Heidi Coussens: “Alles wat ik doe, leerde ik van mijn vader Bertrand”

Heidi Coussens (47) werkt al sinds haar twaalfde in de frituurwereld. Ze begon tijdens de weekends en na school te helpen op kermissen en op KV Kortrijk met haar vader Bertrand. Na zijn overlijden, trad ze volledig in zijn voetsporen. “De mooiste levensles die hij me meegaf: blijf altijd jezelf.”

Heidi, je bent de dochter van de alombekende friturist Bertrand, die twee jaar geleden overleed, en Jeannine Decock. Ben je Bissegem ook zo genegen als je vader?

“Ja hoor, ik ben in Bissegem opgegroeid en heb er school gelopen. Na mijn huwelijk woonden we acht à negen jaar in Bavikhove, maar dan zijn we teruggekeerd naar Bissegem. We wonen er weer van in 1999. Eens Bissegemnaar, altijd Bissegemnaar. Ik ken hier ook veel meer mensen.”

Je genoot een opleiding snit en naad. Nooit daarin willen verder doen?

“Ik moest iets volgen en koos dan maar voor snit en naad. Op stage werd ik gevolgd met een chronometer. Ik was op die manier honderd procent zeker dat ik het later nooit professioneel wilde doen. Sinds mijn twaalfde help ik trouwens al bij mijn ouders. Ik ging tijdens de weekends mee naar de kermissen met mijn vader. Mijn moeder deed de frituur aan het station in Bissegem en op de sluitingsdagen stond ze op koersen en kermissen. Na school reed ik – eerst met de fiets en later met de bromfiets – naar de plaats waar mijn vader op de kermis stond, om er nog te helpen ‘s avonds. Tijdens de winter ging ik hem helpen op de Veekaa. Soms kon ik tijdens de winter eens uitgaan. Ik heb nog geklaagd dat ik altijd moest werken, maar achteraf besef je dat dit niet slecht was.”

Ander werk dan friturist heb je dus nooit gedaan?

“Neen, mijn vader had twee tournees op de foren en ik heb daar één van gedaan. De tournee van mijn vader doet mijn zoon nu. Toen papa overleed, was Thibault twee jaar bezig met de kermissen. Thibault stond vorig weekend op de Feestmarkt in Bissegem met twee kramen. Ook mijn mama Jeannine stond er met een hamburgerkraam. Ik stond op de Gistelse Dolle Dagen. We hebben allemaal onze eigen tournee. We hebben drie kramen op de foor en nog drie hamburgerkramen. Ik weet niet of ik graag iets anders zou doen. Ik bak al mijn hele leven frietjes!”

“Als ik zie dat er bij de dagschotel frietjes op het menu staan, rijd ik door”

Ze zeggen soms dat foorreizigers een hechte familie vormen. Klopt dit?

“Ik denk het wel. Het beroep van foorreiziger zet zich vaak verder op de kinderen. Het is één grote familie. Wij waren oorspronkelijk geen foorreizigers. Het begon met die ene frituur in Bissegem. Mijn pa wilde kermissen doen en begon met overnames. Toen waren er nog vele lege plaatsen die hij kon innemen. Nu is dat het geval niet meer.”

Je leerde je man Marnix ook kennen op de kermis?

“We leerden elkaar kennen op de foor die bij Waregem Koerse stond. Zijn ouders hadden vroeger galopperende paardjes. Ze verkochten hun paardenmolen en begonnen met botsauto’s. Toen zijn ouders met pensioen gingen, namen we dat niet over. Dat opzetten en afbreken is zwaar werk. Vroeger was dit van de eerste tot de laatste lat. Tijdens de winter moest alles ook geschilderd worden. Dat was mijn ding niet. We kozen ervoor om verder te doen met de frituur.”

Staan jullie ook samen met je zoon en moeder op kermissen?

“Dat gebeurt, maar niet veel. We werken niet samen, maar apart. Met vragen kan je wel naar elkaar toe gaan. Als we dan gedaan hebben met werken, kunnen we eens samen een glaasje drinken. Sinds mijn vader overleden is, ben ik echt wel mijn rechterhand kwijt. Hij stond me overal bij met raad en daad. Nu moeten we alles zelf zien op te lossen.”

Je leerde veel van je vader?

“Alles wat ik doe, heb ik van hem geleerd. Zijn mooiste levensles was dat ik mezelf moest blijven. ‘Ik ben wie ik ben’, was zijn leuze. Je moet niet veranderen om bij anderen goed te staan. Dat zal ik altijd onthouden.”

Was het niet moeilijk toen ze van je vader een reus maakten?

“Het is inderdaad moeilijk, maar het is ook een hele eer dat dit gedaan werd. De reus kwam er omdat hij zo graag gezien was. Papa heeft er ook zelf alles aan gedaan opdat reuzin Minneke er zou komen. Het is natuurlijk confronterend als mijn vader als reus voorbijkomt, maar ook als ik Minneke – zijn geesteskind – zie passeren. Voor mijn mama was het heel lastig op de Sinksenfeesten. De hele namiddag heeft de reus voor haar gestaan. Het doet nog altijd raar.”

Ben je van plan om zelf zo lang te werken als je ouders?

