Lien (33) is de Krak van Ardooie: “Ik beschouw mijn rolstoel nu als mijn benen”
Lien Anseele mag zich de nieuwe Krak van Ardooie noemen. De jonge vrouw lijdt aan limb-girdle dystrofie, een erfelijke spierziekte waarbij de spieren niet goed functioneren. Maar dat staat haar dromen niet in de weg. In oktober nam ze deel aan het EK powerchair hockey en kon ze dankzij crowdfunding een aangepaste elektrische sportrolstoel aanschaffen.
Lien Anseele
Privé
Lien (33) vormt een koppel met Maarten Claes (31) en woont in de Stationsstraat in Ardooie. Haar ouders, Freddy Anseele (60) en Ann Hoorne (59), wonen in Lendelede en haar boer Tom Anseele (34) woont in Moorslede, samen met zijn vrouw en twee kinderen.
Loopbaan
Ze is deeltijds aan de slag bij het kinderdagverblijf ‘t Stationnetje in Gits, verbonden aan Dominiek Savio. Daar is Lien pedagogisch en administratief medewerker.
Vrije tijd
Powerchair hockey en muziek, zowel actief als passief.
“Ik had nooit durven dromen dat ik Krak zou worden”, vertelt Lien met glinsterende ogen. “Ik ben héél trots, want de andere kandidaten waren stuk voor stuk toppers.” Echt campagne heeft ze niet gevoerd, geeft Lien toe. “Ik heb het nieuws enkele keren via mijn sociale media gedeeld, maar daar bleef het ook bij. We hebben wel een uitgebreid netwerk, ik denk dat die het verschil heeft gemaakt. Dat maakt het nog zo mooi.”
Liens ongeziene doorzettingsvermogen zal mee aan de basis van haar verkiezing liggen. “Och, ik probeer gewoon zo positief mogelijk in het leven te staan. Toen ik op mijn 20ste te horen kreeg dat ik aan een spierziekte leed, was dat natuurlijk een zware klap. Maar ik heb snel de knop kunnen omdraaien.”
Powerchair hockey hielp daarbij. “Toen ik daar 3,5 jaar geleden voor het eerst van proefde, voelde ik meteen dat het iets voor mij was. Ik ben altijd al sportief geweest en heb als kind lang aan keurturnen gedaan. Tot mijn lichaam in mijn tienerjaren begon tegen te stribbelen.”
Red Devils
Intussen maakt Lien deel uit van het powerchair hockeyteam GIDOS Gits en is ze een vaste waarde bij de Red Devils, het nationale team. Daarmee trok ze eind oktober naar het Europees kampioenschap in Denemarken. “Een droom die werkelijkheid werd, want om daar mijn mannetje te kunnen staan, had ik een eigen en volledig aangepaste elektrische rolstoel nodig. Ik heb me lang kunnen behelpen met een exemplaar van GIDOS, maar die vertoonde steeds meer mankementen.”
Een crowdfunding, opgezet door haar goeie vriendin Hedwige Van Steen, en enkele mooie giften zorgden ervoor dat Lien het nodige bedrag – iets meer dan 15.000 euro – bij elkaar kreeg. “Ik ben ook zelf gestart met een chocoladeverkoop om het plaatje helemaal rond te krijgen. Uiteindelijk was er zelfs voldoende budget om ook kantelverstelling en een op maat gemaakte rugleuning te laten installeren. Daardoor kan ik mijn sportrolstoel achteruit kantelen, zodat ik relaxed kan leunen. Iets wat voor een pak extra comfort buiten het sportveld zorgt.”
Op het EK eindigden Lien en haar ploeggenoten op de zevende plaats, op een totaal van acht deelnemers. “Er zat misschien wel een iets hogere plaats in, want we hebben echt goed gespeeld. Maar we zijn een team in opbouw. We hebben keihard gevochten. Want vergis je niet; powerchair hockey is een stevige sport. Ik ben na een match of doorgedreven training vaak nat van het zweet”, glimlacht ze.
De volgende afspraak staat al in Liens agenda gemarkeerd: het wereldkampioenschap in mei 2026 in Finland. “Ik zal mijn uiterste best doen om dan opnieuw tot de selectie te behoren. Powerchair hockey is een erg belangrijk deel van mijn leven. De sport heeft me al zoveel gegeven, ik zou het niet meer kunnen missen.”
“Als tiener. Ik had vaak last van ontstekingen in spieren en gewrichten en onderging enkele operaties aan mijn linkerknie”, legt ze uit. “De artsen dachten aanvankelijk dat het om sportblessures ging, maar de klachten werden steeds groter. In die mate zelfs dat ik moeite kreeg om gewoon een trap te nemen.”
Je hebt er een heel traject opzitten richting juiste diagnose…“Een tocht van dokter naar dokter. Ik moest mijn liefde voor turnen met pijn in het hart vaarwel zeggen, maar kreeg de muzikale microbe te pakken. Zo speelde ik in verschillende bands. Sinds een zestal jaar maakt de rolstoel vast deel uit van mijn leven. Ik kan nog korte afstanden met behulp van krukken afleggen, maar daarmee belast ik dan weer mijn schouders. Ik zie mijn rolstoel als een verlengstuk van mezelf. Het zijn mijn benen. Ik heb mijn nieuwe situatie omarmd en leren aanvaarden.”
Hoe kijk je nu naar het leven?“Sinds 2019 weet ik dat ik aan limb-girdle dystrofie lijd. Ergens ben ik opgelucht dat ik eindelijk duidelijkheid heb. Samen met mijn vriend heb ik veel goesting in de toekomst. En daar maakt powerchair hockey een vitaal onderdeel van uit.”
Proficiat aan alle Kraks 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier