Krak van Menen: “Dat werelduurrecord was een fluitje van een cent”

Op 26 juni 2018 schrijft Achille Margo (83) wielergeschiedenis. Vocaal gesteund door een 50-tal meegereisde supporters maalt de kwieke tachtiger een uur lang onverstoorbaar rondjes af op de overdekte wielerpiste van Roubaix. Na 60 minuten staat er iets meer dan 27,4 kilometer op de teller, een verpulvering van het werelduurrecord bij de 80-jarigen met meer dan 2 kilometer.

Door Carlos Berghman

Achille groeide op in een landbouwersgezin van negen kinderen en van sporten kwam aanvankelijk niet veel in huis. “Voetballen mocht ik niet. Uiteindelijk mocht ik wel paardrijden bij de LRV, maar alleen omdat de pastoors het kwamen vragen aan mijn ouders“, herinnert hij zich.

Sportief was hij een laatbloeier, zo begon hij pas op zijn 38ste te voetballen. De Lauwse beenhouwer ging ‘s avonds lopen, op zondag fietste hij mee met de wielertoeristen en hij speelde minivoetbal tot zijn 66ste. “Toen besloot ik om voortaan alleen nog maar te fietsen. Mijn carrière als wielrenner beperkt zich overigens tot de koers met de beenhouwers en de parochianenkoers.”

Achille vindt het belangrijk om zijn basisconditie op peil te houden, daarom fietst hij het hele jaar door. Bij slecht weer traint hij op de rollen. “Vroeger deed ik altijd ritten van meer dan 100 km, nu ben ik al tevreden met de helft. Toch ben ik nog altijd goed voor zo’n 7.500 kilometer op jaarbasis. Als ik ga fietsen met vrienden, ben ik de oudste. De meesten zijn 20 jaar jonger zijn dan ik, maar net dat stimuleert me om door te gaan. Als we met Neos Lauwe op pad gaan, ben ik zelfs de wegkapitein.”

Het idee ontstond toen ik twee wielertoeristen inhaalde van wie ik de vader kon zijn

Tijdens één van zijn trainingsritten op het jaagpad langs de Leie ontsproot het idee om het werelduurrecord aan te vallen “Ik haalde twee wielertoeristen in, ik was oud genoeg om hun vader te zijn. Ik vroeg of ik een eindje mee mocht rijden met hen, maar al gauw waren ze blij dat ze mijn wiel nog konden volgen. We raakten aan de praat en hadden het onder meer over mijn leeftijd. Lachend zei ik dat ik op mijn 100ste het werelduurrecord zou verbreken. De twee mannen adviseerden me om niet zo lang te wachten en er zo snel mogelijk werk van te maken.”

Thuisgekomen begon Achille te googelen en hij merkte dat er een werelduurrecord voor 80-jarigen bestond. “Dat record stond op naam van Toon Bueters met 25 km en 231 meter. Ik dacht meteen: ‘Als die Hollander dat kan, kan ik dat ook’.”

“Het verbreken van het record was voor mij een fluitje van een cent. Ik had na afloop gerust nog terug naar huis kunnen fietsen. En ik had beter kunnen doen, ware het niet dat mijn vrouw in de aanloop naar de recorddag een operatie onderging. Zonder alle stress, had ik er die dag zeker nog een kilometer bij gedaan.”

Hoe groot schatte je vooraf je kans op slagen in?

“Ik ben een aantal keren gaan trainen op de wielerpiste in Assebroek, waar ik tijdens de training maar liefst 28kilometer in 60 minuten tijd fietste. Vooraf wist ik dus dat het werelduurrecord gemakkelijk haalbaar was. Voor mijn recordpoging koos ik voor de indoorpiste in Roubaix, want ik wou niet dat het weer spelbreker zou zijn.”

Zijn er nog sportieve uitdagingen die je wil verwezenlijken?

“Mijn record is geen officieel record. Daarom wil ik mijn eigen record nog scherper stellen en het deze keer ook officieel laten erkennen. Ik hoop de nodige centen bijeen te krijgen – zo’n 4.000 euro – om UCI, dopingcontrole, deurwaarder, Guinness Recordboek, ambulance en dokter te betalen. Ik wil dit plan in mei of juni realiseren. En als God het belieft, wil ik later ook de records bij de 90-jarigen en bij de eeuwelingen op mijn naam schrijven.”

Hoeveel belang hecht je aan deze verkiezing tot Krak van Menen?

“Er waren zeven genomineerden, die mensen hebben het voorbije jaar allemaal iets bijzonders gerealiseerd. Dat ik uiteindelijk als Krak gekozen word, kan ik geweldig appreciëren. Maar aan mijn pensioentje zal deze prijs niets veranderen, zeker?”