KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Heidi Debels en haar gezin in Perth, Australië.
Heidi (32) werd geboren in Kortrijk. Haar moeder is van Hulste afkomstig, haar vader van Kortrijk zelf. Haar echtgenoot Wim Van lent (37) is afkomstig uit Bornem. Ze hebben een dochtertje Marit, zij is één jaar oud.
Hoe lang wonen jullie al in Australië? Was dit jullie eerste ‘buitenland’?
“Mijn man en ik zijn vier jaar geleden voor de eerste keer naar Australië getrokken, toen voor een periode van 2 jaar. Ik was toen plastisch chirurg in opleiding en kon in Melbourne als researcher werken aan een doctoraat in borstreconstructie. Ik kon terecht in een instituut dat van lichaamseigen weefsel tracht een nieuwe borst te groeien, een veel natuurlijkere oplossing dan siliconenimplantaten. Na die twee jaar zijn we teruggekeerd om mijn opleiding als specialist af te maken aan het UZ Brussel. Mijn man heeft voordien onder andere ook nog in Nederland, Thailand en China gewoond, telkens voor een periode van twee jaar, en ook voor kortere periodes in de Filipijnen en Spanje. Ik heb tijdens mijn opleiding steeds de kansen benut om buitenlandse stages te volgen. Die brachten mij onder andere naar Finland en Kenia.”
Wat deed jullie besluiten om België te verlaten? En waarom dan net naar Australië verhuizen?
“De meeste plastische chirurgen gaan, nadat ze afstuderen, eerst nog een aantal jaren meedraaien in verschillende buitenlandse ziekenhuizen om zich verder te specialiseren en te bekwamen in ingrepen die ze later willen gaan doen. Ik ben vooral geïnteresseerd in reconstructieve ingrepen en kon aan de slag in Perth, voor een fellowship van een half jaar. Nadien gaan we naar Nieuw-Zeeland voor een fellowship van nog eens een jaar.”
Hadden jullie het land voordien al eens bezocht tijdens een vakantie?
“Toen we voor de eerste keer naar Melbourne trokken – vier jaar geleden – waren we er beiden nog nooit geweest. Maar we kenden beiden wel enkele Australiërs en dat beloofde veel goeds. De verhuizing was toen een groot avontuur: we zijn er aangekomen met twee valiezen van twintig kilo en hadden geen extra spullen verzonden. Mijn man had toen een fiets in zijn bagage en een aantal jiu-jitsu kimono’s. De rest zou hij er wel kopen. We verbleven toen eerst ergens tijdelijk en moesten nog op zoek naar een auto en appartement.”
“Toen we onlangs naar Perth vertrokken, hadden we ons dochtertje Marit mee. We moesten haar dus wat meer zekerheid kunnen bieden en hadden al vanuit België een bemeubeld appartement vastgelegd en een auto gekocht. Ik denk dat we de tweede keer quasi onmiddellijk gesetteld waren. We wisten ook al in welke winkels we terecht konden. Ikea is ook deze keer weer handig gebleken en ziet er net hetzelfde uit als in België.”
Waarom zijn jullie van Melbourne naar Perth verhuisd? Hoe groot is de impact van die verhuizing voor jullie? Want Australië is een groot land natuurlijk..
“Perth en Melbourne liggen 3000 km uiteen, Perth ligt aan de Westkust en Melbourne aan de Oostkust. Tussen beide kuststeden ligt 3000 km verlaten land met onverharde wegen. Melbourne is groter dan Perth, drukker, hipper, multicultureler… Er valt dus kortweg meer te beleven. Perth is meer gericht op gezinnen en heeft bijzonder veel parken en heeft misschien wel meer een dorpsgevoel. Perth is de laatste tien jaren wel sterk gegroeid, vooral door de mijnbouw in West-Australië, de industrietak die Australië zo welvarend hield, ook tijdens de wereldwijde economische crisis, maar die nu klappen krijgt. Een groot deel van de mensen in Perth zijn tewerkgesteld in de mijnbouw. Truckies (truck drivers), Dumpies (dumpster truck drivers) en anderen wonen vaak in Perth, maar vliegen volgens een ‘week wel week niet’-schema naar de mijnregio’s.”
Is dit een tijdelijke situatie of willen jullie gerust voorgoed in Australië blijven wonen?
“Wim en ik hebben al in heel wat landen gewoond, maar niets kan tippen aan Australië. Ook België niet, dat binnen de landsgrenzen vaak de reputatie heeft ‘het beste land ter wereld’ te zijn. Perth is ook de meest zonnige stad van de wereld, het is er nu winter en twintig graden. Mijn loon is het viervoudige van in België en er heerst een relaxte sfeer. Iedereen maakt steeds tijd voor elkaar en is behulpzaam. Terug in België kon ik mij storen aan het feit dat ik als vrouw alleen met zware zakken stond te sleuren. In Australië springen ze er zelf voor van hun fiets om je te helpen, je staat er hier niet erg lang alleen voor.”
“Je kan als Belg moeilijk anders dan hierin mee te gaan, ook al hebben we iets ingebakken om steeds haastig te zijn en geen tijd te ‘verspillen’. De samenleving tolereert dit niet in België, maar hier tolereert de samenleving vaak het tegenovergestelde niet. Wie niet behulpzaam is of arrogant, wordt beleefd op zijn plaats gezet. Voor elke Australiër blijft het sociale leven het belangrijkste. Er wordt binnen de vriendenkring zelden naar het beroep van mensen gevraagd. Een job is hier een manier om rond te komen en geld te verdienen om leuke dingen te doen ernaast.”
“We beseffen wel dat we hier geen familie hebben, en een vriendenkring opbouwen kost tijd. Gewoon eens dichte familie kunnen opbellen en zeggen dat we vanmiddag eens binnenspringen is niet mogelijk. Ook omgekeerd is het voor de familie in België niet leuk. Zeker onze opgroeiende peuter wordt gemist. Haar eerste woordjes en grappige ‘stoten’ zijn een entertainment dat de grootouders bijzonder missen. Het is ook een periode die niet meer terugkomt, daar hebben ze het erg lastig mee. Gelukkig komen ze binnenkort op bezoek. Er is wel Skype, maar ze is er vaak nog iets te klein voor. Ze begint dan rond te crossen na een aantal minuten (lacht). We krijgen ook geregeld bezoek van goede vrienden uit België en dat is ook altijd bijzonderlijk leuk. Nu hebben we speciaal een extra kamer in ons appartement voor bezoek, zo leuk vinden we dat. Maar of we hier blijven wonen is dus nog geen uitgemaakte zaak.”
Kon je daar makkelijk aan de slag als chirurg of moest je aan bepaalde testen voldoen?
“De papierwinkel als arts is een hele hoop. Ik kan me goed voorstellen dat er velen ontmoedigd worden. Je diploma van de Belgische universiteit moet hier opnieuw gevalideerd worden. Je moet een Engels taalexamen afleggen, en heel wat kandidaten moeten dat zelfs meermaals doen omdat het echt niet eenvoudig is. Je moet je medisch laten keuren, longfoto’s laten nemen en bloedtesten ondergaan. Je moet je inschrijven bij de lokale orde van geneesheren. Je moet een werkvisum aanvragen. En aan elke stap hangt een stevig prijskaartje vast. Ik denk dat ik er deze keer 5.000 euro aan heb gespendeerd.”
“Naar Australië emigreren is kortom niet voor armoeizaaiers weggelegd. Hier blijven ook niet zomaar: je zal moeten bewijzen dat je hier effectief werkt, of je tijdelijke werkvisum zal niet verlengd worden. Deze selectieve migratiepolitiek is op zich niet slecht vind ik, maar wel heel verschillend van de regels in Europa. Voordeel voor Australië is dat je enkel mensen aantrekt die je land vooruit zullen helpen, en voor de immigranten is het goed omdat er weinig discriminatie is als je uiteindelijk binnengeraakt. Behalve dan de eerste twee jaar, want eerst moet je volop belastingen betalen en krijg je maar weinig sociale voordelen zoals werkloosheidssteun of tussenkomst voor de crèche.”
Wat doet je echtgenoot precies?
“Mijn man is lector aan de… Hogeschool Gent in België! Hier is hij een ‘Mr Mum’, zoals ze het noemen. ‘Childcare’ is duur, we betalen 80 euro per dag. Vaak blijft er in Australië een van de ouders thuis om voor de kinderen te zorgen tot ze naar school gaan op hun 5 jaar. Marit gaat 2 dagen per week naar de kinderopvang om wat Engels te leren, de andere dagen is ze thuis bij mijn man.”
Ben je naar ons land terug gekeerd om te bevallen – ruim op tijd dan… – of is dat daar gebeurd? En wat dan met de oma’s, opa’s en andere naaste verwanten?
“We waren in België op dat moment. Ik was wel vier maanden zwanger toen ik uit Melbourne terugkwam. We wilden het nieuws niet via Skype vertellen maar in ‘real life’, dus ze hebben het maar laat geweten. Onze crèche in België was eerder op de hoogte.”
Wat mis je uit België?
“Er is hier veel voor handen. Zelfs de Belgische trappisten worden hier verkocht. Belgische pralines zijn er ook, en de frietjes worden op zich niet echt slecht gebakken. Ik mis de pickles- en paprikachips, dat heb ik hier nog niet gevonden. En een equivalent voor de ‘Betterfoods’ in de fruitpap, dat ook nog niet. Mijn dochter is gelukkig niet zo een moeilijke en eet alles gretig. Maar het enige dat je hier echt mist, zijn denk ik de familie en de vrienden.”
Wat heb je al geleerd van de Australiërs?
“Tijd maken voor elkaar, bekend of onbekend. Attent zijn voor elkaar. Australiërs proberen het elkaar zo makkelijk mogelijk te maken: niet moeilijk doen als het echt niet moet. Terwijl bij ons de regeltjes voorop staan, wordt er hier vaker gekeken of het wel de moeite is aan te dringen. Ik probeer wat beter het Australische accent onder de knie te krijgen, maar als mijn dochter het al spreekt, ben ik ook tevreden. We voeden ze wel op in het Nederlands en ook Bumba, Nijntje en Maya de Bij gaan overal mee.”
Wat doen jullie in jullie vrije tijd?
“We hebben een 4×4 Toyota gekocht, met een ‘rooftop tent’. We zijn zoals elke goede Australiër kampeerders. Wanneer we enkele dagen hebben, rijden we de nationale parken in. Kookvuurtje en frigo hebben we mee, dus we kunnen meestal wel enkele dagen overleven. Marit kan zich in de auto goed bezighouden met de Duplo-blokjes. Want onderweg ben je hier wel even, als je iets wilt zien. De afstanden zijn enorm. Mijn man heeft zich ingeschreven in een Brazilian Jiujitsu Club in Perth. Dat is zijn grote passie en als ik ergens naartoe wil verhuizen, is een goede BJJ-club bijna een vereiste voor hem.”
Ontmoet je daar wel eens andere West-Vlamingen?
“Eens in het buitenland, zijn we meer patriot dan in het thuisland. We gaan dan naar 21-julivieringen, mosselfeesten, releases van Belgische films in de zalen… We sluiten ons aan bij de Belgian Club en hebben daar ook al goede vrienden aan overgehouden. Vaak heb je dan toch sneller iets gemeen en is Vlaming zijn voldoende om die verbondenheid te voelen. Of het dan West-Vlamingen of Antwerpenaren zijn, de provinciale vetes worden overboord gegooid.”
Wat moeten onze lezers zeker bezoeken als ze een trip naar Perth plannen?
“De nationale parken in de buurt, de mooie parelwitte stranden met appelblauwzeegroen water. Rottnest Island is een eilandje voor de kust van Perth, waar je je enkel met de fiets kan verplaatsen. De vele parken in de stad, en natuurlijk het mooie zicht op Perth vanuit South Perth.”
(FJA – Foto’s Heidi Debels)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier