Begin juni meldden we in onze krant dat de bakkerij van Bart Decruynaere en Eveline Decreus te koop stond. Vandaag, vrijdag 23 september, is het voorgoed gedaan. Het atelier in de Torkonjestraat in Marke is verkocht, het winkeltje op de hoek van de Jan Palfijnstraat en de Oude Vestingsstraat, staat nog te koop, maar aangezien er geen brood meer gebakken wordt, wordt er ook geen meer verkocht. Je kan vannamiddag alleen nog bestellingen afhalen of gewoon afscheid gaan nemen.
Vanmorgen ging de winkel om zeven uur. Tegen de middag waren de rekken leeg. Alles is uitverkocht. Er staan nog bakken met bestellingen die moeten worden afgehaald, er ligt nog wat chocolaterie in de toonbank en in de koelkast zijn er ook nog enkele frisdrankjes. Maar alle brood en gebak is de deur uit. Uitzonderlijk stonden Eveline Decreus en de vaste bediende Roos Sabbe vanmorgen samen in de winkel. “En het was nodig,” zegt Eveline, want het was zowat de hele voormiddag aanschuiven hier. En best emotioneel ook. Mensen die hier jarenlang komen, weten dat het morgen gedaan is. Tientallen mensen die we jaren zowat elke dag zagen en nu misschien voor het laatst gezien hebben. Van velen nemen we definitief afscheid. Dus ja, we staan hier met gemengde gevoelens.”
Dagelijkse sluitingen
Een studente die aan de overkant op kot zit, komt welgemutst binnen en valt valt uit de lucht bij het nieuws dat de bakkerij ermee stopt. Ze komt een broodje halen, maar dat is er niet meer. Er liggen nog twee stukken pudding in de toonbank. Dat is alles. Ze neemt er één van, gaat buiten en komt terug. “Geef dat ander stuk ook maar. Het is de laatste keer, de lijn is even bijkomstig,” lacht ze. “Is het echt helemaal gedaan?” vraagt ze aan Roos. Haar ogen blinken ervan. “Helemaal,” bevestigt die. “En komt er een andere bakkerij?” Roos haalt haar schouders op en steekt de open handpalmen uit, om aan te geven dat ze het zelf niet weet.
“De winkel staat nog te koop,” herhaalt Eveline. “Het is een kleine ruimte, maar best praktisch, met onder de hele oppervlakte een kelder, dus opslagruimte genoeg. Het zou ideaal zijn voor een bestaande bakker om hier een bijkomend winkeltje te beginnen.” Al geeft ze meteen ook dat ze dit niet meteen ziet gebeuren. “Ik zit in een whatsapp-groepje van bakkers en er zijn dagelijks bakkers die ermee ophouden.” Eerder al gaven Eveline en Bart aan dat de concurrentie van de superettes en supermarkten moordend is (“Die concurreren de kleinhandel helemaal kapot, alle kleine voedingszaken moeten eraan”), maar nu zijn het vooral de energieprijzen die de doodsteek geven. “Het atelier is verkocht aan DTA Projects, het bedrijf dat naast ons atelier gelegen is. Een firma die met schrijnwerk bezig, binnenhuis-en winkelinrichtingen.”
De mooiste job ter wereld
Eveline Decreus is net aan het vertellen dat haar man nog van de job houdt, maar dat het nachtwerk hem er teveel aan is, wanneer Bart zelf binnenkomt. Als die ziet dat alle rekken leeg zijn, zegt hij, droog alsof hij uit de Sahara komt: “Oei, helemaal uitverkocht. Ik zou er beter mee herbeginnen zeker?” Even later geeft hij het volmondig toe: “Ja, ik doe het nog heel graag,” bevestigt hij. “Het is de mooiste job ter wereld, jammer dat het ’s nachts moet, anders was ik er nooit mee gestopt. En ook de verplaatsing tussen mijn atelier, dat aan de rand van de stad ligt en de winkel hier in het centrum, was me er te veel aan.” Bart is 57 en zegt dat hij nu op zoek gaat naar werk. Hij is van opleiding regent Nederlands, Engels en economie en had een tijdlang een eigen drukkerij. Maar het liefst van al blijft hij in de bakkersstiel actieef. “Als dat tijdens de dag kan, dan zou ik heel graag nog in een bakkerij aan de slag gaan,” zegt hij. Eveline was kleuterjuffrouw voor ze bakkersvrouw was. En ook Roos Sabbe, de winkeldame die de voorbije negen jaar achter de toonbank stond, is straks werkloos. “Zo gaat dat in het leven,” dwingt ze zichzelf tot een zachte glimlach om andere emoties niet de vrije loop te laten. “Alles verandert continu. Ik ga op zoek naar iets anders…” Eveline troost haar: “Het zal niet lang duren voor jij iets vindt.”
Een vrouw die haar bestelling speltbroodjes voor de komende week komt ophalen, bedankt de bakker en zijn vrouw nog “voor de vele jaren vol lekkernijen.” Ze draait zich om en loopt naar de deur en zegt: “En mocht je ooit je recept van je speltbrood willen prijsgeven, ik ben geïnteresseerd.” Bart wil wel een tip van de sluier oplichten: “Het is pure spelt,” zegt hij. “Daardoor dat het zulke platte broden zijn, ze zijn niet met iets anders gemengd.” Een uitleg waarmee de dame genoegen neemt. Daar is geen speld tussen te krijgen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
