Annemie Bernaerts: “Lezen en wroeten in de aarde helpen mij om los te laten”

Zes jaar geleden begonnen Annemie Bernaerts en haar man aan een nieuw avontuur toen ze de eigenaars werden van boekhandel Theoria. Terwijl ze meestal op de achtergrond blijft, zit ze niet stil. Zo wil ze een warm nest creëren van het boekenhuis en van haar gezin. Om te veel prikkels te vermijden trekt ze zich terug in de moestuin. Haar leuze? “Soms moet je springen, want landen doe je altijd.”

Sinds begin dit jaar woont en werkt Annemie Bernaerts (47) in een gebouw met een rijk verleden. Samen met haar man en kinderen ruilde ze huis met tuin in Bellegem en de boekhandel in de Onze-Lieve-Vrouwestraat in voor het oude casino. Theoria werd een boekenhuis met hoekjes om te werken, te lezen en te ontmoeten. Annemie, mama, plusmama en plusoma van allemaal meisjes, neemt plaats aan de lange houten tafel tussen de graphic novels. Ze wijst naar de parking op het binnenplein. “De cavia’s van onze dochter wonen nu daar”, lacht ze. “Het hele gezin houdt van de stad.”

Welk boek heb je net achter de kiezen?

“Het laatste boek dat ik las was ‘Huizen’ van Gretel Van den Broek. Het is het verhaal van een jonge vrouw die dik tegen haar zin het immokantoor van haar vader erft. Omdat ze gelooft dat huizen sneller verkopen als ze bewoond worden, en ook als reactie tegen haar vader, neemt ze telkens zelf intrek in de woningen en maakt ze het er gezellig. De auteur heeft een speciale schrijfstijl, redelijk koud, maar ik lees haar werk graag. Op dit moment ben ik bezig met twee boeken. Omdat het ene wat moeilijk op gang komt, ben ik tegelijkertijd in het andere begonnen.”

Waar haalde je de liefde voor boeken?

“Als kind heb ik altijd graag gelezen en toen ik een tiener was, las ik alle oude boeken van mijn ouders. Ik lees ook heel graag in het Engels, in de originele taal. Ik ben altijd graag blijven lezen omdat het je de kans geeft om even te ontsnappen en je bovenkamer tijdelijk plat te leggen. Nadat Pascal en ik in 2011 Theoria overnamen, heb ik waarschijnlijk drie, vier jaar niets meer gelezen. Zowel Pascal als ik kwam niet uit het boekenvak, laat ons zeggen dat we alles via de moeilijke weg gedaan en geleerd hebben. Sinds twee jaar lees ik weer veel.”

“Ik ben een spons, ik neem alles op. Drie jaar geleden ben ik daardoor gecrasht”

Theoria is een boekenhuis geworden en niet zomaar een boekwinkel. Vanwaar het idee?

“Al van bij het begin wilden we van Theoria een trefpunt maken, een plek waar mensen elkaar ontmoeten, waar ze afspreken of elkaar toevallig tegen het lijf lopen. Het casinogebouw voelde onmiddellijk goed aan. Het is een warm huis. Mensen komen hier samen, zoeken een momentje van rust, leren elkaar hier soms kennen. Het is meer dan een gewone winkel en een plek waar iedereen welkom is. Ondertussen organiseren niet enkel wij hier evenementen, anderen komen hier ook hun ding doen.”

Je werkt dag in dag uit samen met je man Pascal. Kunnen jullie vanop afstand naar jullie werk kijken?

“Pascal en ik vullen elkaar erg goed aan, we zitten op dezelfde golflengte en houden elkaar in evenwicht. Anderzijds werken we 24 uur per dag met elkaar. Daarom hebben wij een adviesraad als klankbord. Dat zijn mensen uit de HR-wereld, het theater, een advocaat en managers bij wie wij op tijd en stond polsen of we goed bezig zijn. Hun bevestiging is voor ons erg belangrijk. Zo’n raad kan ik iedereen aanbevelen, waar je ook mee bezig bent.”

Wat doe je om te ontspannen?

“Ik ga wekelijks naar plukboerderij De Grenshoeve in Bellegem. Daar halen we onze portie groenten, fruit en kruiden. Ik pluk mijn eigen oogst en ben er dus echt met mijn handen bezig. We spenderen er meestal twee tot drie uur zodat we ons volledig kunnen loskoppelen. Die afstand heb ik nodig, want ik ben een spons, ik neem alles op. Drie jaar geleden ben ik daardoor gecrasht. Op de plukboerderij heb ik opnieuw kunnen aarden, soms letterlijk op blote voeten.”

Wat zijn de belangrijkste zaken die je je dochters wil meegeven?

“Voor mij is oprechtheid heel belangrijk. En ook durven zeggen dat je iemand graag ziet. Een warm nest creëren is essentieel. Mijn dochter Marte is 18 en heeft ervoor gekozen haar studies aan te vatten in Kortrijk. Ze mag van ons haar ding doen, toch ben ik stiekem blij dat ze niet op kot zit. Die tijd komt nog wel. Zo hebben we nog twee dochters in huis. We zijn net van Bellegem naar Kortrijk verhuisd, onze kleindochter Anna komt op woensdag naar hier en daar genieten onze jonge dochters ook erg van.”

Je hebt iets met koken en kookboeken. Hoe komt dat?

“Mensen die gepassioneerd met koken bezig zijn vind ik de max. Er zijn zoveel kookboeken die ik prachtig vind, er zijn ook veel fijne exemplaren die onder de radar blijven. Ik pak die boeken graag vast, zit erin te bladeren, schrijf dingen op of plak er post-its in. Ik kan erg van de fotografie genieten. Zelf kook ik heel graag, al zal ik nooit tweemaal hetzelfde kunnen maken, tot ergernis van mijn huisgenoten. Zelfs mijn macaroni zal nooit identiek zijn. Ik slaag er steeds weer in een aantal ingrediënten niet in huis te hebben. En eigenlijk volg ik ook nooit het recept, ondanks al die mooie kookboeken.”

“Het is misschien naïef, maar zonder Facebook, krant en tv heb ik minder zorgen”

Ben je bezig met gezonde voeding?

“Ja, wij lezen met het gezin veel etiketten. Met onze verhuizing hebben we alles, zelfs de potten met choco, bewust achtergelaten. Ikzelf heb last van migraine en op aanraden van de chiropractor probeer ik nu zoveel mogelijk te elimineren, zoals alcohol en suiker, zodat we kunnen onderzoeken wat de migraine triggert. Het heeft natuurlijk niet enkel met voeding te maken. Er is de machine achter de boekhandel die we draaiende moeten houden en elk gezinslid kampt met zijn eigen zorgen, dat speelt ook wel mee.”

Zijn er thema’s die je ‘s nachts wakker houden?

“Eerlijk gezegd probeer ik me van zo weinig mogelijk aan te trekken. Sinds vorig jaar heb ik ook geen Facebookaccount meer. Ik heb vrienden en familie die in het buitenland wonen laten weten dat ze me nog steeds kunnen bereiken, maar niet meer via die weg. Ik lees de kranten niet en we hebben geen televisie. Het klinkt misschien naïef, maar zo heb ik minder zorgen. Natuurlijk wil ik wel weten dat er leed is in de wereld en hoe het het nu zit met de Bende van Nijvel, maar ik kom het zo ook wel te weten. Het enige wat ik nog doe is foto’s van gerechten op mijn Instagramaccount plaatsen. Hier in mijn hoofd mag het een oase van rust zijn, buiten is het al ingewikkeld genoeg.”

Hou je van Kortrijk?

“Nog steeds vragen mensen: ‘je bent niet van hier, zeker?’ Ik ben immers afkomstig uit het Mechelse, maar woon ondertussen al twintig jaar in Kortrijk. Ik hou van Kortrijk. In de zes jaar dat we de winkel hebben, heb ik de stad zien evolueren. Er is een positieve onderstroom vol kleine en fijne initiatieven die vanuit de mensen komen. Kortrijk blijft voor mij wel een dorp, waar elk zijn mening heeft en je dikwijls dezelfde mensen tegenkomt. Maar ik woon hier echt graag. Onlangs zijn we met ons gezin van Bellegem naar Kortrijk verhuisd, mijn hele leven woonde ik op de buiten, tot nu. We wonen alle vier erg graag in de stad, niemand mist het oude huis.”

Heb je het gevoel dat je als ondernemer wat kan betekenen voor Kortrijk?

“Pascal zal zeggen dat ik veel te bescheiden ben. Ik weet dat we voor de mensen die hier over de vloer komen een verschil kunnen maken door deze mooie plek aan te bieden. Mensen komen ook van ver, we verwelkomen zelfs veel toeristen. Onze bezoekers zijn steeds enthousiast. Die erkenning is tof en stilletjes hoop je in de top tien van te ontdekken boekhandels te komen. Maar eigenlijk doen we gewoon ons ding en blijkbaar bereiken we er veel gelijkgestemden mee.”

Wat betekent de Leie voor jou?

“Ik heb wel iets met de Leie. Onze dochters Marte en Nelle hebben heel lang gekajakt en namen deel aan wedstrijden en kampioenschappen op nationaal niveau. Ook in de winter duwden we, met handschoenen en drie lagen thermisch ondergoed aan, drie tot vier keer per week het bootje op het water. Ze zijn er nu allebei mee gestopt want het was heel intens. Zelf heb ik wel nooit in de kajak gevaren maar ik heb dus al vele uren aan het water doorgebracht, fantastisch was dat.”

Annemie Bernaerts (47) groeide op in Onze-Lieve-Vrouwe-Waver. Ze is twintig jaar getrouwd met Pascal Vandenhende en de (plus)mama van Nelle (15), Marte (18), Lies (29), Fien (31) en Maaike (33). Ze is plusoma van Anna. Na haar studies regentaat Engels, Aardrijkskunde en Duits trok ze twee jaar naar de Verenigde Staten. Annemie werkte in de farmaceutische sector, zorgde voor administratie en beursdeelnames van bedrijven. In 2011 namen Annemie en Pascal boekhandel Theoria over. Annemie houdt van lezen, de plukboerderij en haar gezin.