Dj Maddis: “Ik denk niet dat mijn oma weet wat mijn job inhoudt”

“Heb nooit spijt van iets niet gedaan te hebben”, zo luidde de goede raad van zijn overleden moeder. Het is meteen het levensmotto van dj Maddis geworden, en de aanzet om het toch maar te wagen als dj. Met succes: Mathias draaide platen in iedere uithoek van Europa maar komt nog wekelijks in Wevelgem. Op familiebezoek en om te voetballen met de vrienden van Sparta.

Hij kon een profvoetballer geweest zijn, of een leerkracht mechanica die in het weekend vanop zijn terras genoot van zijn prachtig aangelegde tuin. Het leven nam echter een andere wending voor Mathias Vandenberghe. Overdag zie je hem vaak hardlopen langs de Leie in Drongen, maar als de avond valt ondergaat hij een transformatie. Hij zet zijn karakteristieke pet op, reist België en Europa rond en wordt dj Maddis. Van Spanje tot Hongarije en op bergtoppen in skigebieden gaan feestvierders uit de bol op zijn beats. Het is een plezier om met hem te babbelen, achter elk woord zit een glimlach klaar. Of vaak een schaterlach. Hij heeft dan ook het mooiste en hipste beroep ter wereld. Ja toch?

Kan Maddis als dj zijn boterham verdienen?

“Ik prijs me gelukkig dat ik er mijn job heb van kunnen maken. En ja, het lukt aardig om te overleven door platen te draaien.(Maddis heeft het steevast over ‘platen draaien’ terwijl er tijdens zijn optredens geen enkele lp of cd aan te pas komt. Misschien ligt het aan het feit dat hij een collectie van 10.000 platen heeft, red.). Net zoals bij zovele andere jonge gasten was dit leven een doel en een droom. Dat ik indertijd volop heb gekozen voor dit werk is dankzij mijn mama. Het is ondertussen tien jaar dat ze overleden is, maar ze hield me altijd voor dat ik nooit spijt mocht hebben om bepaalde zaken niet geprobeerd te hebben. Na mijn studies heb ik dan ook haar advies opgevolgd. Op dat moment woonde ik samen met mijn zus Sanne en ben toen vol voor een leven als dj gegaan.”

Ik drink geen alcohol meer, want als je deze job lang wil doen dan moet je zorgen voor je lichaam

Is er nog ruimte voor een sociaal leven?

“Ik ben meestal elke nacht van het weekend op pad. Het zijn rare uren. Maar ik heb wel degelijk een vriendin. Je moet de kerk in het midden houden, anders lukt het niet. Daarom blijf ik niet in bed tot een stuk in de namiddag zoals de meeste dj’s. Zelfs als ik pas ‘s morgens thuis kom, sta ik op om 10 uur. Dat kreeg ik mee van mijn vader, die werkte ook ‘s nachts als ober. Maar op zondagmiddag aten we allemaal samen. Mijn pa ontbeet terwijl wij toe waren aan het middageten. Mijn beginjaren als dj waren hectisch. Nu wil ik dat niet meer, want op zaterdagnamiddag kom ik naar Wevelgem om te voetballen. En deze zomer wil ik absoluut meer tijd maken voor een langgerekte barbecue, iets wat ik al die jaren gemist heb.”

Een dj leidt een leven van seks, drugs en rock-‘n-roll?

“Je ziet wel wat gebeuren, ja (lacht). Er is de perceptie dat het leven van een dj bestaat uit pintjes drinken, plaatjes draaien en dames afschudden. Dat hoort er inderdaad wel bij. Ik kan ook niet ontkennen dat er drugsgebruik is in het nachtleven. Zelf deed ik daar nooit aan mee. Dat is trouwens een van de zaken die mijn moeder mij liet beloven. Het moment dat ik mij liet verleiden tot het nemen van harddrugs, zou ik ogenblikkelijk stoppen met deze job. Het zijn trouwens vaker de bezoekers van de club die harddrugs nemen om ‘te blijven gaan’. Je ziet het vaak bij hoger opgeleiden, dat valt op. Tijdens de week werken ze keihard maar toch willen ze in het weekend de energie om zich helemaal te laten gaan.”

“Ik drink trouwens al een tijdje geen alcohol meer. Als je deze job lang wil doen, dan moet je zorg dragen voor je lichaam. Weet je, dj zijn is meer dan wat plaatjes draaien ‘s avonds. Een doordeweekse dag ben ik ook acht uur in de weer met muziek zoeken, mijn marketing en sociale media verzorgen. Daarnaast nog een extra job uitoefenen is onmogelijk.”

Er is heel wat concurrentie in het milieu.

“Er zijn nu heel wat meer dj’s dan toen ik begon. De tijden zijn enorm veranderd. Als jonge gast ging ik op zaterdag naar Kortrijk en kocht vijf platen. Dat kostte me 50 euro per week, ik ging werken bij Colruyt om mijn muziek te kunnen aankopen. Als je vandaag wekelijks geen honderd nieuwe platen beluisterd hebt, dan ben je niet meer mee. Als je vroeger iets exclusiefs vond, zou niemand je dat afpakken. Tegenwoordig hoor je het twee dagen later.”

Hoe spring jij er uit?

