Enkele vrijwilligers op Spijker en Schardauw nemen al jaren de handschoen en borstel op in de strijd tegen het zwerfvuil. Maar sinds de start van de coronamaatregelen is er een merkbare stijging van het aantal vrijwilligers. “Mensen komen spontaan vragen wat ze kunnen doen om de wijk mee proper te houden”, zegt buurtwerkster Liselore Winters. “Dat is een mooie basis om op voort te gaan en uit te groeien naar een groepje vaste Mooimakers.”
Afspreken met alle vrijwilligers voor het interview is geen optie. Dan maar via videochat-applicatie Zoom. Buurtwerkster Liselore Winters start de verbinding op en één voor één springen ze op het scherm. Andy De Jonghe (44), Lucette De Bleecker (56) en Marleen Segers (34) zijn drie van de trekkers van het groepje Mooimakers op wijken Spijker en Schardauw. Door de coronamaatregelen en de economische impact zitten ze alle drie noodgedwongen vaker thuis dan ze zelf zouden willen. Maar thuis zitten betekent niet dat ze stil zitten. Integendeel.
Werkloosheid
“Ik werk in de keuken voor ISS Catering”, steekt Andy van wal. “Er is nog werk, maar niet voldoende om iedereen voortdurend aan de slag te houden. Ook wij vallen dus onder het stelsel van tijdelijke werkloosheid.” “Bij mij is het een tikkeltje anders”, pikt Marleen in. Zij werkt als poetshulp bij dienstenchequebedrijf Makkie. “Wij mogen gewoon niet meer bij andere mensen thuis gaan. Logisch wel, je kan niet naar je grootouders, dan kan je ook niet van huis naar huis trekken om te poetsen.” Lucette zou normaal aan het werk zijn als kinderbegeleider in een schoolopvang. “De eerste dagen was er nog wel iets te doen, maar op den duur kwamen maar drie of vier kindjes meer. Dan moet je niet met zes mensen opvang voorzien, hé”, zegt ze. “Ik ben nu dus weer volledig werkloos, omdat het om een vervangopdracht ging. Hopelijk kan ik in september weer ergens aan de slag.”
Mensen doen het spontaan, een goede basis om er na de corona mee voort te doen – Liselore Winters
Ook voor Liselore is het anders werken. Alles wat eigen is aan buurtwerk, kan op dit moment niet zoals normaal verlopen. “De meeste zaken die ik organiseerde, vinden net in groep plaats. Buurtwerk op afstand is niet makkelijk. Maar we zijn creatief. Ik gebruik allerlei kanalen, videochatten, WhatsApp-groepjes, sociale media om toch in contact te kunnen blijven met de mensen. En dat lukt wel. We proberen er samen het beste van te maken.”
In beweging blijven
Het beste mag je vrij letterlijk nemen. De vrijwilligers op Spijker en Schardauw geven het beste van zichzelf om een propere wijk te hebben. “Ik doe het al acht jaar. Alles opruimen, papiertjes oprapen, de planten mee verzorgen”, zegt Andy. “En nu, in deze coronatijden, doe ik zelfs ietsje meer. Vroeger deed ik zo’n drie keer per week een toertje van een halfuur op de wijk. Nu ben ik makkelijk vier tot vijf keer onderweg. Minstens voor een uur.” “Ik merk dat ook wel: met meer Mooimakers kunnen we nu iets extra’s doen”, zegt Lucette. “Ik woon nog maar zes maanden op de wijk, maar ik wil mijn steentje bijdragen. We moeten trouwens in beweging blijven. Als alleenstaande een hele dag in de zetel blijven zitten, is zeker niet goed.”
Marleen knikt. “We merken ook dat veel mensen, rechtstreeks of via Liselore, willen bijspringen. Het team Mooimakers groeit. Je zou bijna zeggen dankzij de coronacrisis. Ik heb zelf ook geen zittend gat. Als je gewend bent van te gaan werken en bezig te zijn, dan voelt deze periode heel vreemd aan.” “Ik denk wel dat onze wijk er beter zal uitzien, eens de hele coronasituatie achter de rug is”, pikt Andy weer in. “En daar zullen veel mensen aan hebben bijgedragen. Ik denk trouwens dat we de goede werking ook na corona zullen kunnen volhouden. Ook met de mensen die er nu zijn bijgekomen.” “Mensen doen het uit zichzelf, om bezig te zijn. Heel spontaan. Dat is een goede basis om na de coronatijden de motivatie vast te houden”, besluit Liselore.
“Buurtdrink organiseren”
Wat voor de bewoners wel ontzettend vreemd is, is het gebrek aan spelende kinderen. “Het speelpleintje in het hart van de wijk is afgezet, zoals overal. Natuurlijk is dat raar om te zien”, zegt Liselore. “De meeste mensen blijven heel goed binnen, ook al is dat zeker geen evidentie. Ik probeer hen toch zo veel mogelijk te helpen, zowel bij vragen over schoolwerk of creatieve ideeën om met de verveling om te gaan. Binnenkort starten we trouwens met een wedstrijdje met wekelijkse opdrachten die je thuis, alleen of met je gezin kan volbrengen. En ik hoop, als alles echt voorbij is, een buurtdrink te organiseren als hoogtepunt van de wedstrijd en als einde van corona.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier