Heidi Garrein: “Ik ben gevoelig en impulsief, zo blijf ik in evenwicht”

Vlot en vrolijk, zo komt Heidi Garrein voor de dag. Haar gezin en haar liefde voor muziek zijn de takken van de bomen die ze stevig vastgrijpt. Af en toe kruipt ze in de huid van nostalgische dj of cabaret-danseres en sinds kort leert ze samen met haar dochter pianospelen. “Ik ervaar prikkels extra sterk, goede muziek kan me letterlijk dagenlang beroeren.”

De platenkast in de woonkamer staat symbool voor de liefde voor muziek die in het huis van Heidi, Nico, Yma en Matto heerst. De piano staat er zowel voor dochter Yma als voor Heidi. “Onze passie voor muziek willen we absoluut aan onze kinderen meegeven. Zelf heb ik altijd spijt gehad dat ik mijn muzikale opleiding niet heb afgerond. Dit schooljaar heb ik besloten net als mijn dochter naar de muziekschool te trekken. Dat is erg belangrijk voor mij op dit moment, ik kan enorm geniet van de muzieklessen, piano spelen en zelf muziek maken.”

Je vormt samen met je man Nico dj’s Nice’n’Hi-dee-ho!. Hoe klinkt dat?

“Nico en ik die plaatjes draaien, dat is eigenlijk een betaalde hobby geworden. We spelen muziek van de jaren 20 tot de jaren 60, een mix van swing, jazz, rock-‘n-roll. Het is de bedoeling dat het vooral heel gezellig blijft. Vandaar dat we ook vooral op plaatsen komen waar ze een uniek sfeertje willen creëren en waar ze onze nostalgische blik op muziek waarderen. We draaiden op de allereerste edities van Radio Modern en op de Gentse Feesten maar evengoed op een pensioenfeest voor dokters die met de stethoscoop nog rond de hals op de dansvloer stonden.”

Komt jullie muzieksmaak als koppel ook overeen?

“Als er iets is wat Nico en mij bindt, dan is het muziek. Mocht de ander niet even verzot zijn op muziek dan zou het tussen ons niet zo goed werken. We zijn allebei freaks, zowel op muzikaal vlak als in ons karakter. Onze smaak komt vrij goed overeen, al ben ik bijvoorbeeld niet zo’n grote Sonic Youth-fan als Nico. Ik hou ook wel van stevige muziek: rock-‘n-roll, garage of surf. Op dit moment neig ik naar het minimalisme van Dustin O’Halloran of Nils Frahm en Chantal Acda. Ik durf ook impulsief platen kopen terwijl Nico zal blijven twijfelen over zijn aankoop ook al komt hij net dat singletje tegen waarnaar hij al jaren op zoek is.”

Ongetwijfeld krijgen jullie zoon en dochter de liefde voor muziek met de paplepel binnen?

“In ons gezin is muziek een leidraad. Dat betekent ook dat K3 en consoorten hier niet binnen komen. Voor sommige andere ouders klinkt dat misschien wat streng of overdreven maar wij staan daar wel op. Onze muzikale maag zou het niet verdragen. Yma en Matto hebben er thuis ook nog nooit naar gevraagd en ik denk niet dat het voor een trauma heeft gezorgd. Wat er op school of bij de grootouders uit de boxen klinkt, daar bemoeien we ons natuurlijk niet mee.”

“Mochten we niet allebei even verzot zijn op muziek, dan zou het tussen Nico en mij niet zo goed werken”

Wat willen jullie Yma en Matto meegeven?

“Ik zou heel graag hebben dat onze kinderen vol zelfvertrouwen in het leven staan. Het is iets waar ik zelf niet altijd van overloop maar als ouder heb je daar wel iets in de pap te brokken. Laat onze dochter nu net iemand zijn met een groot verantwoordelijkheidsgevoel, ze maakt dus niet graag fouten. Onze boodschap is dat ze net wel fouten mag maken. We hopen dat onze kinderen open mensen worden, die empathisch kunnen zijn zonder dat ze daarom aan zelfwaarde moeten inboeten.”

Waarom kozen jullie voor het freinetonderwijs?

“Toen we op zoek moesten naar een nieuwe school omdat we in deze buurt kwamen wonen, werd Buurtschool V-Tex net opgericht. We hebben daar toen erg over nagedacht omdat we geen ervaring hadden met het freinetonderwijs. Maar we hebben met vertrouwen de stap gezet en nu zijn we ongelooflijk blij dat we dat hebben gedaan. Het is een schoolsysteem waarbij de eigenheid van de kinderen bewaard wordt. Ze worden niet getraind om in de pas te lopen. Onze kinderen moeten er dikwijls spreken voor de groep, ze mogen er zelf met hun interesses en ideeën komen aanzetten en de school maakt veel interactie met de buurt.”

Op het nachttafeltje van Heidi Garrein ligt al jaren een schriftje waar ze meer niet dan wel haar gedachten in pent. Hetzelfde geldt voor haar online blog over hoogsensitiviteit. “In gevoelige periodes heb ik er meer nood aan om iets op papier te zetten. Als je dus iets ziet verschijnen van mijn hand, moet het echt wel nodig zijn geweest”, lacht Heidi. Opnieuw praat ze honderduit over de belangrijke rode draad die muziek vormt in haar leven. Waarom die muziek haar soms haar sokken doet blazen, leerde ze doorheen de jaren.

Hoe wist je dat je hoogsensitief bent?

“Met mijn hoogsensiviteit ben ik geboren maar ik ontdekte het pas toen ik van de ene op de andere dag tinnitus kreeg. Het idee dat ik met die piep in mijn oor moest leven vond ik gigantisch moeilijk. Toen ben ik bij mindfulness en psychotherapie terecht gekomen en ben ik de boeken van Elain Aron beginnen te lezen. Prikkels komen bij mij veel dieper binnen. Ik moet er langer over doen om die prikkels te verwerken en dat vergt ook meer hersenactiviteit. Je voelt je dus anders dan anderen. Vroeger wist ik helemaal niet hoe dat kwam.”

Hoe ervaar jij hoogsensitiviteit?

“Mensen die hoogsensitief zijn, zijn dikwijls gevoeliger voor kunst en muziek. Bepaalde muziekstukken komen bij mij zo diep binnen dat ik daar een week niet goed van ben. Anderen kunnen dat moeilijk begrijpen. Muziek kan fysiek pijn doen of kan voor genezing zorgen. Ik laat me bijvoorbeeld enorm meeslepen door de soundtrack van Lion van Dustin O’Halloran en Hauschka. Behalve gevoeligheid voor muziek voel ik een grote verantwoordelijkheid voor de wereld. Tegelijkertijd kan ik best wel impulsieve momenten hebben, en eigenlijk zijn dat twee dingen die niet bij elkaar passen. Misschien houden die twee uitersten me in evenwicht.”

En jouw omgeving?

“Het maakt ook dat ik veeleisend ben voor vrienden of mensen met wie ik een hechte band voel. De echte vrienden die ik heb, heb ik nodig. Hetzelfde geldt voor mijn kinderen: ik zie hen als zelfstandige mensen met een eigen karakter met wie ik dingen bespreek, hun mening is belangrijk. Pas sinds kort leer ik echt meer over mezelf. Ik durf me nu ook meer openstellen voor andere mensen. Door mezelf te ontdekken, kom ik te weten dat er nog mensen zijn die bij mij zouden kunnen horen. En niet dikwijls zijn dat ook creatievelingen of muzikanten.”

Met The Smokettes durf je wel de show te stelen.

“Het belangrijkste aan The Smokettes is vriendschap. Mijn partner in crime, Katrijn Gielen, leerde ik kennen tijdens mijn studies in Antwerpen. Ik zou dit project nooit met iemand anders kunnen doen. Zij is een van die belangrijkste mensen in mijn leven. Katrijn snapt mij en mijn hoogsensitiviteit, ze kent me door en door, ze weet hoe ik in elkaar zit. Sinds zes jaar vormen we een vintage street cabaretduo, ons zelfvertrouwen is pas laat op gang gekomen. Zonder schaamte stappen we in onze rol. Toch willen we de perfectie niet claimen, we staan op het podium met een grote knipoog.”

“Ik hoop dat onze kinderen vol zelfvertrouwen in het leven staan”

Waar kan je je aan storen?

“Ik ben veel met de fiets onderweg omdat ik overtuigd ben dat ik op die manier kan bijdragen aan het milieu. Dat ik de fiets neem, doe ik dus niet enkel voor mezelf maar ook voor anderen. Er zijn momenten genoeg waarbij ik me erger aan automobilisten die zelfs in regenweer fietsers nog de pas afsnijden of agressief rijden en opzichtig optrekken omdat ze voorrang moeten verlenen. Het is helaas een weerspiegeling van de huidige maatschappij die erg op zichzelf is gericht. Dat is ook waarom N-VA kan scoren, een partij die focust op het individu. Dat is iets wat ik niet begrijp, waar ik met mijn verstand niet bij kan.”

Je groeide zelf op in Wervik, hou je van Kortrijk?

“Ja, het fijne aan Kortrijk is dat er een alternatieve scène is. De bourgeoisie is nog steeds aanwezig maar met onder meer de Budascoop en De Kreun, een concertzaal op niveau, is het ongelooflijk wat er allemaal kan in deze stad. Kortrijk groeit op een mooie manier.”

Heidi Garrein groeide op in Wervik. Ze is zes jaar getrouwd met Nico Haemers, samen hebben ze twee kinderen: Yma (11) en Matto (8). Ze studeerde communicatiebeheer in Antwerpen.Na haar studies ging Heidi aan de slag bij Autocar Vakanties Herman & Vandamme, later bij Airstop Kortrijk en daarna bij VTV, een perserij van cd’s en dvd’s. Samen met Sarah Markewich was Heidi verantwoordelijk voor de Belgische afdeling van de broker Sound Performance. Nu werkt Heidi als medewerker van VIVES Kortrijk Business School. Heidi vult haar pauzes op het werk met sport en volgt notenleer en piano aan het conservatorium. Met haar man Nico draait ze plaatjes onder de naam dj’s Nice’n’Hi-dee-ho! The Smokettes is het retro-dansduo van Heidi en vriendin Katrijn Gielen. Ze schrijft opsensitivia.wordpress.com.