Marianne Deygers werd Krak van Ieper. Niet onverwacht, want Marianne zet zich met hart en ziel in voor de residenten van wzc Wintershove in Vlamertinge.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Toen corona op 13 maart 2020 ons leven kwam overhoopgooien, werd Marianne Deygers (63) noodgedwongen thuis gezet ter bescherming van haar transplantnier. Een zware dobber voor iemand die elke dag met volle goesting ging werken in het animatieaanbod voor wzc Wintershove in Vlamertinge. Na één dagje treurnis verzamelde ze nieuwe moed en begon na te denken om acties te ondernemen voor Wintershove. Wat binnen niet meer kon, moest van buitenaf ook lukken. Met steun van directeur Bart Man en de groep animatie, therapeuten en diensthoofden werden verschillende activiteiten opgestart.
Leed verzachten
Muziek werd hét medicijn tijdens de lockdown met wekelijkse ‘raamserenades’ rond Wintershove en aan de Residentie Harchies. “Eerder konden vrijwilligers af en toe meehelpen, maar toen ook dat uit voorzorg niet meer mocht, deed ik alleen verder”, vertelt Marianne. “Gelukkig mocht accordeonist Jacques Vanpeteghem af en toe meehelpen om met onze liedjes het leed wat te verzachten. In volle zomer konden we al eens met ons groepje The Jackies op toer, maar evenveel keer deed ik alleen verder met mijn mobiele versterker. De reacties van de bewoners aan de ramen blijven op mijn netvlies gebrand. Soms schrijnend en verdrietig, maar vooral ook blije gezichten, zwaaiend en dansend voor het raam. Hartverwarmend en bemoedigend.”
Bewoners van Wintershove zitten in mijn hart
“Intussen mocht er ook binnen ‘getoerd’ worden. Bewoners in hun deurgat op veilige afstand genoten van de muziek. Tijdens de weekends blijven de buitentoeren lopen. Daarnaast startte ik met de opmaak van een wekelijks ‘Opkikkertje’ in de vorm van een boekje waarin thema’s aan bod kwamen die bewoners boeien. Ook de ‘pastorale zorg’ werd aangepast aan wat mogelijk was. Maandelijks verzorgden we een gebedstoer of openluchtviering voor onze bewoners. Met medewerking van Martin Blouwe zorgen we voor een aangenaam momentje van gebed, muziek en bezinning. Ook binnenshuis werd getoverd en getimmerd aan verschillende acties die coronaproof aangeboden werden. Op de laatste dag van 2020 waren we toe aan de 60ste muziektoer. Nooit gedacht dat corona ons zo lang in de greep zou houden en dat mijn loopbaan op die manier zou eindigen.”
Hele aanpassing
“Waar veel mensen uitkijken naar hun pensioen, moet ik bekennen dat het voor mij een hele aanpassing is. Ik mis het werk en de mensen. Niet in het minst omdat ik ook wist hoe moeilijk het er voor iedereen was, hoe hard er moest gewerkt worden, hoeveel nood er was aan helpende handen. Als ik met al die acties een beetje het verschil kan blijven maken, wat licht, moed en kracht kan brengen in Wintershove, hoop ik om dat verder te mogen doen. Met dank aan directie en medewerkers van Wintershove voor hun steun en waardering en zeker met een groot respect voor alle bewoners en familie die zich heel erg moedig doorheen die hele coronazorgen gewerkt hebben”, besluit Marianne.
Wat betekent die Krak-verkiezing?
“Ik ben enorm vereerd. Die waardering en erkenning doen me een groot plezier en zijn een stimulans om door te gaan.”
Wat hoop je voor 2021?
“Zoals iedereen hoop ik dat corona verdwijnt en dat we met de vrijwilligers van Wintershove de draad opnieuw mogen opnemen om iets te kunnen betekenen voor Wintershove en de bewoners, die in mijn hart zitten. We kijken uit naar de lente om de wandelingen met de bewoners weer te mogen opstarten, het sociale leven terug op te nemen, vrienden terugzien, eens op stap gaan en dit zonder beperkingen.”
Waar kijk je naar uit op persoonlijk vlak?
“Ik hoop dat onze kleinkinderen het goed stellen, dat de kinderen gelukkig zijn en dat we gezond mogen blijven. En natuurlijk dat we eens met de hele familie onbezorgd mogen en kunnen samen zijn. Uit corona proberen we toch ook te onthouden dat de ‘kleine dingen in het leven’ ook geluksmomentjes zijn.”
Marianne Deygers
Marianne woont samen met partner Philippe Dequidt. Ze is de mama van Lies, Sofie en Jan en de oma van 7 kleinkinderen. Ze woont al 10 jaar in Vlamertinge.
Marianne studeerde verpleegkunde aan het KRIVO Oostende. In 1979 begon ze te werken in het KEI in Oostduinkerke. In 1980 werkte ze in het toenmalig rusthuis van Vlamertinge en verhuisde een jaar later naar het O. L. V.-ziekenhuis in Sint-Jan. In 1988 werd ze diensthoofd. Door de fusie van de ziekenhuizen in 2000 verhuisde ze naar wzc Wintershove. In 2007 maakte ze een overstap en zorgde voor de uitbouw van de dienst animatie. Sinds 1 juli 2020 is ze met pensioen.
Creatief bezig met muziek, daarnaast schrijven, wandelen, fietsen, rolschaatsen en genieten van de goeie dingen in het leven.
Bekijk de video’s en verhalen van alle Kraks 2020 op www.kw.be/proficiat
Proficiat aan alle Kraks 2020
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier