Donald Deblaere houdt de geschiedenis van Roeselare online in leven

Zijn naam doet bij zo goed als elke Roeselarenaar een belletje rinkelen. Donald Deblaere was 35 jaar lang politie-inspecteur of ‘garde’, zoals hij de job zelf omschrijft en is nu een van de actiefste gebruikers van de illustere Facebookpagina Ge zijt van Roeselare als. Zo goed als dagelijks trakteert hij er de ruim 22.000 leden op foto’s van zijn stad. “Ik zie dat mensen genieten van mijn foto’s. Dat doet me veel deugd.”

Een gesprek aangaan met Donald Deblaere is alsof je de levensechte Wikipediapagina van Roeselare voor je krijgt. De man heeft zijn hele leven in de Rodenbachstad doorgebracht, gooit tal van namen op tafel en kent achter elk hoekje wel een verhaal. En die deelt hij maar wat graag met zijn mede-inwoners op de Facebookpagina Ge zijt van Roeselare als.

Je post haast elke dag Roeselaarse foto’s van nu en uit vervlogen tijden. Wat steekt daarachter?

“Ik neem al vijftig jaar lang foto’s. Op die manier heb ik een gigantisch archief opgebouwd en gaandeweg vulde ik dat ook aan met archiefbeelden van kennissen en vrienden. Het zou zonde zijn om dat gewoon in een mapje op mijn computer in de woonkamer te laten staan. Ik deel ze met veel plezier met de rest van de stad. Al spendeer ik daarvoor veel tijd achter mijn scherm. Alles inscannen was destijds een monnikenwerk. Maar het levert wel iets mooi op: ik kan een visueel tijdsdocument van Roeselare presenteren.”

En dat wekt blijkbaar de interesse van erg veel mensen.

“Dat heb ik ook mogen merken. Ik was aanvankelijk oprichter van de Facebookpagina Roeselare vroeger en nu en heb die ook vier jaar beheerd. Daar kroop uiteindelijk te veel tijd in, dus trok ik me terug met de beslissing om me louter op mijn fotografie te focussen. En daar voel ik me het beste bij. Wanneer ik de stad in trek, heb ik altijd mijn pocketcamera bij me. Met de smartphone zal ik nooit iets in beeld brengen. Doorheen de jaren heb ik een geoefend oog gekregen en dankzij mijn uitgebreid archief kan ik de huidige toestand van een plein, woning of straat toetsen aan het verleden. En dat spreekt veel mensen aan.”

De reacties onder je foto’s leveren vaak een schat aan informatie op.

“Daar sta ik ook versteld van. Vaak leer ik ook zelf nog bij en hoor ik het verhaal van een bepaald huis. Daar haal ik ook mijn motivatie uit. Ik zie dat mensen deugd hebben van die beelden van weleer terug te zien, dus waarom zou ik er dan mee stoppen. Vaak sturen mensen me dan ook persoonlijk een bericht met de vraag om een foto te mogen ontvangen. Dat doe ik met veel plezier.”

Sta je al bekend als ‘Donald van de foto’s’?

(glimlacht) “Eigenlijk wel. In het centrum van de stad word ik vaak aangesproken en krijg ik de vraag wat ik nu zal fotograferen. Erg vind ik dat niet. Integendeel, ik zie het als een compliment.”

“Ik zie Facebook als een plaats waar positivisme bovendrijft”

Je bent een geboren en getogen Roeselarenaar. Sterkt dat je engagement?

“Natuurlijk. Als politie-inspecteur heb ik van 1973 tot 2008 de stad doorkruist. In die jaren heb ik Roeselare een complete metamorfose zien ondergaan. En sinds mijn pensioen is deze plek opnieuw fel veranderd. Mijn werk is dus nooit af.” (grijnst)

Zie je jezelf ooit nog ergens anders wonen?

“Neen. Ik zou het wel kunnen, maar waarom zou ik dat nog doen? ‘t Is hier goed, in Roeselare ken ik alles en iedereen en weet ik waar ik me aan kan verwachten. Wanneer ik hier de straat op ga, voel ik me geen vreemde, want overal duikt er wel een bekende kop op. Dat was al zo toen ik nog bij de politie werkte en dat zal hopelijk nooit veranderen.”

Wat kan er hier beter?

“Goh, ik vind dat er toch iets meer over ons erfgoed mag gewaakt worden. Er worden nog al te vaak prachtige panden afgebroken om er dan lelijke appartementsblokken op neer te poten. Dat betreur ik, maar hier en daar heb je ook projecten die bewijzen dat het anders kan. De nieuwe appartementen in de Noordstraat naast het restaurant De Ooievaar, bijvoorbeeld. Of in de Diksmuidsesteenweg waar een oude gevel geïntegreerd werd in een flatgebouw.”

Even terug naar je tweede habitat: de bewuste Facebookpagina telt ondertussen meer dan 22.000 leden. Dat is een kleine stad!

“Het is een krachtig medium, dat klopt. Net daarom denk ik ook goed na wat ik er op plaats, want veel mensen krijgen het in hun tijdslijn te zien. Ik zie het als een plek waar het positivisme moet boven drijven en Roeselarenaren elkaar moeten kunnen vinden. Alleen jammer dat je altijd enkelingen hebt die bij alles wel iets negatiefs vinden.”

Kriebelt het dan niet om als oud-politieman in te grijpen?

“Allesbehalve. Die periode heb ik achter me gelaten. Ik heb mensen genoeg moeten zeggen wat ze wel en niet mochten doen, nu wil ik gewoon genieten van het leven. En mensen blij maken met mijn foto’s. Meer hoeft dat niet te zijn.”

Je staat ook bekend als een fervent verzamelaar van de bierpotten van het Vat van Rodenbach. Welk Roeselaars relikwie zou je nog willen bemachtigen?

“Dat heb ik al. In ons tuintje staat een oude grenspaal van Roeselare. Daarmee werd vroeger de stadskern afgebakend, te vergelijken met de naamborden van de huidige bebouwde kom. Die paal dateert van 1860 en is een van de vijf nog overblijvende getuigen van een ver verleden. Ik heb al een paar keer de vraag gehad wat die moet kosten, maar ik zal de grenspaal nooit verkopen. Die symboliseert mijn liefde voor Roeselare.”