Wereldkampioen ultralopen loodst ons door de lockdown: “Verlang niet naar de finish”

Specialisten vergelijken deze coronaperiode al eens met een marathon, maar intussen zijn we bezig aan een ultraloop. Kotsbeu zijn we het, maar de finishlijn lijkt nog niet in zicht. De benen worden zwaar, het hoofd roept stop. Elke kilometer wordt een stukje lastiger. Daarom, to the rescue: Karel Sabbe. Een peptalk van onze West-Vlaamse kampioen in het ultralopen.

In oktober zette hij West-Vlaanderen nog maar eens op de kaart door zich tot wereldkampioen in het Backyard Ultra te kronen. Na 75 rondjes en ruim 500 kilometer was Karel Sabbe de last man standing tussen meer dan 300 toplopers uit 21 landen. De tandarts uit Anzegem maalt nu kilometers met het oog op een nieuwe recordpoging in de Alpen, maar tussen het vele trainen door – voor ons interview liep hij nog een marathon – geeft Karel ons graag wat tips om deze ‘corona ultraloop’ vol te houden.

“Probeer je op te trekken aan alle dingen die je wél hebt”

“Deze coronaperiode en ultralopen, het is best wel een vergelijking waar ik me in kan vinden”, bevestigt de 31-jarige houder van meerdere wereldrecords. “Met dat verschil dat je tijdens een ultraloop meestal wel weet hoeveel kilometer je nog voor de kiezen krijgt. Mijn tactiek is om me tijdens een ultraloop niet te focussen op wat er nog allemaal komt, want dan wordt het al snel overweldigend en loert de demotivatie om de hoek. Daarom deel ik alles op in behapbare stukjes, van een paar kilometer bijvoorbeeld.”

Geen concreet einde

Maar in periodes zoals deze, met amper perspectieven, is zelfs dat makkelijker gezegd dan gedaan. “Klopt”, knikt Karel. “Uitkijken naar een bezoekje aan vrienden of een avondje op café, kunnen we helaas nog niet. Dat maakt het extra lastig. In dat opzicht is het te vergelijken met de Backyard Ultra van in oktober, waarbij er per definitie ook geen concreet einde was. Als je nog 100 mijl (160 kilometer, red.) moet lopen en je moet nog één nacht door, drink je een stevige koffie en ga je er weer tegenaan. Nu ligt dat anders en dat maakt het een hele uitdaging.”

Door al de onzekerheid maken we geen plannen of zien we die in het water vallen. Ook Karel hakte deze week een moeilijke en vooral pijnlijke knoop door. “De Barkley Marathons (een mythische ultraloop in het Amerikaanse Tennessee waar Karel in 2019 de last man standing was, red.) van eind maart is voor mij hét doel van het jaar, maar ik besliste deze week dat het niets zal worden. Ik hoopte er dankzij een vroege vaccinatie als tandarts alsnog te geraken, maar het is simpelweg niet realistisch. Ik heb mijn beslissing lang uitgesteld en de organisatie niet ingelicht, maar deze week hakte ik dan toch de knoop door.”

Voor een gedreven sportman als Karel komt dat hard aan, maar ultralopers zijn vaak ook meesters in het relativeren. “Op avontuur gaan, is mijn grote drijfveer, maar die moet ik nu dus even aan de kant schuiven. Me opladen om te trainen, lukt wel nog. Voor de Barkley loop ik geregeld de Kluisberg op en af, maar die training laat ik nu achterwege. Dat kan immers behoorlijk monotoon zijn”, lacht Karel. “Intussen plan ik voor deze zomer een grote uitdaging in de Alpen, waar ik me aan een nieuwe recordpoging zal wagen.”

Focus op het heden

Tot slot deelt Karel nog één gouden tip om deze lastige periode wat vlotter door te geraken. “Als ik nog 100 kilometer te gaan heb, verlang ik nog niet naar de finish. Loop niet op de feiten vooruit, maar focus op het heden en probeer je op te trekken aan alle dingen die je wél hebt. In mijn geval is dat een goede gezondheid, mijn familie, de mogelijkheid om te sporten, mijn job… Probeer extra van dat soort schijnbaar evidente zaken te genieten en maak er het beste van. Zo kan je deze hele situatie makkelijker in perspectief plaatsen.”