“Mijn mama is onlangs gestopt met KV Kortrijk. Ze is echter zeer blij dat ze niet gestopt is vlak na mijn papa’s overlijden. Ze vertoeft graag tussen het volk. Ikzelf denk van het iets vroeger wat rustiger aan te doen, maar dan zal ik nog gaan helpen op drukke momenten bij Thibault.”

Eet jij zelf nog frietjes?

“Ja hoor, maar het liefst de onze. Ze zeggen altijd dat een kok geen frietjes leert bakken. Als ik geen tijd heb om eten te maken en we willen ergens een dagschotel eten, dan rijd ik door als ik zie dat er frietjes op het menu staan. Ik probeer echter elke dag zelf te koken thuis. Dan maak ik de gewone dagelijkse kost en dan kan het ook wel eens zijn dat er frietjes op het menu staan. Een biefstuk met aardappelen, sla en tomaten is een van mijn lievelingsmenu’s. Ik kook graag en heb dit geleerd aan mijn meter. Zij kookte in kastelen in Frankrijk, voor het muziek en voor de brandweer.”

Heb je nog veel vrije tijd?

“Vrije tijd heb ik bijna niet. Kermissen en sportmanifestaties waar we staan, kunnen dagen tot weken duren. Koersen deden we vroeger meer dan nu. Er zijn er verschillende die afgelast werden. Kortrijk Koerse doen we wel nog. Vanaf volgend seizoen doet mijn ma ook KV Kortrijk niet meer. In Kortrijk staan we op braderieën, de Sinksenfeesten, de Paasfoor en dan doen we ook verschillende deel- en randgemeenten zoals Bissegem, Heule, Marke, Gullegem, Wevelgem en de Volksfeesten in Kooigem. Mijn tournee loopt ook door onder meer Waregem, Izegem, Roeselare, Torhout, Veurne en Knokke. De dagen dat je nergens staat, zijn gevuld met klaarzetten, kuisen en bestellingen doen.”

“Confronterend als mijn vader als reus voorbijkomt, maar wel een hele eer”

Vind je het niet erg dat je altijd tijdens de weekends moet werken en geen tijd hebt voor hobby’s?

“Neen, als ik ergens naar toe ga, is dat op weekdagen en dan ben je beter bediend. Eigenlijk zou ik wel graag iets doen van sport, maar ik heb geen nine-to-five waarbij ik ‘s avonds thuis ben. Als het seizoen begint, moet ik toch stoppen. Het seizoen loopt van de krokusvakantie tot 11 november, maar in de winter heb je dan ook de kerstmarkten. Ik sta graag zelf bij mijn kraam, dus neem ik eigenlijk nooit verlof als er kermissen zijn.”

En dan heb je nog verschillende foorcomités?

“Er zijn inderdaad verschillende gemeenten die een foorcomité hebben waar ik in zit. Zo is dat onder andere in Kortrijk, Veurne, Moeskroen en voor de Meifoor. Mijn vader zat ook in verschillende comités en nu heb ik dat overgenomen. Toen Werner Booghs met pensioen ging als provincievoorzitter van West-Vlaanderen voor de Vereniging Der Belgische Foorreizigers (VDBF), vroegen hij en mijn vader me of ik dat wou overnemen. Als er ergens problemen zijn, maar dit gebeurt niet veel, ga ik luisteren en praten om te kijken voor een oplossing. Voor de foorreizigers is het altijd spannend naar de gemeenteraadsverkiezingen toe. Iedere stad heeft zijn eigen schepen van Feestelijkheden en we weten niet wie de volgende schepenen zullen worden met wie we moeten overleggen.”

Waar sta je het liefst?

“Ik sta overal graag, anders zou ik die tournee niet willen doen. Maar in Izegem en Veurne heerst er toch wel een ultrafijne sfeer! Het is leuk als je op één of andere kermis staat en de mensen je komen zeggen dat ze blij zijn dat je er weer bent. We komen natuurlijk ook graag naar Kortrijk. Het is een stad die helemaal herleeft. Kortrijk werd helemaal opgefleurd en zal nog mooier zijn als alles eens klaar zal zijn.”

Hou je van de Leie?

“De Leie loopt door Kortrijk en ook door Bissegem, maar dat is het. Het zegt me niets. Ik hoor wel van mensen dat het tof is om langs de Leie te fietsen, maar zelf deed ik dat nog niet. Ik kocht vier jaar geleden een fiets met de bedoeling om ermee te rijden, maar dat is er nog niet van gekomen. Geen tijd. Onlangs kocht ik een plooifiets. Misschien lukt het nu als ik die gemakkelijk kan meenemen!” (Els Deleu)

Heidi Coussens (47) is gehuwd met Marnix Vroman en woont in Bissegem. Het koppel heeft een zoon Thibault Vroman, die ook in Bissegem samenwoont met Feeline Vanderbeke. Kleuter- en lager onderwijs volgde Heidi in Bissegem tot het vijfde leerjaar. Het zesde leerjaar en het eerste middelbaar maakte ze in Dottenijs vol om haar Frans te leren. Dan ging ze een jaar naar Spes Nostra, om over te stappen naar KTA Driehofsteden om er snit en naad te volgen. Heidi werkt gedurende heel haar loopbaan al als friturist. Ze is provinciaal voorzitter van de Vereniging Der Belgische Foorreizigers en zit in verschillende foorcomités.