Gevluchte gezinnen in tranen door kerstpakjes van voetballertjes: “Een klein gebaar met een grote impact”

Een hartverwarmend moment in ’s lands kleinste stad. © TP
Redactie KW

Een hartverwarmend moment in ’s lands kleinste stad. Gevluchte gezinnen werden verrast door jeugdvoetballers met kerstpakjes, gevolgd door een partijtje voetbal in de geest van de kerstbestanden exact 110 jaar geleden.

“Mijn kerstgeschenk: te klein geworden schoenen en een zak snoep.” Lucas Vervisch (12) uit Poelkapelle en tientallen andere voetballertjes uit de Westhoek deelden maandag eigen kerstcadeautjes uit aan gevluchte gezinnen, die deze winter worden opgevangen in jeugdverblijf Peace Village in Mesen, de kleinste stad van het land.

De opgevangen mensen reageerden verrast en lieten hun tranen de vrije loop nog voor het uitpakken van de geschenken. De inhoud van de pakjes bleek niet belangrijk.

Gevlucht uit Colombia

Ibet Uribe (46) uit Colombia dankte de schenkers met knuffels. “I’m very emotional”, reageerde de vrouw in gebrekkig Engels, afgewisseld met Spaans. “Alle families hier hebben het moeilijk, maar dit moment is really great. Ik voel me thuis, de mensen zijn erg gastvrij en warm. Om dit in deze periode te voelen, is heel belangrijk voor ons.”

“In mijn thuisland werden we slachtoffer van bendegeweld. Mijn echtgenoot werd gekidnapt, verwond en bedreigd met de dood door gevaarlijke mensen die de drughandel controleren. Ik vluchtte hierheen met mijn dochter. Ik hoop en bid dat mijn verzoek om asiel positief wordt beoordeeld. Ik hou van dit land.”

Verbinden via voetbal

“Dit is een klein gebaar met een grote impact”, stelde voetbaltrainer Kristof Mortier. Hij doopte zijn U13 van KFC Poperinge tot ‘Red Monkeys’.

“Rood is onze clubkleur en in tegenstelling tot brave schapen in een weide breken wij zoals apen graag eens uit onze comfortzone. In deze kerstperiode is er geen clubvoetbal, maar wij vonden het belangrijk om met onze spelertjes naar hier te komen en hen normen en waarden bij te brengen in een andere context. Voetbal is een manier om mensen te verbinden, over grenzen heen.”

110 jaar na kerstbestanden

De ontmoeting tussen jeugdvoetballers en gevluchte kinderen gebeurde in de geest van de kerstbestanden. In de streek van Mesen verbroederden vijandelijke WO I-soldaten 110 jaar geleden tijdens de kerstperiode en speelden voetbal met mekaar.

“Al moeten we ons behoeden voor mythevorming”, aldus Philippe Servais (65). Hij is een gepensioneerd onderwijzer uit Oostende en engageert zich voor kinderen met een beperking via de Club Brugge Foundation.

In Peace Village gaf hij op een begeesterende manier les over de kerstbestanden aan de jeugdvoetballertjes, voordat ze zelf een partijtje voetbal speelden met de opgevangen vluchtelingen.

We Shall Overcome

“Met de schoolkinderen en kinderen van de Foundation kwam ik vroeger al naar deze historische plek”, vertelt Philippe.

“De kerstbestanden blijven een iconisch verhaal: spontaan de wapens neerleggen en uit de loopgraven komen. Dat gebeurde over verschillende kilometers langs het front, maar je kon ook pech hebben en afgeknald worden door sluipschutters. De weersomstandigheden zijn nu gelijkaardig als in 1914: koud, modderig en winderig.”

Er werden teksten over vrede voorgelezen, gevolgd door gezamenlijke zangmomenten op de tonen van ‘We Shall Overcome’.

“Ongelooflijk, de dankbaarheid van de mensen die nu enkele weken bij ons verblijven”, getuigde Sally Meysman, uitbaatster van Peace Village.

“Ik ben blij dat verenigingen uit het jeugdvoetbal activiteiten komen organiseren voor de opgevangen bewoners, want ikzelf en de andere medewerkers zijn volop bezig met de dagelijkse werking van ons jeugdverblijf.”

Leven in onzekerheid

Sally en Philippe werden geknuffeld door de vluchtelingen na het pakjesmoment. “Het doet ons stilstaan en beseffen hoe goed we het hier vandaag hebben”, benadrukte Philippe.

“Ook onze kinderen moeten dat beseffen. Hun gevluchte leeftijdsgenoten gaan nu even naar school in deze regio, maar waarheen gaan ze volgende week? Deze opgevangen gezinnen leven voortdurend in onzekerheid. Wij wilden even verstrooiing brengen in de kerstperiode en hen onze beste wensen overmaken. Een glimlach toveren op hun gezicht, daarvoor doen we het.”

(TP)

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content