Al een jaar is Ciel Vroman (20) uit de Loverstraat bezig aan een stamboom. Na heel wat onderzoek is hij al geraakt tot een voorvader die geboren is in 1631. Genealogisch onderzoek loopt niet altijd van een leien dakje, ondervond hij. “Bij mij houdt het niet op met een naam en een datum. Ik wil ook weten wat die mensen deden en waar ze leefden”, zegt Ciel.
In het jaar 2000 kochten Ciels vader en grootvader een boek van de stamboom van de familie Bruyneel. De familie Vroman was daar één tak van en verscheen daar ook in.
Een stamboom opmaken is een werk van lange adem en raakt bijna nooit af
Toen Ciel nog een kind was, wou hij vaak in dat boek bladeren. “Maar het was een duur boek en ik mocht niet altijd”, vertelt hij.
“Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in geschiedenis. Ik volg nu het derde jaar geschiedenis aan de universiteit van Leuven. Een logische keuze voor mij. Voor een opdracht moest ik iets opzoeken over mijn eigen familie. Eindelijk was het boek eens echt van nut. Het staat nu in mijn boekenkast, waar het thuishoort”, vertelt hij.
Sommige zaken klopten niet
Tijdens de opdracht merkte Ciel dat het boek niet helemaal correct was. “Wij waren een heel verre zijtak van de familie Bruyneel. Ik zag al snel dat enkele zaken niet klopten. De auteur noteerde de jaartallen of namen verkeerd en volgde niet altijd zijn bronnen. Enkele dubbelzinnigheden waren dus het gevolg”, zegt hij.
Na zijn opdracht bleef Ciel geprikkeld door zijn stamboom. Hij besloot dan ook zelf opzoekingswerk te starten.
“Het is eenvoudig om terug te gaan tot 1793. Toen werd de burgerlijke stand ingevoerd door de Fransen. Dat wil zeggen dat men vanaf dat moment altijd geboorte-, huwelijks- en overlijdensaktes moest opmaken Voor een student geschiedenis is het dus geen probleem om tot dat jaar 1793 opzoekingen te doen.”
“Maar als je verder wil teruggaan in de tijd, beginnen de moeilijkheden. Vanaf dan moest ik beroep doen op minder nauwkeurige documenten.”
Wie is de vader en wie de zoon?
“Je moet al geluk hebben om een doopakte te vinden. De namen worden vaak ook gelatiniseerd en de eerstgeboren zoon kreeg vaak de naam van de vader. Zo is het ingewikkeld om te zien wie nu de vader en wie de zoon was. Gelukkig kan ik zo’n zaken aftoetsen met andere stambomen die ik online terugvindt. En er zijn ondertussen ook al veel archieven gedigitaliseerd en online op te vragen”, vertelt Ciel geboeid.
Ciel deed al enkele interessante ontdekkingen. Ondertussen zit hij al aan de twaalfde generatie. Johannus Vroman werd geboren op 5 september 1631 in Meulebeke. Hij is Ciels stamovergrootvader.
“Ik merkte dat veel Vromans afkomstig waren van Meulebeke. Enkelen daarvan trouwden met een dame uit Sint-Baafs-Vijve. Daar wonen wij nu nog steeds. Onze familie was ook een familie van krabbers: geen edelen, maar eerder noeste arbeiders zoals wevers en vlassers. Mijn vader is nu eigenlijk ook een wever“, lacht hij.
“We vinden nog veel info van vroeger terug, wat erop wijst dat onze familie het nog zo slecht niet had en misschien wel wat te betekenen had in de maatschappij. Maar dat moet ik nog allemaal uitzoeken”, geeft Ciel mee.
Over Ignatius Vroman deed Ciel wel een bijzondere ontdekking. “Ik achterhaalde dat hij in 1836 overleed in de gevangenis. In die tijd was België nog maar net onafhankelijk en heerste er veel hongersnood. Tijdens mijn stage in het gemeentelijk archief van Dentergem las ik dat mensen voor het stelen van appels of illegale houtkap veroordeeld werden. Wie weet had hij ook iets gestolen.”
Nog veel uitdagingen
De jongeman heeft dus nog wat uitdagingen. Het werk is nog helemaal niet af. Ook de privacywetgeving bezorgt Ciel kopzorgen.
“Voordat sommige info vrijgegeven wordt, moet men al 100 jaar gestorven zijn. Dat is een gevolg van de GDPR-wetgeving. Historici willen dat die periode van 100 jaar verminderd wordt. Ik moet nu wat rekenen op de goodwill van de archivarissen die ik zal bezoeken.”
“Ik wil ten eerste nog verder teruggaan in de tijd. Ten tweede wil ik van alle mensen ook nog weten welk beroep ze hadden en waar ze woonden. Een stamboom opmaken is een werk van lange adem en raakt bijna nooit af”, besluit Ciel. (NVR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier