Het zal volgende week drie jaar geleden zijn dat Geert Omey (57) een openbeenbreuk overhield aan een ongeval met zijn motorfiets. Na een nieuwe breuk in zijn rechterbeen belandde de drummer van coverband Green Onions onlangs op de operatietafel in Leuven. Daar kreeg hij te horen dat zijn vader onverwachts overleden was. Maar na elke tegenslag slaat de drummer terug. Hij speelt nu met drie ledematen in plaats van vier en kijkt er naar uit om snel weer achter zijn drumstel plaats te nemen.
“Ik ben intussen 24 keer geopereerd aan mijn rechterbeen,” zegt hij. Het ligt op de zetel te rusten, alsof het een ding is dat niet bij zijn lijf hoort. Zelf is hij springlevend. “Straks is het de 25ste keer. Tel al mijn andere operaties erbij en ik moet ongeveer aan 50 komen.” Hij somt er enkele op. Hij is ooit aan zijn hart geopereerd, aan zijn schouder en zijn rug. “Je hebt mensen die hun lichaam schenken aan de wetenschap als ze doodgaan. Ik heb zolang niet gewacht, ik heb dat in levenden lijve gedaan,” lacht hij.
Nooit zonder pijn
Drie jaar geleden werd zijn rechterbeen verbrijzeld toen het na een zwaar ongeval onder zijn Harley Davidson kwam vast te zitten. Op een gegeven moment was er zelfs sprake van amputeren. “Het was een openbeenbreuk en de genezing werd vertraagd door allerlei infecties en andere complicaties.” Er zat een gat van vijf centimeter in zijn scheenbeen. Bot dat ontbrak. “Er werd beslist om die kloof op te vullen met botcement en te verstevigen met een tibianagel. In de dagelijkse omgang spreekt men van een spil of een pin.”
Een constructie die voor de doorsnee mens stabiel genoeg moet zijn, maar niet voor een geweldenaar als Omey. “Ik ben altijd bezig. Ik loop constant rond, ik fiets, drum, ik zit nooit stil. En dus had ik constant pijn. Om de ongemakken te verzachten, werden stelselmatig bevestigingsbouten van die spil verwijderd. Toen er nog twee bouten over waren, een bovenaan en één aan de onderkant, durfde de chirurg in Kortrijk ze niet meer te verwijderen, maar na een onderzoek in Leuven bleek het been stevig genoeg en waagde men het er toch op. Het leek een succes. De pijn verdween helemaal en ik stapte weer even vrolijk door het leven als vroeger. Tot ik na een tijd uit het niets een pijnscheut kreeg die door merg en been ging. Ik greep weer naar pijnstillers, liep weer even met krukken en het viel me op dat mijn been alsmaar schever begon te staan. Mijn dokter schrok zich een hoedje. Ik werd naar de radiologie doorverwezen en daar vernam ik dat het been gebroken was. Het onderbeen hing daar wat te bengelen.” Een week later mocht ik onder het mes in Leuven. De spil is eruit en nu begint de genezing van voor af aan. De plek waar het scheenbeen onderbroken is, moet nu overbrugd worden via bottransport. Want terwijl bij een beenbreuk gewoonlijk vanzelf weer bot werd aangemaakt, gebeurde dat bij mij niet. De kloof van vijf centimeter was te wijd om op natuurlijke manier overbrugd te geraken.”
Drummen met drie ledematen
Wat er nu moet gebeuren, klinkt nogal complex, maar Omey kan na al zijn operaties wellicht straks zelf een diploma van orthopedisch chirurg op zak steken. Wat wij van zijn uitleg begrijpen is dat hij op 29 augustus terug naar het AZ van Leuven moet om zijn been op een andere plek te laten breken, zodat er nieuw bot wordt aangemaakt dat de eerdere kloof moet vullen. Professor Johan Lammens is de enige dokter in België die de Ilizarov-techniek toepast en hij denkt dat het goedkomt met dat been en ook met de eigenaar ervan.
“Een drummer heeft vier ledematen nodig, ik doe het voorlopig met drie”
Intussen had Omey zich inmiddels voorbereid op het ergste. “Als je drummer wil worden heb je vier ledematen nodig. Ieder ledemaat heeft zijn functie. Ik wist dat ik weer maanden zou moeten revalideren en ik ben dus gaan nadenken over hoe ik dit probleem kon oplossen. Alles wat ik met mijn rechterbeen deed, doe ik nu met mijn linkerbeen. En wat ik met mijn linkervoet deed, doe ik nu met mijn rechterhand. Mijn rechterhand heeft nu een dubbele functie. De laatste vier concerten voor de operatie heb ik wat geïnvesteerd in uitbreidingen aan mijn drumstel en heb ik mijn rechterbeen niet gebruikt. De rest van de groep had het zelfs niet gemerkt. Dus zo kan ik een tijdje verder.”
Een grote levensdrang
Na de 24ste operatie volgde er een andere domper. Geert was in Leuven opgenomen op 25 juli, de dag van zijn vaders 87ste verjaardag.
“Ik was nog half verdoofd toen ik in de voormiddag van 27 juli te horen kreeg dat mijn vader onverwacht overleden was. Normaal moest ik nog een week tot anderhalve week in het ziekenhuis blijven.”
Maar diezelfde avond kon hij als enige zoon zijn moeder al bijstaan. “Gelukkig, ze had daar wel nood aan,” zegt hij. Nu hij eind augustus nog een 25ste operatie aan zijn rechterbeen moet ondergaan, laat hij zich voor een vier à vijf concerten vervangen door Hélène Deklerck, de jonge supergetalenteerde Ardooise drumster die hem na het ongeval al maandenlang verving. “Maar ik ben van plan om snel terug te zijn.”
“Ik heb veel pijn en een motorisch probleem. Maar in mijn hoofd is alles goed, dus ik ben gezond”
Over het antwoord op de vraag waar hij de wilskracht vandaan blijft halen, hoeft hij niet lang na te denken.
“Adrenaline,” zegt hij stellig. “En pijn- en tijdsmanagement. Ik heb door alles wat ik al heb meegemaakt leren te leven met pijn. Ja, ik zou in de zetel onder de pijnstillers kunnen liggen wachten op beterschap. Maar dan gaat je leven zo voorbij en alles wat weg is, keert nooit meer terug. Da’s een gedachte die ik niet kan verdragen. Ik doe liever dingen waar ik van hou. Hoe meer tegenslagen ik heb, hoe groter de drang om te leven. Mijn verlangen om er weer in te vliegen is de beste remedie. Ik ben niet ziek, ik heb veel pijn en een motorisch probleem. Maar in mijn hoofd is alles goed, dus ik ben gezond.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
