"Het is niet makkelijk om het Sint-Lodewijkscollege milieuvriendelijker te maken. Er is zowel bij leerlingen, leerkrachten en directie nood aan een mentaliteitsverandering", zucht Christophe Steyaert (50), IT'er en MOS-begeleider. "Sensibiliseren lukt, iedereen erkent de problemen, maar de stap naar gedragsverandering blijft groot. Om de plastic flessen op school te verminderen, heb ik als ludiek protest de 15 PMD-zakken die wij elke week vulden aan de schoolingang gelegd. Dat zorgde voor een schokeffect, nu zijn het nog maar vier zakken en nemen de meeste leerlingen een eigen drinkbeker en boterhammendozen mee naar school."
...
"Het is niet makkelijk om het Sint-Lodewijkscollege milieuvriendelijker te maken. Er is zowel bij leerlingen, leerkrachten en directie nood aan een mentaliteitsverandering", zucht Christophe Steyaert (50), IT'er en MOS-begeleider. "Sensibiliseren lukt, iedereen erkent de problemen, maar de stap naar gedragsverandering blijft groot. Om de plastic flessen op school te verminderen, heb ik als ludiek protest de 15 PMD-zakken die wij elke week vulden aan de schoolingang gelegd. Dat zorgde voor een schokeffect, nu zijn het nog maar vier zakken en nemen de meeste leerlingen een eigen drinkbeker en boterhammendozen mee naar school."Drie jaar geleden begon Christophe met het verkleinen van zijn ecologische voetafdruk. "Aanvankelijk voelde het wat vreemd aan, toen ik met mijn eigen potje naar de kruidenier en de beenhouwer trok. En naar de chocolatier, want ik ben verzot op chocolade. De bakker weet inmiddels dat ik langskom met mijn eigen broodzakje. Uiteraard kopen wij geen plastiek flessen, we drinken kraantjeswater. Maar ook vloeibare zeep en shampoo zijn taboe: we houden het op blokken zeep en shampoo. Onze tandpasta maken we zelf, met kokosvet, munt en bicarbonaat.""Met de fietskar trek ik naar de markt, waar je je groenten en fruit los kunt kopen", vervolgt Christophe. "Vlees eet ik amper nog, maar een veganist mag je mij niet noemen. Het is boeiend om flexitariër te zijn, je leert de pure voeding naar waarde te schatten. Omdat je meer bezig bent met het zoeken naar gezonde en pure gerechten, geniet je ook meer van je eten. Ik opteer voor de korte keten, bij de lokale boeren op de markt. Zo kun je de producent recht in de ogen kijken en heb je ietwat meer zekerheid dat het om gezonde en kwaliteitsvolle producten gaat."Het gezin van Christophe maakt zelf zijn wasproducten. "Door wasnoten te mengen met natriumbicarbonaat en essentiële oliën. Met 1 kilo wasnoten doe ik twee jaar. Ik draag mijn kleren zo lang mogelijk en kies natuurlijke stoffen. Ik ben lid van de Brugse Facebookgroep Leven zonder afval@brugge die An Dumon opgestart heeft. We wisselen ideetjes uit.""De biologische wortels, aardappelen en komkommers worden niet geschild, zodat het groentenafval beperkt blijft. Het is voor bewoners in de Brugse binnenstad moeilijk om te composteren. In feite zou elk publiek park een composthoek moeten hebben. Zelf woon ik in de Pieter Pourbusstraat. Ik heb mij gemeld bij de websites Brugge oltied scone en De Mooimakers om de buurt proper te houden. Op mijn vensterbank staat een groot blik, waarin ik alle peuken verzamel. Geregeld doe ik mijn toer in de straat en raap ik peuken op. De 67 Brugse straatvegers kunnen niet alle peuken de baas. Ik betrek mijn leerlingen hierin en vraag hen een foto te nemen, als ze zien dat er bij cafés veel peuken liggen. We vragen dan via de sociale media aan de horecabazen om minstens een asbak te plaatsen."Als lid van de online groep #Plastic Attack hielp Christophe Steyaert al 200 'aanvallen' op warenhuizen in 19 landen organiseren. Dat leverde hem een interview door CNN op. "Met zeven personen beheren we de pagina #plasticattack. Twee jaar geleden zag ik op het internet een filmpje van klimaatactivisten uit Bristol, ik deelde de film over hun attack. Samen schreven én vertaalden we een handleiding. Het filmpje werd onder meer doorgestuurd naar een Boliviaanse vlogger met 7 miljoen volgers. Het ging viraal tot in Bali en Zuid-Korea.""In Brugge heb ik met andere activisten zes warenhuizen bezocht", aldus nog Christophe. "We bellen vooraf de winkelverantwoordelijke, nemen tijdens ons bezoek foto's en kopen in plastic verpakte waren. Buiten verwijderen we al het plastiek en leveren we het terug af aan de winkel.""In oktober start ik met vrienden de verpakkingsloze winkel Blijzonder in de Rijselstraat: een coöperatieve, met aandacht voor de korte keten, respect voor mens en dier. We zullen huishoudelijke producten en voedingswaren in bulk verkopen en workshops geven over afval vermijden. Je zult er herbruikbare luiers en maandverbanden, zelfs menstruatiecups en oorlepeltjes, ter vervanging van wegwerpstokjes vinden."