Johan (70) is de Krak van Alveringem: “In mijn eentje kan ik niets, samen sta je sterk”

Dat de gemeente nu het openluchtmuseum ondersteunt, is een uitstekende zaak. Niettemin zijn het de vele vrijwilligers die er de voorbije jaren hun mouwen hebben opgerold en bergen werk hebben verzet. Izenbergenaar Johan Sampers (70) is een van die harde werkers en is tot Krak verkozen.

Johan Sampers is de juiste man op de juiste plaats in het oude boerendorp van Bachten de Kupe. Hij is liefhebber van oud landbouwmateriaal en dat heeft het openluchtmuseum in overvloed. Een jaar of zes geleden liet hij zich overhalen om er vrijwilliger te worden en sindsdien vertoeft hij er van november tot Pasen bijna elke weekdag.

Overal werk

“Het was Izenbergenaar Patriek Dezeure die mij in 2018 vroeg of ik goesting had om een beetje te helpen in het noodlijdende openluchtmuseum”, vertelt Johan. “Ik ben gaan kijken en ben in mijn haar beginnen wrijven. Overal zag ik werk. Zoveel dat ik niet wist waar eerst te beginnen. Maar ik ben gebleven. Je moet weten dat ik als kind opgegroeid ben op een klein boerderijtje en dat ik op mijn tiende al met de paarden van vader het land bewerkte. Ploegen, het veld klaarleggen, zaaien… ik deed niets liever. Eenmaal van school, ging ik in de week werken bij een loonwerker. Maar uit liefhebberij haalde ik op zaterdag de paarden van stal om een hele dag te ploegen. Dat is altijd gebleven.”

Samen sterk

Johan heeft de voorbije jaren bergen werk verzet. Zijn bijdrage zorgde ervoor dat Bachten de Kupe weer floreert. Johan benadrukt niettemin dat die vooruitgang het resultaat van teamwerk is! “Toen ik er de eerste keer kwam, versperden duizenden dakpannen de doorgang”, vertelt hij. “Je moet weten dat Bachten de Kupe in de jaren tachtig een toevluchtsoord was voor oud materiaal. Veel was waardevol, maar veel was ook waardeloos. Mijn eerste karwei was dus duizenden pannen sorteren en met de kruiwagen wegbrengen. De onderste lagen waren rot van jarenlang in de natte aarde te liggen. De eerste maanden heb ik niets anders gedaan dan daken herstellen. Het regende binnen in de houtzagerij, de bibliotheek, het schooltje, enzovoort. De kiosk die op zes palen rust, stond op instorten. We hebben ze gestut en de rotte onderkant van de palen ingekort. Onder andere Izenbergenaar Marc Albrecht heeft daaraan geholpen. Ik zeg het: in mijn eentje kan ik niets en samen sta je sterk. Wat ik nog heb gedaan? Het dak van de kiosk herstellen, de kasseilegger dienen, de grondplaat van het nieuw sanitair blok gieten, met vijf man het vele snoeiwerk van de tuinman opkuisen, naar het containerpark rijden, met materiaal sleuren… Werktuigen in ijzer, en al zeker uit hout, moeten ’s winters immers binnengezet worden en tegen Pasen opnieuw buiten. Met dat laatste hebben we met vijf mannen twee keer een dag werk.”

Laadpunt

“Momenteel zijn we bezig met het uitbreken van een tweede stuk toegangsweg en met de installatie van een laadpunt voor fietsen. De hele ploeg heeft al formidabel werk verricht. Het loont! We zien jaar na jaar meer bezoekers. Daarvoor doen we het natuurlijk.”