“Er komt veel meer bij kijken dan enkel de muziek draaien, zo ben ik momenteel bezig met een rebranding, een nieuw logo en nieuwe huisstijl, die eind april gelanceerd wordt. Vroeger bepaalden de platen je succes, nu is het eerder het volledige pakket. Hoe specialer je bent, hoe beter. Je moet ervoor zorgen dat je een eigenheid hebt. Een van mijn handelsmerken is bijvoorbeeld mijn pet die ik steevast opzet als ik draai.”

Heb je nog stress voor een optreden?

“Niet echt, neen. Het zou ronduit verschrikkelijk zijn om een meute van duizend mensen niet aan het dansen te krijgen. Het is mij gelukkig nog niet overkomen. Wat niet betekent dat het altijd volle bak is voor mijn draaitafel. Ik word wel eens gevraagd om wat easy muziek te spelen op stranden. Dan is ‘t precies of ik voor mijn eigen plezier in mijn living plaatjes sta te draaien. En dat is goed, het dak hoeft er niet altijd af.”

Hoelang blijf je dit nog doen?

“Wanneer het aanvoelt als ‘moeten’, dan stop ik ermee. Vanaf september ga ik opnieuw studeren, richting sportmanagement. Met het oog op later als ik begin af te bouwen en besluit om enkel nog daar te gaan draaien waar ik echt wil. Sport is mijn ding. Tot mijn 18 jaar was ik een beloftevolle voetballer en nu ben ik volop aan het trainen om een triatlon te lopen. De sprint van Zeebrugge en die van Izegem staan al op mijn agenda. Volgend jaar wil ik in Ibiza een marathon lopen.”

Stoppen is nog niet voor morgen?

“Voorlopig amuseer ik me nog prima, zeker bij het showteam ‘Pedal to the medal’. Dat is een team trialbikers en bmx’ers waar we wereldwijd shows mee brengen. Barre Neirynck uit Menen en Kenneth Tancré uit Ieper zitten ook in dit team. Negenvoudig wereldkampioen trialbike Kenny Belaey is het uithangbord. Ik ben de vaste dj. Ik ben zo vertrouwd met die mannen dat ik perfect aanvoel wanneer ik de muziek moet laten ontploffen op hun stunts.”

Vanaf september ga ik opnieuw studeren, iets in de richting van sportmanagement

Wat vinden je grootouders van jouw huidige job en leven?

“Een goede vraag, dat wil ik ook wel eens weten. Het zou me echt plezieren om mijn grootouders eens mee te nemen op een dj-set. Ik geloof dat ze ergens wel trots zijn. Ze weten ondertussen dat mijn naam Maddis is en als ze die zien staan in de krant zijn ze trots. Ze vragen naar mijn bezigheden, het is zeker niet zo dat ze mij het schorremorrie vinden van de familie. (lacht) Maar of ze nu precies weten wat mijn job inhoudt, dat betwijfel ik. De grootmoeder van een ex-vriendin vroeg me ooit welk muziekinstrument ik speelde (lacht). Mijn zus en mijn vader zijn wel trots alleszins.”

Kom je nog ooit terug in Wevelgem wonen?

“Als het van mij afhangt, heel graag! Maar het hangt ook af van mijn vriendin die van Eeklo is. Ze werkt in de regio Gent, dus momenteel is het weinig waarschijnlijk. Toen ik van Gent naar Drongen verhuisde was dat een bewuste keuze, om een beetje dat Wevelgem-gevoel terug te vinden weg van de stad. Nu woon ik in een appartement met een tuin, en vind ik de rust aan de Leie op amper 150 meter.”

Welke job zou je uitoefenen indien je geen dj was geworden?

“Waarschijnlijk was ik leerkracht geworden. En daarnaast wat voetballen op hoger niveau. Daar heb ik mijn grootouders toch ontgoocheld, want ik was geen onaardige voetballer. Mijn grootvader heeft me het land rond gevoerd naar trainingen en wedstrijden. Als 18-jarige speelde ik bij de beloften van KV Kortrijk. Ik werd pas dj op 19 jaar, nadat ik gestopt was met voetbal.“

Als ze je in Antwerpen vragen van waar je komt, zeg je dan ‘uit Wevelgem’?

“Toch niet. Meestal zeg ik ‘uit de buurt van Kortrijk’ want er zijn er nog wat die niet weten waar Wevelgem ligt. Als ze het wel kennen dan is het vaak door de koers of de schaatsbaan. Wat niet wegneemt dat ik een trotse Wevelgemnaar blijf!“

Mathias Vandenberghe is geboren op 19 januari 1987. Zijn jeugd bracht hij door in Wevelgem, een groot deel daarvan op het voetbalveld. Hij behaalde het diploma leerkracht mechanica en technologie, een job die hij nooit uitoefende want ondertussen werden zijn dagen gevuld door muziek. Hij is onder meer vaste dj van Redbull en de ‘Pedal to the medal’-show. ‘s Avonds hitst hij zijn danspubliek op tot hij geen lege tegel op de dansvloer meer ziet. Oude liefde roest niet: op zaterdagnamiddag rijdt hij van Drongen naar Wevelgem en probeert om amateurvoetbalclub FC Sparta De Alfa naar de kampioenstitel te loodsen.