Krak van Ichtegem: “Ik moet bekennen dat ik moeilijk nee kan zeggen”

Isabelle Bussche, samen met haar echtgenoot Jerry en de kinderen Sarah en Jari. © foto Coghe
Rudi Ilegems
Rudi Ilegems Medewerker KW

De nominatie voor Krak van de gemeente Ichtegem had Isabelle Bussche niet zien aankomen en gezien haar sterke tegenkandidaten dacht ze maar weinig kans te maken. Het gegeven dat ook vorig jaar de Krak van Ichtegem uit Bekegem kwam, deed alleen maar die indruk versterken.

Isabelle Bussche is al acht jaar bestuurslid van de lokale afdeling van Samana en sinds kort penningmeester. “Het is bestuurslid Daniël Roose die me destijds vroeg om lid te worden. Ik zat toen net een langere periode thuis wegens een operatie en zocht een uitlaatklep. Zeker ook omdat ik graag onder de mensen ben en de kinderen ondertussen al wat zelfstandiger waren. Mijn echtgenoot heeft als politieagent onregelmatige werkuren en daardoor was ik ‘s avonds vaak alleen thuis”, steekt Isabelle van wal.

Het vrijwilligerswerk bij Samana ligt nu eenmaal ook in het verlengde van mijn job. Alle ingrediënten waren op dat moment aanwezig om met vrijwilligerswerk van start te gaan. Eerlijkheidshalve moet ik ook bekennen dat ik moeilijk neen kan zeggen. Dat is wel een werkpuntje voor mij. (lacht). Zo was ik een tijdje afgevaardigde van het voetbalploegje waar zoontje Jari bij speelde. Ik was eigenlijk meer moeder van het ploegje.”

Naambekendheid

Als bestuurslid van Samana brengt Isabelle in Bekegem een bezoekje aan zieke of eenzame mensen. “Ik help mee met de feestjes om ouderen uit hun isolement te halen en een toffe namiddag te bezorgen. Dat zorgt natuurlijk voor naambekendheid in onze kleine, maar mooie gemeente. Ik ben ook vrijwilliger bij Kind en Gezin en ga dus een keer per maand naar de ‘weging’. Daarnaast ben ik ook al zes jaar lid van de cultuurraad. Ik had mij ook graag geëngageerd in de nieuwe welzijnsraad, maar omdat ik voor de gemeente werk, mag dat jammer genoeg niet. Samen met mijn man Jerry, die er vrijwillig klusjes uitvoert, ben ik in naam van de gemeente beheerder van de zaal De Kouter hier even verderop. Wist je trouwens dat die zaal tot 400 keer per jaar verhuurd wordt, zonder rekening te houden met het sportgedeelte? Zo kom je op een andere manier ook weer in contact met heel wat mensen. Bij beweging.net help ik mee om bepaalde evenementen in goede banen te leiden. Denk maar aan de bekende Sneukelroute, die de deelnemers elk jaar laat kennismaken met de drie deelgemeentes”, vervolgt Isabelle, die ook nog deel uitmaakt van de CM-kern.

Dankbaarheid

“Het is dus allemaal begonnen bij Samana. Door mijn engagement bij die vereniging, heb ik andere mensen ontmoet, die me dan vroegen om ook bij hen mee te helpen. Zo ben ik als vrijwilliger meer en meer betrokken geraakt bij verschillende verenigingen en organisaties. Samen met juf Sylvie Verschoore heb ik vorig jaar m’n schouders gezet onder de organisatie van een benefiet voor het gezin van Sofie Jansseune die begin 2019 het slachtoffer werd van een woningbrand. De respons die we daarop kregen, was echt hartverwarmend. Het gezin, juf Sylvie en ikzelf kregen er enorm veel dankbaarheid voor in de plaats”, besluit een gelukkige Isabelle. (RI)

Bio

Isabelle Bussche

Prive

Isabelle Bussche (43) is afkomstig van Eernegem en woont samen met Jerry Batsleer in de Meanderstraat in Bekegem. Ze hebben twee kinderen: Sarah (19) en Jari (17).

Loopbaan

Isabelle studeerde verkoop-etalagiste en volgde daarna een opleiding verzorgende in Kortrijk. Daarmee kon ze dan aan de slag bij Familiezorg. Dat doet ze nu al 25 jaar in de regio Jabbeke, Varsenare en De Haan. Vorig jaar volgde ze een bijscholing voor zorgkundige.

Vrije tijd

Op donderdagavond probeert ze yogalessen te volgen in zaal de Kouter in Bekegem, maar dat lukt maar zelden. Sinds kort volgt ze ook naailessen.

“Vrijwilligerswerk is het beste medicament dat er is”

Waarom doe je aan vrijwilligerswerk?

“Voor het gevoel dat je gewaardeerd wordt. De verkiezing tot Krak is dan ook een bekroning voor al mijn inspanningen. Het geeft me een boost om me nog meer in te zetten. Ik hoop dan ook dat ik nog heel lang mag meedraaien in het vrijwilligerswerk. Het is het beste medicament dat er is, want je komt onder de mensen en je krijgt er een instant goed geval van.”

Zie je het vrijwilligerswerk evolueren?

“Tegenwoordig is het heel moeilijk om aan nieuwe vrijwilligers te geraken. Alles moet ook reglementair verlopen, wat het vrijwilligerswerk zeker niet bevordert. Bijna alles moet tot in de details gerechtvaardigd worden. Het is dus echt niet evident om dan nog iemand te kunnen motiveren.”

Wat wens je voor jezelf?

“Ik hoop vooral dat Sarah en Jari allebei hun studies kunnen afmaken. Sarah zit nu in haar tweede jaar burgerlijk ingenieur. Ze heeft het niet makkelijk, maar gaat ervoor. Jari wil volgend schooljaar de opleiding Internet of Things in Brugge starten. Ook voor hem hoop ik dat hij deze periode zonder grote tegenslagen doorkomt.”


Lees de verhalen van alle kraks van West-Vlaanderen op www.kw.be/kraks2019