Tijdens een mountainbiketocht in Heuvelland werd Jaak Lepere getroffen door hagel afkomstig van een jachtgeweer. Gelukkig kwam hij er met de schrik en veel pijn vanaf.
Net zoals zo vaak trokken Jaak Lepere (67) en zijn trouwe fietsvrienden Marc Vandevivere en Frankie Vandermeiren onlangs op tocht met de mountainbike. “We fietsen allemaal graag, vooral dan met de mountainbike”, verduidelijk Jaak. “Ditmaal trokken we naar Heuvelland waar de mountainbikeclub uit Wijtschate een tocht rond de Rodeberg had uitgestippeld. Tijdens deze mooie omloop kreeg ik plots een stekende pijn in de hartstreek”, vertelt Jaak, die beroepshalve kinesist is. “Het voelde precies als een messteek. Onvoorstelbaar wat er dan door je hoofd spookt. Wellicht door de berichten de laatste tijd in de media legde ik meteen het verband met hartfalen. Ik zag heel mijn leven voorbijflitsen in een paar seconden. Maar plots besefte ik dat ik nog op de fiets zat en dat mijn hart nog klopte. Van mezelf weet ik dat ik een doorbijter ben en ondanks de hevige pijn reed ik, samen met mijn vrienden, de rit uit. Doordat de pijn almaar toenam, speelde ik efkes met het idee om naar het ziekenhuis te trekken. Toch besliste ik om eerst naar huis te gaan. Meteen nam ik enkele zware pijnstillers.”
Ontnuchtering
Toen kwam bij Jaak echter de ontnuchtering. “Bij nader toezien zag ik op de borst de inslag, met rode zwelling, van een hagelloodje. Zowel mijn koerstruitje als mijn onderlijfje waren beschadigd. Pas dan realiseerde ik me dat ik getroffen werd door hagel uit een jachtgeweer, vandaar die pijnscheut. Ik alleen niet had trouwens een schot gehoord. Gelukkig dat het schot afketste op mijn rib en niet recht in mijn hart terecht gekomen was of in mijn oog. Ik heb niks tegen jagers, maar schieten in een omgeving waar veel mountainbikers of wandelaars voorbijkomen, kan toch niet”, meent Jaak. “Het wordt gevaarlijk om tijdens het jachtseizoen aan mountainbiken te doen, omdat die sport ook in de vrije natuur verloopt. Gelukkig had ik een goeie engelbewaarder, maar het kon veel erger afgelopen zijn.”
“Klacht heb ik niet neergelegd, tegen wie trouwens? Toch kreeg ik een telefoon van iemand van Arro Ieper die me meldde dat ze de zaak aan het onderzoeken waren. Eigenlijk niet moeilijk om te onderzoeken wie daar die dag aan het jagen was. Ik weet wel dat het onvrijwillig was, maar toch ben ik erg geschrokken.”
Ploegleider
Jaak Lepere is als fietsliefhebbers aangesloten bij WTC Zonnebeke. Binnenkort trekt hij opnieuw naar Kameroen voor een wielerronde. Daarna volgt Madagaskar en Burkina Faso. “Dit jaar zal ik zes keer in Afrika geweest zijn. In 1997 trok ik voor de eerste keer als ploegleider en verzorger naar de legendarische ronde van Burkina Faso en het continent is me blijven fascineren. Met het Flanders Regional Mixed Team nemen we aan diverse Afrikaanse wedstrijden deel. Wel moet ik zeggen dat een renner, die bij ons geen prijs rijdt, dat in Afrika ook niet zal doen. Het is best wel vermoeiend, want ter plaatse ben ik niet alleen ploegleider, maar ook verzorger. Maar telkens kijk ik er naar uit. Het is mijn grote hobby en ik ben er ook als toerist. Zolang ik kan, wil ik dit blijven doen”, besluit Jaak Lepere.
(NVZ)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier