INSPECTEUR JPT (55): Roeselaarse lustmoordenaar schrijft zijn eigen verhaal van ‘eros en de eenzame man’

Jos Heyman-Dewitte uit Roeselare wou Charlotte (18) enkel omhelzen en bepotelen. Doch onvolwassen in zijn seksualiteit stond er plots geen rem op zijn maniakale lusten. Het meisje werd aangerand en gedood.

Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.

Zoals verwacht was de volksjury op het assisenproces van Jos Heyman-Dewitte genadeloos in haar verdict: schuldig over de hele lijn. In mei 2006 werd de toen 45-jarige Roeselarenaar voor de doodslag en aanranding van de eerbaarheid van zijn jonge stadsgenote Charlotte Van Walleghem veroordeeld tot dertig jaar cel.

Drang om vrouwen te betasten

Het is wellicht de aard van het beestje. In het verleden liep de corpulente Jos Heyman-Dewitte (geboren op 27 september 1961 in Roeselare) al veroordelingen voor zedenfeiten op. Meestal met probatie-uitstel, zodat hij verschillende kansen kreeg om te slagen. Hij randde in 1984 in De Haan een meisje aan. In 1988 stond hij terecht voor openbare zedenschennis. In 1990 drong hij op een camping in Nieuwpoort douches binnen en betastte een vrouw die zich aan het douchen was. In zijn jeugdjaren werd Jos Heyman-Dewitte voor zijn zwaarlijvigheid gepest. Later kende hij vooral tegenslagen met vrouwen. Dat alles maakte van hem een verbitterd man, die zijn agressiviteit moeilijk in toom wist te houden. De gediplomeerde kok Jos Heyman-Dewitte was destijds werkzaam in de beschutte werkplaats Mariasteen in Gits. Bij de Roeselaarse politie stond hij bekend als ‘Joske Vermeulen’.

Aan de hand een summiere persoonsbeschrijving door een getuige werd een robotfoto verspreid.
© Foto Belga

Lijk tussen de containers

Die bewuste nacht van zaterdag 8 op zondag 9 maart 2003 liep Jos Heyman-Dewitte uit de Rumbeeksesteenweg toevallig de 18-jarige Charlotte Van Walleghem tegen het lijf in het Wortelstraatje in Roeselare. Charlotte Van Walleghem was na het beëindigen van haar studentenjob in restaurant D’Hofstee in Beveren op weg naar haar vriend. Ze stuurde omstreeks 1.52 uur een sms’je naar hem: “Ik ben op weg naar de Bistro, schete,….” Kort daarna gebeurden de gruwelijke feiten.

Maar eigenlijk bevond ze zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Jos Heyman-Dewitte voelde dat ‘raar gevoel’ weer opwellen en wou naar eigen zeggen het meisje enkel omhelzen. Nog volgens hem riep Charlotte “vetzak”. Dat deed hem ontploffen.

De studente, die bij haar vader in Staden was ingeschreven maar bij haar moeder in Roeselare verbleef, werd op zondagmorgen tussen twee containers vermoord aangetroffen. Dat is op een paar honderd meter van de plaats waar ze bij haar moeder verbleef. Charlotte was wel opgevoed, joviaal en positief ingesteld. Velen herinneren zich tot op vandaag haar glimlach.

Gewurgd met haar sjaal

Tijdens de afstapping door het parket en de wetsdeskundigen bleek dat Charlotte vermoedelijk door verstikking om het leven kwam. In een container lagen haar gsm en een sjaal. Een dag later werden een oorring en het sluitstuk van een oorring van het slachtoffer gevonden. Alras stond vast dat de studente met haar sjaal was gewurgd. Uit verdere vaststellingen bleek een sterke aanwijzing van seksueel misbruik.

Jos Heyman-Dewitte.
© Foto Belga

Na een oproep tot getuigen werd een line-up uitgevoerd waarin onder meer Jos Heyman-Dewitte fungeerde, gezien hij min of meer beantwoordde aan de vrij vage persoonsbeschrijving die een getuige had opgegeven en hij door een politiepatrouille de avond voor de feiten in de buurt was opgemerkt. Op 26 maart werd Jos Heyman-Dewitte een eerste keer voorgeleid. De onderzoeksrechter moest hem echter toen wegens gebrek aan bewijzen laten gaan.

Beiden kwamen ten val

Na een doorgedreven sporenonderzoek (o.m. dna-analyse) werd Jos Heyman-Dewitte pas op zondag 29 juni 2003 gearresteerd. Hij ontkende eerst nog elke betrokkenheid, maar gaf ‘s avonds voor de onderzoeksrechter toe dat hij betrokken was bij het overlijden van Charlotte Van Walleghem. De beschuldigde legde na twee wedersamenstellingen verschillende verklaringen met tegenstrijdigheden af over wat zich in die nacht precies had afgespeeld.

© Foto Belga

Uit de verklaringen van Jos Heyman-Dewitte zelf blijkt dat hij Charlotte ter hoogte van de containers vastgegrepen zou hebben en beiden ten val zouden zijn gekomen. Volgens de beschuldigde verloor Charlotte daarna het bewustzijn en zou hij nog geprobeerd hebben haar tot bewustzijn te brengen. Hij ontkende iedere seksuele intentie. De dader had het over “een ongeval”. “Er was een schermutseling. Mijn voorarm kwam plots terecht in de hals van het meisje. Ze was plots dood.” Volgens de vaststellingen van de wetsgeneesheer zou er wel sprake zijn van een “seksueel geïnspireerd misdrijf”. De bh van het slachtoffer was omhoog geschoven en enkel de bovenste knop van haar broek was dicht. Jos Heyman-Dewitte ontkende niet dat hij Charlotte had betast, maar de handelingen kaderen volgens hem in “zijn pogingen om het slachtoffer te reanimeren”. Het meisje moet doodsangsten hebben doorstaan. “Ze schruwelde”, herinnerden opgeschrikte buurtbewoners zich.

Gebrek aan schuldgevoelens

Uit het zelf geschreven moraliteitsverslag omschreef Jos Heyman-Dewitte zich als “joviaal, belangeloos, heel emotioneel en gevoelig, maar ook heel impulsief”. Hij zag zichzelf als “sociaal heel actief, hulpvaardig en vrijgevig.” Diverse getuigen op het assisenproces lieten zich vrij positief over hem uit en bevestigden dat beeld. Anderzijds waren er ook een aantal getuigen die duidelijk op een negatieve wijze met hem in contact zijn gekomen. Volgens een ex-schoonbroer had de beschuldigde een voorliefde voor meisjes rond de 18 jaar. Eveneens negatief zijn de verklaringen van twee vrouwen met wie hij een relatie had. Zij spraken over dagelijks geweld en ongewenste seksuele contacten. Zoals aangehaald werd de beschuldigde Jos Heyman-Dewitte ten andere eerder al veroordeeld voor zedenfeiten.

Jos Heyman-Dewitte enkele weken voor hij toesloeg.
© Foto Stefaan Beel

Gerechtspsychiater Lodewyck stelde op het proces: “Zijn leven is gekenmerkt door een opeenstapeling van mislukkingen met een instabiliteit op relationeel vlak en op arbeidsvlak als gevolg. Hij zegt dat de schuld daarvoor echter nooit bij hem ligt, maar eerder bij de samenleving of bij de politie. Hij heeft een gebrek aan schuld- en spijtgevoelens en vertoont psychopate kenmerken.”

Dracula had nood aan seks

De Gentse strafpleiter Filip Van Hende verdedigde de beschuldigde. Hij haalde aan dat Jos Heyman-Dewitte niet de intentie had Charlotte Van Walleghem te doden en de aanranding pas na haar dood plaats greep. “Ik pleit verminderde toerekeningsvatbaarheid. Hij is ziekelijk achterdochtig, impulsief. Ook Dracula had nood aan seks. Hij wilde het slachtoffer omhelzen, niet doden. Hij wilde haar enkel bepotelen,” aldus meester Van Hende. Openbaar aanklager Luc De Creus wond er geen doekjes rond: “Jos Heyman-Dewitte is een maniak die moordt. Hij is een roofmoordenaar in het kwadraat. Voor zulke daders is het slachtoffer waardeloos: het wordt gedumpt bij het vuil tussen de containers. Meesters Christian Vandenbogaerde en Steven Vancraeyveldt betoogden als burgerlijke partij voor de nabestaanden van het slachtoffer dat de beschuldigde wel degelijk het inzicht had het meisje te doden en aanranding op de eerbaardheid te plegen.