Maar liefst 95.000 kerstlichtjes bij Johan (70) en ruim 100 (verlichte) beelden bij dochter Belinda (45): kerstgekte neemt nog toe bij deze familie

Lauwes Kersthuisje is klaar om weer te stralen. Letterlijk. Met ruim 95.000 lichtjes doet Johan Henry (70) er opnieuw een schepje bovenop. Een familietrekje, want ook zijn dochter Belinda is gek van alles wat fonkelt in kerstsfeer. Ook zij heeft haar huisje af voor de kerstperiode. “Kinderen verwonderen, dat is het mooiste dat er is.”

Kerstmannen, rendieren, een reuzenrad, een treintje en zoveel meer twinkelende tierlantijntjes. In de Waterstraat in de Menense deelgemeente Lauwe lichten vanaf 6 december de meer dan 95.000 kerstlichtjes weer op. Lauwes Kersthuisje is intussen een begrip geworden in de ruime regio.

Johan Henry was weer maanden in de weer om alles klaar te krijgen – met de nodige stress. De zeventiger haalt er zijn volgeschreven bierkaartjes bij om exact na te gaan hoeveel lichtjes er dit jaar blinken. “95.179, dat zijn er 11.000 meer dan vorig jaar”, zegt hij zelf ook blinkend trots. “Ik heb toch weer veel nieuwigheden. Sommige dingen waarvan ik zelf niet meer weet waar ik ze haalde.”

Voorts nog 133 figuren, 42 bollen, 463 acryl beelden en dat allemaal verbonden aan het net met zowat 700 stopcontacten. Kerstgek, het is een understatement. En wat blijkt, de denappel valt niet ver van de kerstboom.

Zo vader, zo dochter

Ook dochter Belinda blijkt de microbe te pakken hebben. “Maar het is niet van vader op dochter, wel omgekeerd”, verduidelijkt ze. “Toen ik 18 was, werkte ik op de Grote Markt in Kortrijk, ik was er in de ban van een slinger met flikkerlichtjes. Die moest ik ook hebben, dus trommelde ik mijn pa op.”

We zijn nu bijna dertig jaar verder en de genegenheid voor al wat glinstert is enkel maar gegroeid. Haar ogen fonkelen al even fel als de lichtjes aan haar gevel als ze erover vertelt. “Kerst, dat is de mooiste periode van het jaar. Voor mij zou dat het hele jaar mogen duren. Als het dan februari is, zit mijn vader me op te jagen om alles weer op te ruimen, maar veel zin heb ik daar nooit in.”

Die vader-dochterrelatie wordt gesterkt door de liefde voor de lichtjes. “Als we iets nieuws op de kop tikten, bellen we elkaar op en, ja, dan kunnen we stiekem al eens boos zijn als de ene het laatste stuk kocht”, vertelt Belinda, die ook wijst op de jaarlijkse uitstap met de familie naar de Ardennen. “Dan gaan mijn man en ik en mijn vader en moeder samen naar ons vaste adresje. Dat is echt iets van ons.”

Van ons, ook met de echtgenoot en de mama, want kerst vier je niet alleen. “Eerlijk? Als ik alleen in een winkel kom, heb ik minder mee dan wanneer Linda mee is”, lacht Johan. Bij Belinda hetzelfde liedje. “Mijn man spoort me ook al aan. Zou je dat beeldje niet kopen?”

Sfeer en gezelligheid

Bij haar vader is het vooral in de voortuin, onder de carport en aan de gevels te doen – al vonden al twee kerstmannen de weg naar de living, bij Belinda blikkeren er ook binnen heel wat lichtjes. Vooral dankzij haar ruime verzameling kersthuisjes. “Ik schat dat ik er zo’n veertigtal heb, waarvan heel veel met fiberverlichting. Véél gezelliger dan led, vind ik dat.”

Ze doen het voor de sfeer en gezelligheid. Zo hoort er ook een wandeling die start bij Lauwes Kersthuisje en uiteraard ook langs Belinda’s woning in de Koningin Astridlaan passeert. Want, ze zijn dan wel zelf fan van Kerstmis, ze doen het ook voor al die andere liefhebbers. “Kinderen verwonderen, dat is het mooiste dat er is. Als je ze dan hoort zeggen hoe mooi ze het wel vinden, dat is prachtig”, glundert Belinda. (JDr)