Jacques heeft zelf nooit actief gevoetbald in competitie. Hij leerde de club kennen toen zijn vier zonen begonnen te voetballen. "De eerste zes jaar was ik ploegafgevaardigde van de scholieren. Dat combineerde ik met de kantine. Later baatte ik enkel nog de cafetaria uit. Ik doe dat heel graag. Je bent onder de mensen en je hoort al eens iets. Maar zelf moet je zwijgen. Horen, zien en zwijgen, is de gouden regel voor een uitbater", weet hij.
...
Jacques heeft zelf nooit actief gevoetbald in competitie. Hij leerde de club kennen toen zijn vier zonen begonnen te voetballen. "De eerste zes jaar was ik ploegafgevaardigde van de scholieren. Dat combineerde ik met de kantine. Later baatte ik enkel nog de cafetaria uit. Ik doe dat heel graag. Je bent onder de mensen en je hoort al eens iets. Maar zelf moet je zwijgen. Horen, zien en zwijgen, is de gouden regel voor een uitbater", weet hij. De bijna zeventigjarige Jacques klopt heel wat uren op de terreinen van KSC Wielsbeke. Maandag en woensdag ruimt hij op en controleert hij de bestellingen en leveringen. Later de week staat hij meermaals achter de tapkraan. "Vrijdag spelen de beloften, op zaterdag is er een hele dag jeugdvoetbal en op zondagnamiddag speelt de eerste ploeg. Het begint lastiger te worden. Ik word er ook niet jonger op, maar zolang ik het kan, blijf ik achter de toog staan. Het is bijna mijn tweede thuis", vertelt hij. "Gelukkig krijg ik heel wat hulp. Ondertussen kennen de supporters mij ook al heel goed. Iedereen heeft wel al eens een pint besteld bij mij. We hebben een sympathieke familieclub." In de kantine beleefde Jacques heel wat topmomenten. Hij herinnert zich in 2008 de promotie naar derde klasse. "Het was een schitterend feest dat ik nooit zal vergeten. De derby's tegen de Rassing (Racing Waregem, red.) zal ik nooit vergeten. Er is dan altijd een vol huis. Vroeger hadden we meer supporters dan nu."De club speelt nu in eerste provinciale. Zelf is hij één van de grootste supporters. Hij vindt dat de club daar op zijn plaats zit. "Vanaf je hoger speelt, komt er veel meer bij kijken: politie, scheiding tussen de supporters, stewards en ook meer geld voor spelers. We hebben een goed decennium geleden nog in derde klasse gespeeld. Het was een mooie periode, maar nu zitten we op onze plaats", legt hij uit. Jacques is niet de enige die tijdens de Wielsbeekse kampioenenviering extra in de bloemetjes werd gezet. Gymnast Bastiaan Denys van trampolineclub Steeds in Form kreeg de prijs van beloftevolle jongere. Hij won twee internationale tornooien, werd twee keer provinciaal kampioen en één keer Vlaams kampioen. Judoka Eline Debaere werd sportvrouw van het jaar. Zij werd dit jaar onder meer Vlaams en West-Vlaams kampioene. Haar club Yawara werd sportclub van het jaar.Voetballer Bram Naessens en bocciaspeler Kevin Vercaemer werden beide sportman van het jaar. Bram Naessens speelt al twee seizoenen bij de Red Flamingo's. Dat is de nationale voetbalploeg voor mensen met een geamputeerd been. Na een amputatie is dit voor Bram de kans om weer te doen wat hij het liefste doet: voetballen. Kevin Vercaemer werd samen met zijn ploegmaten Vlaams kampioen boccia. Dat is een bal- en werpsport voor sporters met een motorische beperking. Tot slot werd Piet Amez van Basket Wielsbeke sportlaureaat van het jaar voor meer dan twintig jaar inzet in de basketbalvereniging. (NVR)