Evelien Barbe (39) uit Izegem woont sinds februari 2012 in het Verenigd Koninkrijk, nadat ze eerder al enkele andere buitenlanden had aangedaan én ook al het ruime sop had verkend. In Engeland vond ze bovendien de liefde van haar leven.
De Izegemse studeerde in Frankrijk, Duitsland en Spanje, woonde ook even in Canada én werkte op een cruiseschip. Toen ze nadien voor een jaar of vijf in België woonde, voelde het vaak aan als een ‘slecht zittende mantel’. Ze besefte dat het buitenland haar meer lag. Een bevriend koppel hielp haar volledige inboedel naar Engeland verhuizen, waar ze een nieuwe start nam. Een eigen flatje, na een maand al een verse job… en even later ook een online liefde die haar huidige vriend zou worden. Met die Engelse vriend, Andrew King, verhuisde ze in maart van Londen naar het naburige Berkhamsted. Ze heeft er intussen haar eigen bescheiden zaak opgestart én is ook weer aan het studeren geslagen.
Laat ons eerst even terugkeren naar die job op dat cruiseschip. Is het zo mooi als het lijkt of is het vooral hard werken op een ‘groot kantoor waar je niet af kunt’?
“Beide: een heerlijke tijd, maar ook heel hard werken. Ik heb 19 maanden bij Celebrity Cruises gewerkt. Geen enkele dag vakantie, maar zeven dagen op zeven werken, met enkel wat pauze over de middag. Maar toch heb ik veel gezien en meegemaakt. Iedereen die op een cruiseschip werkt, kan er een boek over schrijven… We kwamen in de Caraïben, Alaska, het Panamakanaal, Hawaï, Noord- en Zuid-Europa… Het was een perfecte springplank na mijn studies om eerst wat van de wereld te zien, mijn talen te gebruiken, plezier te hebben en er centjes mee te verdienen.”
Wat hield je job er precies in?
“Ik was verantwoordelijk voor alle passagiers die geen Engels spreken. Ik was zowel bij het onthaal betrokken, als bij het maken van de meertalige krantjes die de mensen elke avond in hun kajuit kregen. Met soms tot 2.400 passagiers was dat vaak een hele uitdaging. De meeste passagiers waren dan wel Amerikanen, maar tijdens onze Europatrip had ik soms 300 Duitsers, 200 Fransen, Belgen, Nederlanders en Spanjaarden aan boord. Het was een intensieve, maar dankbare job. Enkele jaren na het uitschepen kreeg ik vaak nog kerstkaartjes van passagiers die ik geholpen had.”
Intussen woon en werk je in Engeland. Waarom verhuisden jullie van de hoofdstad naar Berkhamsted? En mis je het kloppende hart van Londen niet?
“Door onze jobs – ik renoveer meubelen en verkoop vintage spulletjes: dingen die ik in België vind en in de UK verkoop – hadden we meer plaats nodig. Voor dezelfde huurprijs van ons appartement in London kunnen we ons nu een huis met garage, drie slaapkamers en kleine tuin veroorloven. Ik heb een garage nodig en mijn vriend een bureau voor zijn werk, aangezien hij halftijds van thuis werkt. We zijn nog maar pas verhuisd en het is hier echt mooi, dus voorlopig missen we London niet. We moeten bovendien maar op de trein springen om 35 minuten al in hartje Londen te staan.”
Je studeert ook weer, met de bedoeling een ‘upholstery degree’ te halen. Wat houdt dat precies in?
“Aan de London Metropolitan University kan je één dag per week een cursus volgen rond het renoveren van meubels, en in het bijzonder stoelen en zetels: een stoel tot op het hout ‘strippen’ en dan op de traditionele wijze terug opbouwen. Binnenkort eindigt het eerste jaar. Dan heb ik er nog twee te gaan.”
Is het Engels al in je moedertaal aan het sluipen?
“Je zou denken dat je het Nederlands nooit verleert en dat is ook zo, maar mijn Engels is intussen soms beter dan mijn Nederlands. Ik spreek ook met een Engels accent en word geregeld gevraagd of ik uit Ierland kom. Blijkbaar moet mijn Belgisch of Vlaamse accent dat Engels een Ierse twist geven…”
Engeland heet een beetje ‘tegendraads’ te zijn, maar de Britse humor is dan weer onnavolgbaar. Kloppen die clichés volgens jou?
“Britten zijn ofwel heel erg beleefd en heel indirect als ze een vraag stellen, ofwel zijn ze echt ‘too much’ en zelfs onbeleefd. Britse humor is echt wel de beste. Droog, met een vleugje sarcasme, I like it. Londen echter is een land op zich. De helft van de inwoners is niet eens Engels van geboorte of heeft een andere origine. Dat zorgt voor een smeltkroes van nationaliteiten en mensen kijken niet op als je rare kleren aanhebt of er niet ‘normaal’ uitziet. Op het platteland krijg je die rare blikken wél.”
Is dit, na passages in verschillende landen en enkele jaren op een cruise, nu de laatste ‘haven’ waar jij aanlegt?
“Het staat sowieso vast dat ik nooit meer naar België terugkeer. Maar Andrew is net als ik niet honkvast en we sluiten niet uit dat op een dag opnieuw verhuizen naar een buitenland. Belangrijjkste is dat onze trein op hetzelfde spoor staat, maar waar die trein heen gaat, weten we nog niet (lacht).”
Mis je je thuisland dan nooit?
“De vrienden, die mis ik, al zie ik hen toch behoorlijk veel. Onze familie is heel klein en aangezien we een familie van zelfstandigen zijn – typisch West-Vlaams zeker? – zijn we allemaal heel zelfstandig opgevoed. Ik kijk altijd vooruit, nooit achteruit.”
“Belgen zijn toffe en goeie, hard werkende mensen. Maar geschiedkundig zijn we altijd een onderdrukt volk geweest, vooral de Vlamingen. Dat zorgt ervoor dat Vlamingen van nature uit niet goed tegen verandering en vreemde invloeden kunnen. Belgen staan in een groep van buitenlanders op reis ook altijd achteraan in een hoekje of op de laatste rijen en laten meestal niet veel van zich horen. Dat heb ik ook altijd gezien op de cruiseschepen. Belgen kwamen bijna nooit naar hun infovergaderingen. Fransen, Duitsers en Spanjaarden allemaal. We lossen op in de menigte, en West-Vlamingen zéker. Dat heeft ook zijn voordelen, maar soms wou ik dat Vlamingen wat meer uit hun schelp kwamen en hun oogkleppen wat meer opentrokken. Dat ze inzien dat er meer is in de wereld en dat anders zijn ook niet slecht is.”
Londen is een toeristische trekpleister, maar de echte ‘Londeners’ kennen ook de minder platgetreden paden. Kan je onze lezers aan een leuke tip helpen?
“Meer dan één zelfs. Maltby Market bijvoorbeeld is een kleine markt aan de andere kant van Borough Market. Heel gezellig, hoewel het nu echt wel druk begint te worden. Spittalfields Market doe je aan op zoek naar leuke geschenkjes, Camden Town is commercieel maar altijd de moeite. Ga dan liefst ‘s morgens rond 9.30 uur en vertrek rond de middag, als de grote meute toeristen arriveert. Hampstead Cemetery is een supergezellig park, de begraafplaats erbij is een icoon in de stad en telt veel beroemde graven. Hampstead Heath Park heeft een heuvel met een fenomenaal uitzicht over de stad en ligt in een buurt waar veel beroemde mensen wonen. Bezoek zeker ook het National Transport Museum in Covent Garden. Die organiseren nu ook tours van de underground en van ongebruikte tunnels. Of het Harry Potter Museum, net buiten Londen en dus best met de trein te doen. Let wel: zorg dat je tijdig reserveert! Bij mooi weer moet je naar Richmond, super langs het water.”
“Eten kan heel lekker bij Wagamamma, bij de Mexicaanse keten van Wahaca, of in het Thaise restaurant Busaba waar je geroosterde inktvisrolletjes als voorgerecht krijgt en hun curry’s superlekker zijn. Wil je eten tussen de echte Londeners, dan moet je naar Exmouth Market. In die straat heb je pareltjes van restaurants, maar je kunt ook hier best vooraf reserveren. Nog meer goeie restaurantjes vind je in Angel of in Charlotte Street in Soho.”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier