Ghislaine Vyncke is al 25 jaar gids in Brugge. Met haar 89 lentes is ze de ouderdomsdeken van de Gidsenbond. “Ik lieg weleens over mijn leeftijd. Als mensen mij vragen hoe oud ik ben, zeg ik meestal vooraan in de tachtig.”
Ghislaine groeide op in een herenhuis aan het Kraanplein en heeft tal van anekdotes over die plek. Dat er een rei onder het huis liep, bijvoorbeeld. “Toen vader het huis kocht, was dat nog met zo’n ouderwetse wc: een plank met een gat in. Dat gat gaf uit in het overwelfde reitje. Toen papa er een moderne wc inbouwde, stak er plots een zwaan zijn kop door het gat… In de kelder hing ook nog een ring van de kaaimuur.”
Haar vader had op het Kraanplein zijn drukbezochte elektrozaak. “Veel klanten in de winkel spraken Frans. Maar la semaine anglaise, dat kenden m’n ouders niet: ‘t waren harder werkers. Papa was overigens niet zomaar elektricien, je moest ‘meester-elektricien’ zeggen. Hij was trots op zijn titel.”
Andere stad
“Brugge was in mijn jeugd een andere stad – meer van de Bruggelingen zelf. Pas in de jaren zestig kwamen de eerste grote winkels zoals de Innovation, de Sarma en de Bon Marché. Hier woonden wij recht tegenover de Korrekelder, daarnaast was er een bonneterie. Ons huis had al een geschiedenis: rond 1840 zat Guido Gezelle er op de schoolbanken bij onderwijzer Jan Brans.”
“We woonden ook vlakbij de Stadsschouwburg. Samen met mijn zus Lucienne ging ik me daar vergapen aan de mensen in avondkledij. Op zondag gingen we eerst naar de mis bij de jezuïeten en dan naar de film van vijf uur. Je moest er plaats houden: iederéén ging ‘s zondags naar de film. De Ritz was hier dichtbij maar dat was voor de ‘aangebrande’ films”, glimlacht Ghislaine.
Ik zoek de stille straatjes, rond Sint-Anna bijvoorbeeld
Ze vertelt ook over haar kindertijd in ‘t Fröbeltje, de bewaarschool langs de Verversdijk. “Op een dag stond de hele school in rep en roer: ze dachten dat Ginette in de reitjes was gevallen”, glimlacht Ghislaine. Ze heeft zelf ook 40 jaar in het onderwijs gestaan. “Door met mijn leerlingen op klasuitstap te gaan naar kunststeden als Parijs en Berlijn leerde ik ook Brugge nog meer te appreciëren. Ik ben als leerkracht afgezwaaid in ’94, het jaar van de grote Memling-expo.” Ghislaine was toen al met pensioen. “Gidsen doe je het best op jouw manier, al naar je eigen temperament. Ik zoek graag de kleine straatjes op, het stille Brugge rond Sint-Anna. De paardentram laat ik tegenwoordig liever links liggen en ook de trappen van Gruuthuse zijn op mijn leeftijd een beetje lastig geworden. Maar ik heb het geluk dat mijn geheugen nog uitstekend werkt. Moh, wete gie da nog, zegt mijn man dikwijls.” (lacht)
Madam Van Acker
“Dat horen ze graag, die petites histoires. In de Langerei, voor het huis van Achiel Van Acker, vertel ik die anekdote over die keer dat Koning Boudewijn er op bezoek was. Madam Van Acker ging veel naar antieke veilingen en het verhaal ging rond dat ze de koning een wankele stoel voorschoof.” Ghislaine heeft toe dat ze weleens liegt over haar leeftijd. “Als mensen mij vragen hoe oud ik ben, zeg ik meestal vooraan in de 80.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier