Krak van Ingelmunster: “Ontgoocheld mocht ik geen Krak geworden zijn”
Christophe Lammertin is verkozen tot dé Krak van Ingelmunster. Deze actieve dorpsgenoot zette zich keihard in om toch maar die titel te kunnen behalen. “Wanneer mensen je selecteren, is dat een eer. Dan is het maar logisch dat je alles eraan doet om die titel binnen te kunnen halen”, zegt Christophe oprecht.
Christophe was geschrokken toen we hem in december contacteerden voor Krak van Ingelmunster. “Het was een complete verrassing”, bekent hij. “Ik greep die nominatie met beide handen vast en ik deed er dan ook àlles voor om die titel te behalen. Ik deed oproepen via sociale media, ik maakte briefjes en deponeerde ze in de brievenbussen van mijn buurtbewoners, ik maakte reclame in ‘t café van mijn schoonmoeder, ik zat op restaurant en liet mijn gezelschap direct stemmen, ik stuurde een mail naar mijn werkmakkers, ik maakte promotie bij AVI… Meer kon ik dus niet doen.”
“Toen ik hoorde dat ik nummer twee was geworden, was ik toch wat ontgoocheld. Gelukkig was het een grapje. Echt waar, was ik geen Krak geworden, dan was dat een serieuze ontgoocheling geweest. Vooral omdat ik er zoveel voor had gedaan. Maar ik heb bewondering voor alle andere kandidaten. Iedereen is immers een beetje krak, zowel in het gezin als in het verenigingsleven.”
Record
Christophe kan weer glimlachen, maar van 2013 tot anderhalf jaar geleden had hij het heel moeilijk. “In 2013 werd een nektumor vastgesteld. Er volgde bestraling, alles verliep positief. In december 2014 begon ik terug te sukkelen met de gezondheid, opnieuw door die nektumor die tegen mijn vierde slagader drukte waardoor de bloedtoevoer afgesloten geraakte en ik last kreeg met mijn ogen, oren en linkervoorkamer. Het duurde lang vooraleer de artsen iets ontdekten. Ik werd immers in rusttoestand onder de scan geplaatst en dan had ik die medische problemen niet. Pas toen ze mij allerlei zaken actief lieten doen, kwam dat aan het licht. Ik onderging drie operaties in UZ Gent. Nu gaat het terug goed met mij.”
Christophe is vrijwillig brandweerman, maar ook al ruim 35 jaar actief bij atletiekvereniging AVI waaronder de voorbije vijf jaar eveneens als bestuurslid. “Ik liep drie jaar niet door mijn medische situatie en ben dan ook gestopt. Ik zou graag terug lopen, maar na een drukke werkdag ontbreekt mij het karakter”, stelt Christophe.
“AVI sloot 2018 af met 309 leden. Een record, in 2017 hadden we er 277. We zitten met goede trainers en veel jeugd. Door de vele wedstrijden met veel lopers komen we ook op een positieve manier naar buiten”, stipt Christophe aan. “Op woensdag- en vrijdagavond lopen de leden in of rond het sportstadion. Op zondag gaan de volwassenen ook lopen. De volwassenen doen aan afstandslopen, de jongsten trainen al spelend. Met AVI doen we heel veel om onze leden blij te maken, met onder meer een nieuwjaarsfeest, sinterklaasbijeenkomst, twee ontbijtlopen (eerst lopen, daarna een stevig ontbijt), clubfeest, seizoenhappening, jeugduitstappen, een koudevoetentocht op zaterdag 16 februari…”
Ben je anders gaan leven door je ziekte?
“Ik ben dankbaar voor de kansen die ik nog krijg. Vroeger bleef ik tussen mijn vier muren zitten, nu ga ik meer naar buiten. Ik durf vlugger eens neen zeggen wanneer het eens niet past. Ik luister naar mijn lichaam. Ben ik moe, dan rust ik.”
Hoe zie je de toekomst van AVI? Verder rooskleurig?
“We zijn een bloeiende en een groeiende sportvereniging. Ik hoop dat het nieuwe gemeentebestuur ons niet vergeet en dat de accommodatie van de atletiekpiste op punt wordt gezet. De Finse looppiste wordt veel gebruikt, maar de schors is te groot. Slecht voor de voeten.”
Ben je bang voor de toekomst van je kinderen?
“Wat gaan onze kinderen als volwassenen allemaal meemaken? Alles wordt duurder, terwijl de jeugd geen benul heeft van euro’s. Wij rekenen nog eens om in Belgische frank, zij redeneren: ‘t is maar 99 euro. En het gerecht… Steel je één brood, dan zit je in de gevangenis. Heb je iemand vermoord, dan krijg je een enkelband. Mijn tip? Minder regeringen, dan zullen de schulden van ons land vlugger opgelost zijn. Zoveel regeringen, dat kost geld.”
BIO
Privé
Christophe (45) is de partner van Sarah Bruneel, dochter van Hilde Poelvoorde van café Den Hert en Frank Bruneel. Ze wonen in de Robert Bultynckstraat. Hij is de papa van Emiel (15) en Flore (13). Christophe is ook de pluspapa van Yentl (9) en Ymke (8).
Loopbaan
Hij werkt als rackinginspector bij Stow in Moeskroen.
Vrijde tijd
Christophe is vrijwillig brandweerman sinds 1993, actief bij atletiekvereniging AVI sinds 1982 waarvan vijf jaar als bestuurslid. Hij geniet ook van een bezoek aan een wellness en aan een restaurant.
Alle Kraks van 2018
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier