Brecht Vermeulen bleef maandenlang zijn avondlijke doedelzakserenade hardnekkig volhouden. Zelfs tijdens de gemeenteraad glipte hij er even tussenuit om het zorgpersoneel te danken.
“Mijn passie is toevallig gegroeid toen ik in 1996 na een zalige reis door Schotland een doedelzak kocht in het Brusselse. Eerst moest ik leren spelen op een soort oefenschalmei. Daarna kon ik die techniek op een echte doedelzak toepassen.” Hij werd zelfs een jaar of zes lid van de Gentse Flemish Caledonian Pipes & Drums Clan MacKenzie. “Dat muzikale had ik wel in me. Vroeger zong ik in vier koren en ik speel ook gitaar en dwarsfluit.” Zijn techniek is door die dagelijkse oefensessies natuurlijk enorm gegroeid.
“Het was van in mijn studententijd geleden dat ik dat instrument nog had aangeraakt. In die periode heb ik trouwens de huwelijksmis van Bart Dewever, een oude studentenmaat, opgeluisterd. Ik had mij vorige herfst toevallig net een nieuw instrument aangeschaft. De techniek had ik nog maar de fysiek was wat verdwenen. Dat voortdurende persen en tegelijkertijd blazen is niet te onderschatten. Na drie minuten ben je buiten adem”, lacht Brecht. “Na elke dagen kreeg ik publiek. Half maart was het rond 20 uur nog donker. Iemand die in de zorgsector werkte, parkeerde elke avond op mijn oprit en met haar koplampen zorgde ze voor de verlichting. Ze filmde mijn optredentjes en streamde die tot ze jammer genoeg zelf door het coronavirus werd getroffen.”
Amazing grace
“Mijn repertoire bestond uit allerlei stijlen. Elke avond bracht ik een viertal nummers. Naast de klassiekers zoals Highland Cathedral, Amazing Grace en Scotland The Brave speelde ik ook verzoeknummers. Soms had ik drie luisteraars. Op andere dagen stonden er wel vijftien. De klank van een doedelzak draagt ver. Er passeerden zelfs mensen van De Ruiter die naar hier fietsten, omdat ze benieuwd waren naar de doedelzakklanken die ‘s avonds tot daar doordrongen. Tot het laatste weekend van mei ben ik elke avond stipt om acht uur onafgebroken blijven spelen. In overleg met de buren hebben we er een passend sluitstuk aan gebreid. De druk op de zorg is de laatste weken afgenomen, wat hen weer wat ademruimte geeft. Een meisje uit de straat, heeft gezondheidsproblemen en was toevallig die dag jarig. Voor haar heb ik die laatste avond Happy Birthday gespeeld. Samen met de familie en de buren was dit toch wel een aangrijpend moment.” Brecht is iemand die zot is van andere mensen. “Verplicht worden om in je eigen kot te blijven, met twee jonge tieners, was niet evident. Gelukkig hebben we een ruim huis en een grote tuin.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier