Zijn huis staat vol bloemen, van onder andere politici als Bart Tommelein, Zuhal Demir en Bart De Wever. De steunbetuigingen voor Jean-Marie Dedecker stroomden binnen nadat bekend raakte dat hij dringend geopereerd moest worden. De ‘beresterke’ politicus bleek opeens wat minder sterk, maar na zijn hartoperatie komt Jean-Marie naar eigen zeggen sterker dan ooit terug.
Het heeft geen haar gescheeld of hij was er niet meer. Dat klinkt overdreven, maar Jean-Marie Dedecker beaamt, met zijn vrouw Christine aan zijn zijde. De bal ging aan het rollen toen de burgemeester van Middelkerke tijdens de jaarlijkse cardiocontrole te horen kreeg dat hij op het punt stond om een hartaanval te doen. Die zou hem vermoedelijk fataal geworden zijn. “Honderd procent zeker”, zegt Jean-Marie. “De chirurg noemt de aandoening de ‘widowmaker’, de weduwenmaker in het Nederlands. Mijn hoofdslagader was voor meer dan 90 procent dichtgeslibd, dat overleef je niet.”
Iedere morgen blij bij het wakker worden
Alles kwam aan het licht tijdens een fietstest bij de dokter. “Het is op basis van die fietstest dat men een coronair onderzoek bevolen heeft”, gaat Dedecker verder. “Na een minuut wisten ze genoeg. Ik moest in bed blijven tot na de operatie, ik mocht zelfs niet meer in de zetel zitten. Als men mij vraagt ‘oewist?’, dan zeg ik altijd ‘beresterk’. Ik was opeens niet zo ‘beresterk’ meer. De dokters gaven me nog maximum een maand. Je gaat springlevend binnen en opeens lig je op sterven na dood op die tafel. Dan ga je slikken. Het heeft nog drie dagen geduurd voor ik geopereerd werd. Ik was elke ochtend blij dat ik die gehaald had.”
De burgemeester van Middelkerke onderging een openhartoperatie waarbij drie overbruggingen werden geplaatst. Een zware operatie waar Dedecker momenteel van revalideert. “Weet je, je zoekt altijd uitvluchten voor jezelf. Als je langs de zeedijk wandelt, en je moet elke 200 meter gaan zitten, dan denk je gewoon dat je oud bent. Maar je denkt nooit aan het ergste. Je leeft in de overtuiging dat je 100 jaar wordt, dat is altijd mijn inzet geweest. Mijn hele leven heb ik mijn gedacht gezegd en gedaan. Ik beklaag me niets. Ik heb een fantastisch rijk leven gehad. Maar ik was nog niet klaar om te gaan. Of ik het nu kalmer aan ga doen? Wat ik doe, doe ik doodgraag. Ik ben graag burgemeester. Ik heb alles gedaan wat God verboden heeft en ik heb er plezier aan beleefd. Ik ging door muren. Klikt het niet, dan botst het wel. Mijn hele leven heb ik gekeken hoe ver te ver ik kon gaan. Dat is ook het motto van topsport”, aldus Jean-Marie.
“Op de gemeenteraad van 2 april wil weer op post zijn als burgemeester”
Het is net dat verleden als topsporter dat Dedecker naar eigen zeggen heeft gered. Als judoka gooide hij begin jaren ’80 hoge ogen. Onmisbaar heeft hij zich echter nooit gevoeld. “Het kerkhof ligt vol met mensen die onmisbaar zijn. Mijn agenda ging van vol naar leeg. Je wilt dirigeren, sturen… of je nu coach, bankdirecteur of politicus bent. Maar ik volg alweer heel veel”, zegt Jean-Marie, terwijl hij wijst naar enkele dossiers die voor hem op tafel liggen. “Op 2 april is de eerste gemeenteraad waar ik als burgemeester weer zal zetelen. Ik kijk daar hard naar uit. Te vroeg? Ik voel mezelf. Mijn hele leven heb ik aan sport gedaan, aan mijn hart is er in principe niets. Ik ben nog nooit zo sterk geweest. Ik volg elke dag een zwaar schema. Ik ga wandelen en fiets op de hometrainer. Ik ben al 10 kilogram kwijt. Ik heb het geluk dat ik nooit gerookt heb en als ik 15 pinten drink op een maand, dan zal dat veel zijn.”
“Ik krijg zelfs steun van mensen met wie ik ruzie gemaakt heb”
Zijn grote steun is in dit verhaal, maar ook in zijn hele carrière, zijn echtgenote Christine geweest. “Zij is mijn Florence Nightingale”, zegt Dedecker lachend. “Maar ze is ook streng. Voor haar was dit nieuws een donderslag. Of ik nu anders tegen het leven aankijk? Achteraf zeg je steeds dat je je leven gaat veranderen, maar hoeveel procent van de mensen die zoiets tegenkomen, doen dat effectief? Ik doe wat ik graag doe en ik zeg wat ik wil zeggen. Ik blijf burgemeester met hart en ziel, maar over het parlement ga ik mij bezinnen. Ik ga er geen grote uitspraken over doen. Ik ging sowieso al minder dan vroeger. Het parlement is een soort verlengstuk voor wat er in Middelkerke verwezenlijkt moet worden. Ik weet nog niet of ik dat verder zal zetten. Ik twijfel, vooral door de steun van Bart De Wever en Theo Francken. Die erkentelijkheid is enorm.”
Onder politiebegeleiding
Die erkentelijkheid is er ook bij de inwoners van Middelkerke. Van schoolkinderen tot politiemensen: ze zijn er allemaal voor hun burgemeester. “Weet je dat de korpschef mij onder politiebegeleiding is komen ophalen uit het ziekenhuis? Ik kwam thuis en hier stond een erehaag van politiemensen. (En dan krijgt Jean-Marie Dedecker het even moeilijk) Een schoolklasje van een school in Slijpe die mij een foto stuurt van voor het gemeentehuis… Er is quasi geen enkele minister die mij niet gesteund heeft. Ik kan nochtans heel hard zijn. Maar op zo’n moment tellen partijkleuren niet meer. Ik vraag me soms af waaraan ik dat verdiend heb. Ik heb ruzie gemaakt met mensen en zelfs die steunen me nu.”
Cardiologen dankbaar
Wat hij op zijn eerste werkdag zal aanpakken? “Ik ga verder waar ik gestopt ben. Het werk werd door een fantastisch team verdergezet. Er is nog heel veel werk voor Middelkerke. Het is mijn allerlaatste legislatuur. Ik ben er dan 78. Dat is even oud als Trump nu, maar zo zot wil ik niet worden. Ik hoop morgen alweer de oude te zijn, maar ze geven me drie maanden. Ik ben mijn team van dokters en verpleegkundigen, de mensen die me steunen, mijn vrouw en kinderen, maar zeker ook mijn cardiologen, Rita Decorte en Luc Declerck, heel erg dankbaar. Het is mede door die twee laatste dat ik hier nog zit”, besluit Dedecker.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
