Het verhaal van Stephanie Meire ging dit voorjaar door merg en been. Na een zware val begin januari 2020 volgde er voor de Vleterse thuisverpleegkundige een lange lijdensweg vol ondraaglijke pijn en besliste ze op 15 november 2021 om haar linkeronderbeen te laten amputeren. Een benefiet eind juni bracht een goeie 3.000 euro in het laatje en helpt Stephanie om uit het dal te klauteren. “Het is nog steeds niet altijd even makkelijk, maar voor het eerst sinds lang voel ik me weer écht gelukkig.”
Stephanie Meire (42), die samen met haar kinderen Sienna (18) en Senne (16) in Oostvleteren woont, was jarenlang aan de slag als thuisverpleegkundige, met wondzorg als specialisatie. Maar tijdens een patiëntenbezoek in Zedelgem liep het volledig fout. “20 januari 2020 om exact te zijn”, vertelt Stephanie, alsof het gisteren was. “Ik was wat gehaast en nam bij mijn patiënt de verkeerde deur. In plaats van die naar de woonkamer, nam ik de deur richting kelder. Die zat er pal naast en zonder kijken tuimelde ik drie meter naar beneden. Die val heeft mijn leven door elkaar geschud.”
Stephanie scheurde haar gewrichtsbanden, brak haar linkerpols en drie ribben en haar linkervoet stak vol botsplinters… Met de MUG werd ze in allerijl naar AZ Delta in Torhout overgebracht, de start van een ellenlange lijdensweg. Stephanie kreeg verlammingverschijnselen in de kleinste tenen van haar linkervoet en kreeg na een pak onderzoeken te horen dat ze kampte met het syndroom van Sudeck (pijnlijke ziekte die zich kan manifesteren bij verbrijzeling van een ledemaat, red.).
Wanhoopspoging
De haast ondraaglijke pijn dreef haar in juni 2020 tot een wanhoopspoging. “Ik was klaar om er een einde aan te maken”, geeft ze toe. “Op mijn schoot lag een pillencocktail klaar waarvan ik wist dat ik die niet zou overleven. Maar toen is onze golden retriever Sky in actie geschoten. Zij is letterlijk óp die pillen gaan liggen. Sky heeft toen mijn leven gered.”
Daarna maakte Stephanie de klik. Ze kreeg in mei 2021 een neurostimulator ingeplant, een toestel dat de pijn met de helft zou doen dalen. “Een wondermiddel, maar een maand later maakte ik thuis een zware val en kwam ik pal op de neurostimulator terecht. Ik stond weer even ver, maar ik wilde mijn leven weer in eigen handen nemen.”
Zo kwam Stephanie tot de zware beslissing om haar linkeronderbeen tot net onder de knie te laten amputeren. “Aartsmoeilijk, maar ik besefte dat het de enige manier was om vooruitgang te boeken.”
Op 15 november 2021 ging Stephanie in AZ Damiaan in Oostende onder het mes. “Een dag met een dubbel gevoel. Aan de ene kant was ik blij omdat ik eindelijk van die ondraaglijke pijn verlost zou zijn, maar ik moest ook, letterlijk zelfs, een deel van mezelf afgeven. Een half jaar later weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt.”
Gouden mensen
Stephanie verbleef nadien nog 2,5 maanden in het revalidatieziekenhuis IMBO in Oostende. “Eigenlijk moest ik er nog langer gebleven zijn, maar door een corona-uitbraak vertrok ik naar huis. Ik wilde hier ook voor de kinderen zijn.” Sindsdien revalideert ze nog vier keer per week in het Ieperse Jan Ypermanziekenhuis en krijgt ze van i-mens (een onafhankelijke zorgorganisatie, red.) steun in het huishouden. “Schrijf maar op in grote letters: zowel op de reva als bij de thuishulp werken gouden mensen.”
Stephanie Meire is ook genomineerd als Krak van Vleteren. Stemmen kan hier.
In juni kreeg Stephanie ook steun uit onverwachte hoek. De Westhoekvrienden zetten hun schouders onder een benefiet die meer dan 3.000 euro in het laatje bracht. “Een erg emotionele dag”, blikt ze terug. “Het was hartverwarmend om te zien hoeveel mensen met me meeleefden, die benefiet heeft me echt goed gedaan. Ik was ook geschrokken van de vele steunbetuigingen nadat ik bij jullie mijn verhaal had gedaan.”
Het plan is nu om een prothese op maat te laten maken, met de looks van een gewoon been. “Een investering van 7 à 8.000 euro, de opbrengst van de benefiet zal ik dus goed kunnen gebruiken”, zegt Stephanie.
Liefde gevonden
Stephanies leven ziet er weer heel wat rooskleuriger uit, zegt ze. “Voor het eerst sinds lang voel ik me weer écht gelukkig. Thuis kan ik mijn rolstoel zo goed als altijd achterwege laten en ik kan weer op eigen kracht rechtstaan. Je kan niet geloven hoe goed dat voelt. Sinds vijf maanden heb ik ook opnieuw de liefde gevonden. Bij Steve kan ik me op en top vrouw voelen en speelt mijn beperking geen enkele rol. Je kan niet geloven hoeveel verschil dat maakt.”
De eindejaarsdagen gaat Stephanie met een brede glimlach tegemoet. “Ik heb nog lastige dagen, maar mijn leven heeft weer kleur. Véél kleur, zelfs. Waar ik nog van droom? Ik zou heel graag weer werken. Terugkeren naar mijn vorige job is geen optie, maar ik wil opnieuw meedraaien in de maatschappij. En ooit zal ik opnieuw met Sky kunnen wandelen. Die dag zal er komen. Daar wil ik alles voor doen.”
Stephanie steunen, kan nog steeds via rekeningnummer BE67 97 34 1781 3487.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier