijks naar de reünie. Dan lijkt het me toch dat zijn herinneringen aan onze school niet slecht zijn. Anders blijf je weg en neemt niemand het je kwalijk omdat je het toch te druk hebt als koning van ons land.”
Filip van België. De lange weg naar de troon, elke maandag om 21.20 uur op Canvas en via VRT NU.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier