Giovanni Vandewaetere begon in 2005 als groenambtenaar in Roeselare en is er nu projectleider voor Projecten Openbaar Domein. Hij mag de stad mee helpen vergroenen en dat geeft hem veel voldoening. Klimaatbewustzijn en ecologie zijn belangrijk voor Giovanni.
Zestien jaar geleden ben je bij de stad begonnen als groenambtenaar?
Giovanni Vandewaetere: “Ja, dat was in januari 2005. Ik moest alle zaken in verband met groenaanleg, groenbeheer en groenbeleid uitwerken en aanpakken. Ik diende te overleggen en samen te werken met externe aannemers, studiebureaus en bouwheren over interne en externe projecten maar dat was nog niet zoals nu. De aanpak was anders en veel kleinschaliger. Het is eigenlijk pas het laatste decennium dat de ‘groene aanpak’ anders is en een forse groei kent.”
Had je van jongs af al groene vingers?
“Eigenlijk wel. Mijn oma, die jammer genoeg is overleden, en mijn mama Erna hebben me de liefde voor tuinieren meegegeven. Het was me eigenlijk met de paplepel ingelepeld. Toen ik mijn opleiding in VABI volgde, stuurde mijn mentor Krist Denys me aan om verder te studeren in Gent. Hij stimuleerde mij om landschapsarchitectuur te volgen aan de Hogeschool in Gent.”
Jij woont wellicht niet op een appartement?
“Neen, ik woon in de Spechtendreef en achteraan ons huis is er het bosje van de Bonte Specht (lacht). Zo veel toeval is bijna niet mogelijk, hé? Ik probeer zelf zo ecologisch mogelijk te tuinieren, ik kweek ook wat groenten. Vooral onze zevenjarige Merlijn helpt graag mee tuinieren met mij. Het is een echt buitenkindje en vaak ook een modderduiveltje. Na een namiddag buiten spelen, denk ik soms dat het beter zou zijn om hem met een tuinslang af te spuiten, zo vuil kan Merlijn zijn (lacht).”
Jullie proberen de ecologische voetafdruk ook zo veel mogelijk te beperken?
“Ja, als huisvader probeer ik daar zeer consequent in te zijn. We kopen zo weinig mogelijk in plastic verpakking, we composteren alles, we letten op het verbruik van verlichting en energie en we proberen ons zo veel mogelijk te verplaatsen met de fiets. Dat lukt natuurlijk niet altijd en ook mijn vrouw en ik slaan de bal wel eens mis.”
Is Roeselare een groene stad geworden?
“Roeselare is nooit volledig grijs geweest, zo slecht was het nu ook weer niet. Maar de stad wordt wel groener en groener. Samen met mijn collega’s krijg ik alle kansen om daar toe bij te dragen. Dat kan natuurlijk ook alleen maar omdat we het volste vertrouwen genieten van onze leidinggevenden en het stadsbestuur”
“Maar ik heb wel de indruk dat ik op de juiste werkplek zit: ik kan mijn kennis en ervaring ten volle uitspelen en dat is leuk. En ik vind het superleuk als ik in het stadsbeeld zaken zie die ik samen met collega’s, ook van andere diensten of van het Agentschap Natuur en Bos, heb kunnen realiseren. Maar ook mijn echtgenote Tina heeft een zeer grote rol gespeeld in mijn verhaal: zij heeft mij altijd gesteund, ook als ik veel avonden uithuizig was voor ontelbare vergaderingen.”
Je hebt eveneens een opleiding tot boswachter gevolgd?
“Ja, en ik vond dat ongelooflijk interessant. Dat is een heel boeiende wereld, misschien zelfs wel mijn droomjob! Je hoort vaak dat kinderen dromen om piloot of brandweerman te worden, wel bij mij zou dat boswachter zijn.”
“Roeselare is nooit volledig grijs geweest, zo slecht was het ook niet”
Je overweegt toch geen carrièreswitch?
“Neen, niet direct, ik moet een beetje realistisch zijn. Ik heb eigenlijk al een droomjob beet met veel mooie uitdagingen. Meer groen en bos in Roeselare brengen voor onze komende generaties, hoe mooi is dat niet?”
Je bent zelfs natuurgids?
“En ook vrijwilliger en streekverkenner voor Stad-Land-Schap ‘t West-Vlaamse hart. Dat is een organisatie die (natuur)gidsbeurten organiseert voor grotere groepen zoals scholen. Kennis doorgeven is belangrijk. De natuur koesteren en helpen ontwikkelen is eigenlijk wel ‘de groene draad’ door mijn hele leven.”
Je moet ongetwijfeld mooie plekjes hebben in Roeselare en daarbuiten?
“In Roeselare is dat uiteraard het Bergmolenbos maar ook de parkbegraafplaats tussen Blekerijstraat, Groenestraat en Westlaan. Ik vind die oude stedelijke begraafplaats een zeer geslaagde mengeling van herdenken, natuur, cultuur en geschiedenis.”
“Andere mooie plekjes voor mij zijn Plateau des Tailles in de omgeving van Baraque Fraiture. Daar kan ik ongeloof genieten van de natuur en van het observeren van herten en ander wild. Maar ook Viroinval heeft een plaatsje in mijn hart.”
Want daar ga je vliegvissen?
“Daar ga ik soms vliegvissen met enkele vrienden. Ik doe dat nu al bijna vijftien jaar en dat is ook een prachtige manier om me te ontspannen in de natuur. Alle zintuigen staan op scherp als ik met mijn waadpak in de rivier sta. En dan moet ik zelfs geen vis vangen, dat is eigenlijk maar bijzaak (lacht).”
Privé
Geboren in Roeselare op 27 september 1975. Gehuwd met Tina Brouckaert en dit gezin heeft drie kinderen: Floris (16), Adriaan (10) en Merlijn (7). Ze wonen in de Spechtendreef.
Opleiding
Lager onderwijs in de Kattenstraat en middelbaar in de VMS en VABI. Hoger onderwijs in hogeschool Gent voor landschapsarchitect en een jaar stage in Wageningen (Nederland). Sedert 2005 ambtenaar bij de stad Roeselare en nu projectleider bij projecten openbaar domein (POD).
Vrije tijd
Tuinieren, gidsen, vliegvissen, boeken lezen over WO I
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier