Echtpaar Bart Cafmeyer en An Deryckere regisseert tegelijk in Roeselare en Kachtem

Bart Cafmeyer (63) en An Deryckere (52) leerden elkaar op de planken kennen, speelden samen een ‘liefdesstuk’ en de vonk sloeg over. “In Bart gaat echt wel een romanticus schuil”, verzekert zijn geliefde An Deryckere. Maar momenteel is het wat zoeken naar quality time. An regisseert De Lanteern in Kachtem, Bart Theater Platteau in Roeselare. Het is repeteren geblazen.

Wie er nog wil bij zijn: haast u, want van de de voorstellingen van De Lanteern waren begin deze week nog 28 kaartjes vrij. “2.587 plaatsen hebben we”, zegt Lanteern-voorzitter Jacques Denys en passant, terwijl hij druk in de weer is in ‘t Sok in Kachtem. Ook op de afspraak: Bart Cafmeyer. Een naam als een klok in de West-Vlaamse toneelwereld. En ja, de oom van Maaike Cafmeyer. “Dat is mijn broer zijn dochter, toneel zit bij ons in het bloed”, aldus de geboren Torhoutenaar die nu met zijn An – afkomstig uit Beveren-Roeselare – in Ingelmunster woont. “Ik kom helpen om de belichting en het geluid op punt te zetten”, verklaart Bart.

Kachtem is vertrouwd terrein voor hem, want vorig jaar had hij de regie in handen. Dit jaar hoopt hij het Spillebad te laten volstromen met toneelliefhebbers. “Mooi toch, zo’n unieke locatie die we met Theater Platteau mogen inpalmen. De akoestiek? Dat valt goed mee hoor. Er staat geen water meer in het zwembad. Het is het water dat in een zwembad voor het schel geluid zorgt. Ons decor zal velen met verstomming slaan. We brengen er ons kamertoneel en per voorstelling zijn slechts 80 liefhebbers toegelaten. Ook al omdat we in de foyer de mensen een goede ontvangst willen bieden.”

De Lanteern: gul & aangenaam

Bart Cafmeyer heeft er een loopbaan op zitten in het kunstonderwijs en is nu met pensioen. Meteen het sein om zich nog meer op zijn passie te storten. “In voorbereiding van een stuk kan ik me soms van de wereld afzonderen. Zopas ben ik bezig geweest met het selecteren van de muziek voor Theater Platteau. Ik kan daar echt in opgaan. Wij brengen Den Bourgeois van Molière. Het verhaal op zich heeft eigenlijk niet veel om het lijf, het is vooral de manier waarop het gespeeld wordt… Het gaat eigenlijk over het snobisme in de tijd van Molière, maar wij hebben dat natuurlijk wat naar de hedendaagse setting gebracht. Het draait om ‘les nouveaux riches’ en de

vraag wie op de duur de grootste snob is.”

An Deryckere werkt in hotelschool Ter Groene Poorte als personeelsverantwoordelijke. “Maar ik gaf ook altijd avondlessen toneel. Aan een een jong publiek, maar bij onze eindproducties stonden we toch tot met 50 personen op scène. En in Kachtem ben ik hier – na de Kasteelmoord – aan mijn tweede regie-opdracht toe.”

An, je regisseert ‘Is ‘t nog verre, we zijn er bijna‘… Waarom is deze opvoering een aanrader?

“Ik treed in de voetsporen van Bart, nooit makkelijk (lacht). Maar we hopen even goed te doen. Het stuk is naar verluidt nog maar één keer eerder opgevoerd, door het gezelschap van de auteur zelf. Het gaat over enkele gezinnen die met de auto op reis vertrekken en de situaties die bij een lange voyage met de wagen ontstaan. Vaak heel herkenbaar. Het is geen dijenkletser, ik noem het een ‘glimlachstuk’. Dat is ook de bedoeling van De Lanteern. Om de mensen een aangename, ontspannende avond te bieden. Heel wat trouwe fans zijn lokale mensen die ook nergens elders naar toneel gaan. En we beschikken hier over een topploeg aan lokaal verankerde acteurs. Dit jaar spelen we met elf, en je moet ook telkens mensen ontgoochelen. Maar daar gaan ze hier goed mee om. En naast de acteurs staat hier ook een technische ploeg klaar die alles weet te fiksen.”

Bart: “Ik kan best al vergelijken en bij elk gezelschap ervaar je wel dat de mensen hun hart klopt voor toneel. Hier het is het net wat volkser. En de bespreking achteraf is met de pint in de hand. Gul en aangenaam, zo kun je het omschrijven. En als ze op toneelweekend trekken, dan mag iedereen mee. De mensen die dat jaar niet meespelen, koken voor de acteurs. En als iemand overlijdt, dan wordt zijn partner steevast verder uitgenodigd. De Lanteern mag je als een familie omschrijven.”

Is dit jullie eerste interview als koppel?

An: “Inderdaad. We zijn al samen van 1993, wonen al 25 jaar samen en zijn 13 jaar geleden getrouwd. De dag voor Barts 50 ste verjaardag.”

De Lanteern speelt 13 keer tussen vrijdag 21 februari en zaterdag 14 maart, Theater Platteau 17 keer tussen 29 februari en 4 april. Reken daarbij nog de vele voorafgaande repetities en wij vermoeden dat jullie elkaar nauwelijks zien.

Bart: “Het is nu best wel heftig. De weekends hebben we tot nu toe nog vrij, maar daar komt straks ook verandering in. Maar het is wel zo dat we ons nu en dan aan tafel moeten zetten om de agenda’s op elkaar af te stemmen.”

Hoe leerden jullie elkaar eigenlijk kennen?

Bart: “Ik had een eigen samengesteld poëzieprogramma, Dame Blanche genaamd. Dat ging over de liefde en het verlies ervan. An was er mijn tegenspeelster en zo hebben we elkaar gevonden. Het was eigenlijk een echt Saint Amour-programma, het was ook niet zo vreemd dat de vonk daar oversloeg. Ik had eigenlijk gezworen nooit meer te trouwen, maar door An is dat dus anders gelopen.”

Vandaag is het Valentijn: hoe beleven jullie de dag der geliefden?

An en Bart: “Eigenlijk vieren we dat niet echt. In al zo’n dingen zijn we eigenlijk wat atypisch. Op oudejaarsavond drinken we wel een glas, maar we vieren dat ook niet uitbundig. We houden meer van de spontaniteit en die is meer dan voldoende het hele jaar door.”

An: “Eigenlijk is Bart wel een romanticus. Omdat hij zo groot is, verwacht men een ruwe bolster. Maar ook dat heeft hij niet, wel een blanke pit.”