Het personeel van de CAW’s West-Vlaanderen staakte afgelopen week voor de allereerste keer. Ze doen dat in navolging van hun collega’s in andere provincies om te protesteren tegen de besparingsmaatregelen van Vlaams Minister van Welzijn, Wouter Beke. Algemeen directeur van CAW Zuid-West-Vlaanderen, Pascal Heytens legt uit hoe de vork precies in de steel zit.
Minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) wil dat de CAW’s (Centra voor Algemeen Welzijnswerk) vijf miljoen besparen vanaf 2020. Hij belooft wel dat er op ‘initiatieven en hulp voor kwetsbare mensen op het terrein’ niet bespaard wordt. “Iets dat we niet goed kunnen rijmen met deze beslissing en waar we verontwaardigd over zijn” zeggen de West- Vlaamse CAW directeurs. “Deze maatregel heeft wel degelijk rechtstreeks effect op wat de CAW’s voor de meest kwetsbare mensen in de samenleving kunnen doen. Die dreigen in de kou te blijven staan. Letterlijk. Hoe rijmt dit met een warm en solidair Vlaanderen?” In onze streek heeft het CAW centra in Menen, Kortrijk en Waregem.
75 ontslagen
“De huidige besparingsmaatregelen zou concreet kunnen betekenen dat per jaar 4.656 minder slachtoffers van een misdrijf of verkeersongeval kunnen helpen. Of dat we minstens 5.907 kinderen en jongeren met een hulpvraag aan de deur laten staan. Of dat we 8.434 mensen met vragen over stress, draagkracht, eenzaamheid en andere psychische problemen in de kou laten staan”, aldus een teleurgestelde Pascal Heytens. Sommige diensten kampen nu al met een wachtlijst.”
“Wij geven al jaren het signaal dat er juist meer inzet nodig is om welzijn te versterken. Nu krijgen verschillende zorg- en welzijnsorganisaties de boodschap dat ze moeten besparen. Wat neerkomt op minstens 75 medewerkers uit de sector die we zullen moeten ontslaan. In West-Vlaanderen spreken we algauw over om en bij 30 jobs die op de helling staan. En het bizarre is dat die maatregelen al op 1 januari ingaan, ik moet dus zo snel mogelijk mensen beginnen ontslaan anders zitten we met een financiële aderlating.”
20.000 cliënten
CAW’ s proberen hulp te bieden aan iedereen met om het even welke welzijnsvraag. In 2018 vonden bijna 20.000 cliënten de weg naar de centra voor algemeen welzijnswerk in West- Vlaanderen. “We hielpen 4.241 mensen op financieel, materieel en administratief vlak en ondersteunden 9.541 mensen in het benutten van hun basisrechten. We ondersteunen 5.203 mensen in hun persoonlijk en psychisch welbevinden waarvan 1.644 jongeren. We begeleiden 301 nabestaanden tijdens hun rouwproces. Onze hulpverleners bemiddelen bij 88 echtscheidingen. Een 1.081 mensen in situatie van partnergeweld vonden hulp bij onze diensten. We werkten in de bezoekruimte aan contactherstel met de ouders voor 167 kinderen. Een 779- tal West-Vlamingen kregen ondersteuning bij een dreigende uithuiszetting en 495 verbleven in onze opvang. Rekening houdend met de besparingen zoals ze nu zijn denk ik dat we zeker 350 mensen in de kou moeten laten staan in 2020, want het aantal mensen dat onze hulp nodig heeft blijft jaar na jaar stijgen. De meest kwetsbaren van onze samenleving zullen hier de dupe van zijn.
Volgens de directeur staat de hulpverlening weldegelijk op de helling, want ook in West-Vlaanderen zullen hulpverleners hun baan verliezen. Alle CAW’s in West- Vlaanderen sloten dan ook op 3 december de deuren en namen deel aan de geplande actie van de vuurwerkweek, in solidariteit met andere organisaties die getroffen worden door de regering. Op dat moment was ook de commissie Welzijn in Brussel aan de gang. Er was vanuit de CAW’s wel een minimumpermanentie voorzien in bijvoorbeeld de nachtopvang. “Het is de eerste keer dat we ons genoodzaakt voelen om zulke maatregelen te nemen”, aldus de directeur. “We leven op hoop dat de minister nog van gedachten zal veranderen.”
Niet leuk, wel nodig
Maar dat lijkt er niet meteen in te zitten. “We moesten met de Vlaamse regering op zoek naar 2,5 miljard, om de begroting op orde te houden en om te investeren in o.a. welzijn. Dat kan niet anders dan door de uitgaven te drukken”, aldus Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke. “Dan moet je besparen op cultuursubsidies, op bedrijfssubsidies, op de woonbonus, … Leuk is dat niet, maar het is wel nodig. In ruil daarvoor investeren we de volgende jaren ook wel bijkomend 550 miljoen in welzijn. In het Groeipakket, in personen met een handicap, in jeugdzorg, in de betaalbaarheid van de woonzorgcentra, … In geen enkel domein wordt zo veel extra geïnvesteerd. In totaal zullen de uitgaven voor Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebestrijding met 2 miljard stijgen: van 13 miljard in 2019, tot 15 miljard in 2024.”
De minister is er verder van overtuigd dat het aantal ontslagen best zal meevallen. “Rekening houdend met het natuurlijke verloop binnen de CAW-sector menen we dat dit kan gebeuren met een minimum aan ontslagen. Kortom: Een besparing is nooit evident, en we hebben er alle begrip voor dat dit niet op gejuich wordt onthaald. De vermindering van de middelen, is echter kleiner dan de toename van de overhead- en managementkosten de voorbije jaren. Het moet dus mogelijk zijn efficiëntiewinsten te boeken, zonder grote gevolgen voor de werking op het terrein.”
Op het kabinet van de minister kregen we nog te horen dat de besparingen bij de CAW’s, ondanks de vele protesten, niet aan bod gekomen waren tijdens de commissie.
(Annelies Nollet)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier