Huisje, tuintje, boompje. Een mooie wagen en een stevige job. Een Belgische titel op je naam en enkele Europese deelnames op je palmares. Mathijs Casteele (30) en Pauline Deseure (28) lijken het helemaal voor elkaar te hebben. Toch ontbrak er iets in hun leven, iets wat niet meteen in België te vinden is. Het koppel besloot het dan ook over een andere boeg te gooien en vertrekt op wereldreis. “Wanneer we terugkeren? Op deze vraag willen we onderweg een antwoord vinden”, lachen de Kortrijkzanen.
We interviewen het koppel tijdens een druk moment. “Maandag vertrekken we en familieleden nemen hun intrek in onze woning. We moeten hen dus nog wat wegwijs maken in alles.” Mathijs spreekt verbazingwekkend rustig, wetende dat hij samen met zijn vrouw volgende week op het vliegtuig stapt. Ze vertrekken er richting Australië maar wanneer ze weer voet op Belgische grond zetten, is en blijft het grote vraagteken.
Dat de naam Mathijs Casteele misschien wel een belletje doet rinkelen, is niet geheel onbegrijpelijk. De dertiger bouwde de afgelopen jaren een meer dan verdienstelijke reputatie op in de discipline van het lopen. “Veldlopen, piste of gewoon op straat, ik ben een liefhebber van de loopsport.” De bescheidenheid in zijn stem staat in schril contrast met het palmares dat Mathijs wist op te bouwen. Twee keer een Belgische titel, enkele deelnames aan de Europese kampioenschappen en een eindeloze lijst aan wedstrijden waar het podium een zekerheid was.
Geen stereotiep koppel
“Ik loop dan ook al lang en erg veel. Trainen is een dagelijkse kwestie en vaak staan er zelfs twee trainingen per dag op het programma. Even de schoenen aantrekken tijdens de middagpauze op het werk en de benen loslopen. Waarom niet?”
Het brengt ons meteen bij een indrukwekkende beslissing die afgelopen augustus werd genomen. “Ik ben aan de slag als ingenieur en ben gepassioneerd bezig met lopen. Pauline is dan weer actief als patissier en draait intensieve nachtshifts. Plots kwam bij ons het besef dat het leven aan ons voorbij vloog, dat we ons aan het vergalopperen waren. We werden een stereotiep koppel en dat wilden we helemaal niet. Samen besloten we dan ook om het over een andere boeg te gooien.”
Het meest cruciale onderdeel van mijn rugzak wordt mijn bikini. Als Mathijs gaat lopen, zal ik het strand alvast opwarmen – Pauline Deseure
Die boeg werd er uiteindelijk eentje van 40.000 kilometers en een onbekende termijn. “Pauline speelde al langer met het idee om gewoon te vertrekken, weg van België en weg van alle druk en verplichtingen die een mens heeft. Ik had dan meer een nuchtere blik. We hadden werk, een huis en er was de sport. We konden dat toch niet allemaal zomaar laten vallen?” Het koppel spreekt over de gevreesde routine, de sleur die in het leven plots de kop kan opsteken. “Uiteindelijk was net dat het probleem: we hadden allerlei verplichtingen die er eigenlijk geen waren. Er kwam ook het besef dat we meer en meer begonnen te verschillen van de personen die we vroeger waren. Op stap gaan, gekke dingen doen, een glas gaan drinken? We waren meer en meer bezig met ons werk en woning waardoor de rest wat weggecijferd werd. Ergens is dat in onze maatschappij ook de norm geworden. Je gaat werken, je komt thuis en je gaat de volgende dag opnieuw werken. Pauline had uiteindelijk gelijk en we besloten alles achter te laten en te vertrekken op wereldreis.”
Een last van de schouders
Hoewel het koppel al enkele reizen achter de kiezen heeft, wordt dit een unieke ervaring. “We gaan zo minimalistisch mogelijk reizen”, pikt Mathijs meteen in. “Een stevig gevulde rugzak moet ons meer dan voldoende comfort bieden en overal waar we terecht komen, gaan we proberen ons te engageren in het dagelijkse leven. Her en der werken om toch wat centen te verdienen en zo ook ons steentje bij te dragen. Ik moet wel bekennen dat mijn loopschoenen en sportoutfit wel standaard in mijn rugzak zullen zitten. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan!” Pauline grapt graag mee: “Ik heb minder plaats nodig want het meest cruciale onderdeel van mijn rugzak wordt mijn bikini. Als Mathijs gaat lopen, zal ik alvast het strand opwarmen. Een schitterende deal toch!”
Hoewel het koppel aan motivatie geen gebrek heeft, is er ook het besef dat ze aan de vooravond staan van de reis van hun leven. Toch heerst de nuchterheid bij beiden. “Ik was vooral diegene die lang twijfelde”, gaat Mathijs verder. “Van zodra ik dan toch overstag ben gegaan, was het alsof het gewicht van de wereld van mijn schouders viel. Ik beëindigde mijn contract met mijn werkgever, een superjob met al even super collega’s, met een handtekening die erg emotioneel was. We begonnen ook meteen met het voorbereiden van de reis hoewel er van een planning in detail niet echt sprake is.”
Zware aardbeving
“We vertrekken in de richting van Australië en graag willen we ook Mexico op onze lijst zetten. In het verleden waren we er trouwens al eens, net nadat het land getroffen werd door een zware aardbeving. Alles wat kapot, er was geen elektriciteit meer en zelfs de meest elementaire dingen waren er niet. Toch rolden de mensen er zelf de mouwen op en trokken ze hun plan. Dat maakte indruk op ons en dat is ook de mentaliteit die we willen kweken: onze plan trekken. Op dit ogenblik denken we dat we ongeveer een jaar rond zullen trekken maar misschien wordt het wel heel wat langer. Uiteindelijk zou het ook perfect kunnen dat dit absoluut ons ding niet is en dat we binnen een week of twee al terug in Kortrijk staan. We zien het wel.”
Mathijs en Pauline hebben geen kinderen maar laten wel vrienden en familie achter. “Mijn ouders wisten dat die dag er ooit zat aan te komen. Het reizen en rondtrekken zit in mijn bloed, iets wat ik trouwens van mijn ouders heb meegekregen”, zegt Pauline terwijl ze nog snel even door een reisgids bladert.
Mathijs vult meteen aan. “Bij mijn ouders was het enigszins anders. De eerste reactie was er eentje van ‘was een reis van twee maanden niet goed genoeg’? Maar uiteindelijk begrepen ze ook wel dat dit hetgeen was wat we nodig hadden. Herbronnen en de gedachten op 0 zetten. En als we eenmaal terug in België zijn? Dat zien we dan wel.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier