Gek op golven: voor deze West-Vlamingen is het elke dag Wereldsurfdag

De coronacrisis joeg de populariteit van surfen naar ongekende hoogtes. Nu de pandemie gaan liggen is, blijft de watersport ook in West-Vlaanderen populair. Omdat het zaterdag Wereldsurfdag is, spraken wij met drie West-Vlaamse surfers over hun passie voor de golven.

Kamiel (10, Oostduinkerke): “Ooit doe ik mee aan de Olympische Spelen”

De eerste keer dat Kamiel Deraeve op een surfplank zat, was hij nog maar één jaar oud en mocht hij tussen de benen van zijn papa zitten. Toen hij vier was, stond hij zelf al recht op een plank, wel met zwembandjes aan. En op zijn zesde deed Kamiel al mee aan zijn eerste BK Surfen bij de veertienjarigen. In 2028 wil hij graag meedoen aan de Olympische Spelen voor België. Op het WK vorige week in El Salvador vergeleken de commentatoren hem met zijn idool John John Florence. “Ze zeiden dat ik dezelfde moves had zoals John toen hij 13 jaar was. Dat was een van de grootste complimenten die ik kon krijgen. Hij is al meerdere keren wereldkampioen geworden en dat wil ik ook ooit worden.”

Kamiel zit per jaar een 180-tal dagen in het buitenland om te trainen. “Dan surf ik gemiddeld 7 à 8 uur per dag. Elke golf is anders, dus je moet wat aanvoelen hoe je het gaat aanpakken. Het moeilijkste is om na een manoeuvre of een jump mijn evenwicht terug te vinden. Maar als ik niet in de zee zit of aan het trainen ben, ga ik met mijn vrienden skaten of spelen we in de duinen.” “Hij moet ook nog kind kunnen zijn”, vertellen zijn ouders. “Ik ben gewoon blij als ik in het water kan zitten”, lacht Kamiel.

Indra (22, Brugge): “Zodra er genoeg wind is, zit ik in het water”

Indra Van den Berghe geeft al enkele jaren les in de kitesurfschool Salty in Middelkerke. “Tien jaar geleden begon ik met gewoon golfsurfen. Maar ik vond de kleine golven aan onze kust niet uitdagend genoeg. Zes jaar later ben ik overgeschakeld naar het kitesurfen, waarbij je vanop jouw plank vooruit wordt getrokken door een grote kite.”

Sindsdien staat Indra haar mannetje in de wereld van het kitesurfen. “Het is een sport waar vrouwen eerder van schrikken. Omdat ze denken dat ze veel armkracht zullen nodig hebben en dat ze niet sterk genoeg zullen zijn, terwijl je bij golfsurfen kunt ronddobberen op het water. Maar iedereen met een beetje lef kan het, zelfs 50-jarigen. Soms hang je wel eens even in de lucht, maar je kan niet wegvliegen, zelfs niet als je voor de hogere jumps gaat zoals ik”, lacht Indra.

“Winter of zomer, zodra er genoeg wind is, zit ik in het water. In de winter moet ik alleen opletten dat ik niet te ver van de kust ga surfen. Want als de wind stilvalt, moet ik nog helemaal met mijn kite en plank in het koude water terugzwemmen. Dan kan je vlug onderkoeld raken. Daarom stuur ik mijn mama altijd een berichtje als ik ga surfen.”

Marjan (35, Oostende): “In het water spoelen alle zorgen van mij af”

“Het is eigenlijk allemaal begonnen door mijn broer”, vertelt Marjan Maeckelbergh. “Als kind wou hij altijd kiten en dan ging ik mee om zijn vlieger in de lucht te steken. Zo hebben we op het strand enkele surfers leren kennen en van het een kwam het ander. Op dit moment probeer ik de nieuwe trend wingfoilen uit. Daarbij steek je door een vin onder de plank tijdens het surfen een meter boven water uit. Als de kindjes in bed liggen, proberen mijn partner en ik om de beurt vlug nog even te surfen. Dan kan ik mijn hoofd leegmaken en alle zorgen van me laten afspoelen in het water.”

De passie van Marjan voor het surfen was zo groot dat ze er ook creatief mee aan de slag wilde. “Een paar jaar geleden ben ik begonnen met een tekening van een meisje met een surfbord te spuiten in graffiti. Dat kleine surfmeisje staat al op de gevel van een 60-tal vrouwen verspreid over België, maar ook in verschillende surfclubs. Zo kunnen vrouwen in de surfwereld elkaar steunen en tonen we dat het niet alleen een mannensport is. Ik dacht vroeger dat het surfen een harde wereld was, maar door die tekeningen heb ik veel fantastische vrouwen leren kennen. Dat schept echt een band.”