Krak van Lichtervelde: “Toneelspelen begon met een weddenschap”

Bart Alliet zet als sportanimator alle leeftijden aan tot bewegen en dit jaar kreeg hij, als hoofdrolspeler in De Zetel, het nieuwste stuk van toneelkring Willen is Kunnen, het publiek oorverdovend stil. Daarnaast stuurt hij ook de feestende jeugd veilig huiswaarts uit de feestzaal van De Zwaan. Dit alles leverde hem een nominatie op voor Krak van de gemeente Lichtervelde. Bart won uiteindelijk met duidelijk overwicht.

“Als sportanimator geef ik sportklassen en -kampen, seniorenturnen, kleuterturnen. Ik ben nog steeds werkzaam als redder, geef schoolzwemmen, watergewenning en in bijberoep geef ik nog zwemlessen”, vertelt Bart Alliet.

Dat alles combineert hij met zijn grote hobby: toneel. Eind vorig jaar vertolkte Bart voor het eerst de hoofdrol in De Zetel, een tragikomedie van Paul Coppens in een regie van Rudy Declercq. “Als je die hoofdrol mag vertolken, weten ze dat je gevoel in die rol kan steken. Maar ik moest geopereerd worden aan beide achillespezen. De dokter raadde aan om die rol niet te spelen met die belasting. Dat moeten ze veel zeggen tegen mij. Dan doe ik het wel. (lacht)Een week voor de première was ik van mijn brace verlost.”

“Het was een heel mooi toneelstuk. Het hele team heeft het écht perfect gedaan. Ik heb mijn nominatie ook aan de groep te danken. Op het einde volgde een tragische scène. Als het dan heel stil is en er mensen wenen, weet je dat het goed gespeeld is. Dan geeft je dat als acteur echt een kick. Het doet ons ook heel veel plezier als mensen zich geamuseerd hebben en terugkomen. Het resultaat van ons stuk voelen we altijd het jaar erna. Dit was een heel goed jaar en volgend jaar zullen we daar de vruchten van plukken. De mensen lachen graag, maar wij hebben enkele jaren geleden de omschakeling gemaakt naar tragikomedie, een heel gevaarlijke keuze. Maar als er inhoud in zit, appreciëren mensen dat veel meer.”

Toch was het geen evidentie om voor het eerst de bühne te betreden. “Zette je me 20 jaar geleden op een podium, dan verging ik van de zenuwen. Alles is eigenlijk begonnen met een weddenschap onder vrienden. We gingen toneel kijken. Ik zei: we zullen wedden, volgend jaar sta ik op dat podium. Wat er tegenover stond? Dat weet ik intussen niet meer. (lacht) Ik ben uiteindelijk op het podium blijven staan. Nu ik de hoofdrol vertolkte, heb ik nog gezonde zenuwen. Door de jaren heen word je veel rustiger. Dat merk ik ook tijdens het lesgeven. Je weet hoe je het moet aanpakken en ik heb mijn plankenkoorts overwonnen. Ik raad toneelspelen iedereen aan.”

“Met tijd leer je naturel spelen. Regisseur Etienne Mommerency heeft me écht leren spelen, maar ik leerde ook door te kijken naar de andere acteurs. We gaan ook veel naar andere toneelstukken kijken.”

Zelf regisseren

“Dit was de eerste maal dat Rudy de regie op zich nam. Met tijd zou ik dat ook wel eens willen doen. Het speelt zelfs in mijn hoofd om eens zelf een stuk te schrijven. Dat zijn allemaal dromen voor later, binnen twintig jaar misschien. Nu ik een kindje hebt, ontbreekt het me voorlopig aan tijd daarvoor.”