Carl Callewaert is een man van de wereld. De ene dag in San Francisco, de volgende in Hawai, daags nadien alweer in Buenos Aires of Korea. Terwijl zijn eigenlijke thuis in Canada ligt. De reden van al dat reizen: games, virtual reality en ‘evangelism’.
Carl, een prille veertiger, is afkomstig van Ingelmunster, maar woont intussen al enkele jaren in Canada, meer bepaald in Fredericton. Al is hij daar éigenlijk bitter weinig terug te vinden: hooguit één dag per maand, ruw gerekend.
Hoe en wanneer ben jij in Canada beland?
“Dat was in het jaar 2000, toen ik hier kwam studeren. In België had je nog geen opleidingen rond het maken van games en dergelijke, en Canada had een goeie reputatie op dat vlak. Ik kwam hier dus ‘How to make videogames’ studeren.”
En vervolgens bleef je er ook plakken om er de wereld – en die van de spelletjesindustrie – te veroveren…
“Yep. Ik begon als 3D Animator voor het Canadese ruimteagentschap, ging dan lesgeven aan het Centre For Arts And Technology en werd kort na het begin daarvan ook ‘director of motion capture’ bij Measurand Inc. In 2011 ging ik aan de slag bij gigant Unity, dat gaming software ontwikkelt, maar ook actief is in de wereld van de VR, ‘virtual reality’. Ik werd er evangelist.”
Evangi-wat?! Oh, wacht. Het heeft niets met religie te maken, maar met het verspreiden van de ‘blijde boodschap’ van het bedrijf?
“Precies. De evangelisten van Unity gaan op pad om overal ter wereld, waar we klanten hebben – en dat zijn er héél veel – lezingen te gaan geven over nieuwe ontwikkelingen, innovaties en projecten. Ik ben bij Unity terecht gekomen toen het nog een relatief kleine onderneming was, terwijl we intussen 1.400 personeelsleden in dienst hebben.”
Intussen ben je er opgeklommen tot ‘global director of evangelism’. Wat houdt dat precies in?
“Letterlijk wordt het zo omschreven: ‘to educate the community of today and identify the developers of tomorrow.’ Unity is destijds in Denemarken begonnen, maar heeft intussen 20 bureaus wereldwijd. Het is een internationaal bedrijf, met ook een even internationaal medewerkersbestand. Ik val er als Belg dus zeker niet uit de toon. Bij de evangelisten zitten trouwens nog twee andere Belgen, in onze vestiging in Singapore.”
Ook jij staat nog vaak voor grote groepen toehoorders cases uit de doeken te doen. Je reist er dus ook de hele wereld voor af?
“Zeker. Deze maand zit ik in San Francisco, Hawaii, Buenos Aires, Korea, China, en Europa. Ik woon dan wel in Canada, maar eigenlijk speelt mijn leven zich vooral af op hotel. Of dat geen lastig bestaan is? Zeker niet, want alles wordt voor je gedaan. Je eten wordt gemaakt, je wordt te slapen gelegd én je kleren worden gewassen (lacht).”
Ben je, met zo’n zwervend bestaan, dan vrijgezel?
“Nee hoor, ik heb een vrouw – een Canadese – en een kind van 9 jaar oud. We Skypen erg veel en ik probeer toch zo veel mogelijk dingen met hen samen te doen. Tot op vandaag marcheert dat wonderwel op die manier, ik zie het dus zeker zitten om er nog een tijd zo mee door te gaan. En ja, ik ben een vader die zijn dochter zelfs stimuléért om nog wat langer met haar videospelletjes bezig te zijn (lacht).”
Online zijn filmpjes van enkele van je lezingen te bekijken. Had je dat al altijd in je, om zo voor een groep te spreken – in een taal die niet je moedertaal is dan nog?
“Je leert van anderen. Je kijkt hoe zij communiceren en je groeit daarin. Niemand is perfect en af en toe de mist ingaan is de beste leerschool.”
Was je als kind zelf ook een verwoed gamer? Voor welk spelletje zat je constant aan de console gekluisterd?
“Ik was een grote fan van spelletjes als Doom en Ultima. Het grappige is dat ik er intussen een goeie werkrelatie op nahoud met de makers van die games. De helden van vroeger zijn nu mensen met wie ik regelmatig samenwerk.”
Unity focust ook op virtual reality. De hype van deze zomer, Pokémon Go, sluit daar eigenlijk bij aan. Zie je dat een lang leven beschoren?
“Na mobile, tablets en dergelijke meer, zal virtual reality de volgende stap zijn die de consument zal zetten, zeker als de link met het sociaal contact – zoals dat ook met Pokémon Go het geval is – er bij betrokken wordt. Ik zie het spel niet zo snel verdwijnen, wel integendeel, er zal nog vaker op deze ingeslagen weg worden voortgeborduurd. Het moeilijkste aan een game is wel om te blijven vernieuwen, een spel aantrekkelijk te laten blijven.”
Onlangs was er een reünie voor de 40-jarigen in Ingelmunster. Naar verluidt werd je daar gemist…
“Serieus, ja? (lacht) Tja, het is voor mij écht moeilijk om zaken in te plannen als ik ze geen zes maanden op voorhand weet. Ik heb mensen die mijn agenda voor mij bijhouden, weet je… Of ik er tegen de reünie van de 50-jarigen misschien sowieso weer terug woon? Die kans is zeer klein. Ik zie me hier niet snel vertrekken, niet uit Canada en evenmin uit San Francisco, waar ik erg vaak verblijf. ‘All things internet’ zijn hier op wandelafstand, hiér is het waar alles gebeurt, hier ligt het kloppend hart.”
Echt niets dat je mist uit België, dan?
“Hmm, nee. Tenzij misschien americain préparé!”
We sturen er wat door via WeTransfer!
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier