Algemeen directeur Motena: “Corona zat heel dicht in mijn privéleven”

Steven Verdoolaege, algemeen directeur van Motena, het zorgbedrijf Roeselare, heeft op professioneel vlak een heftige periode achter de rug. Met de corona-uitbraak was het alle hens aan dek, maar nu zijn hij en Motena helemaal klaar om opnieuw te groeien.

Jij kunt genieten van onthaasten met een goed glas en je waardeert schoonheid. Zeldzaam voor een druk man die aan het hoofd staat van een organisatie met 900 medewerkers?

Steven Verdoolaege: “Dat weet ik niet. Als ik in Lichtervelde in mijn tuin zit en naar de boomgaard van mijn buur kijk, dan laat ik inderdaad graag de tijd voorbij glijden. Ik zit dan gewoon te genieten en denk aan niets. Dat is toch het grootste gevoel van luxe dat bestaat?”

“Alledaagse voorwerpen kunnen zoveel schoonheid in zich dragen, dat klopt. Sedert mijn collegetijd heb ik bijvoorbeeld een zwak voor vulpennen. Als een mens dan toch moet schrijven, dan graag in stijl. En mijn leesgenot stijgt bij een boek met een hardcover en een leeslint. Of het juiste drankje in het juiste glas. Ik geniet van zo’n kleine dingen, die je eigenlijk makkelijk kunt upgraden zolang het verhaal erachter klopt. Of als er een zekere emotie mee gepaard gaat. Een druk leven laat zich eerder kruiden in kleine ‘guilty pleasures’ (lacht).

Over filosofie gesproken: als laatstejaars in het middelbaar kwam je met een speciale studiekeuze op de proppen?

“Ik beoefende karate en aikido toen ik in het middelbaar zat en die oosterse mystiek en filosofie begonnen mij meer en meer te interesseren. Ik volgde Economie-Wiskunde en veel van die leerlingen studeerden verder voor handelsingenieur. Ik koos echter voor japanologie: ik wilde Japans op niveau studeren en me echt verdiepen in die cultuur. Er zijn veel leerkrachten bij mijn ouders over de vloer gekomen om dat uit mijn hoofd te praten. Ik heb me toch ingeschreven in de eerste kandidatuur in Leuven, maar na vier maanden had ik al door dat ik zo westers dacht en handelde als maar mogelijk was.”

“Ik heb echt helemaal geen hoofd om kaal te worden”

“Het volgende jaar schreef ik me in voor de richting Moderne Geschiedenis, maar ik was toevallig praeses Animatie in de studentenclub en deed dat met veel verve en overgave. Het gevolg was dat ik een volledige tweede zit haalde.” (lacht)

En toen was het genoeg voor papa en mama Verdoolaege?

“Ik mocht nog verder studeren, maar ik moest iedere dag naar huis kunnen. Ik heb dan gewoon een richting gezocht waar ik al heel veel vakken gezien had in mijn twee vorige jaren waardoor het iets makkelijker zou zijn. En ik kwam bij maatschappelijk assistent uit. Echt waar. Maar later heb ik een tandje bijgestoken in Vlerick waar ik General Management en Corporate Finance volgde.”

Je werd zelf heel bruusk geconfronteerd met corona?

“Zowel mijn pa als ma zijn besmet geweest en hebben zes weken in het ziekenhuis verbleven. Ik kreeg op zondag een telefoontje van het ziekenhuis dat mijn pa op sterven lag en dat ik hem nog eens kon bezoeken. Ik werd helemaal ingepakt in zo’n beschermingspak en het voelde inderdaad aan als afscheid pakken. Zowel mijn pa als mijn ma hebben het gelukkig gehaald, maar ze hebben een serieuze duw gekregen. Door dat virus zijn ze uit het ziekenhuis gekomen als hoogbejaarde en zorgbehoevende mensen. Ze moeten kinesitherapie hebben, er moet poetshulp komen, ze krijgen warme maaltijden aan huis, ze kunnen niet meer met de wagen rijden en staan op de wachtlijst voor een assistentiewoning. Dat is heel confronterend.”

Op professioneel vlak was het ook een zware periode?

“Het was heel pittig, ja. Maar bij Motena zijn we nooit in paniek geraakt. We zijn blijven doorwerken en iedereen heeft iedereen geholpen. In die periode hebben we onze flexibiliteit kunnen testen. En als er dan een periode was waarin wij het even moeilijk hadden, kregen we hulp van AZ Delta. Ik zal die mensen daarvoor eeuwig dankbaar zijn. Wanneer ik hen belde om hulp kreeg ik te horen dat er diezelfde avond drie verpleegkundigen van AZ Delta zouden bijspringen. Dat vergeet ik nooit.”

Maar de ondernemer in jou ziet nu ook opportuniteiten?

“Motena heeft snel kunnen recupereren en we zullen daar sterker uit komen. Churchill zei al ‘Never waste a good crisis’ en we zijn ook niet van plan om dat te doen. Nu komt het er op aan om verder te groeien, om nog een tandje bij te steken. Typisch West-Vlaams zeker? Waar anderen even uitrusten en afhaken, doen wij ‘naarstig voort’. En het is op die momenten dat we het verschil maken.”

Je woont thuis met drie vrouwen. Heb je daar eigenlijk iets te zeggen?

“Schrijf maar op: lange stilte. Laat ons zeggen dat ik in de illusie leef dat ik iets bijdraag tot het gezin.”

Hoe zal het leven van Steven Verdoolaege er binnen tien jaar uit zien?

“Hopelijk ben ik dan niet kaal. Ik heb écht geen hoofd om kaal te worden. Ben ik dan nog directeur van Motena? Dat weet ik niet. Nu is het Motenaverhaal nog niet af, maar binnen tien jaar? Enfin, wat ik dan ook zal doen, het zal met volle goesting zijn.”