Dit najaar organiseert het museum Texture een solotentoonstelling van de Belgische kunstenaar Klaas Rommelaere met 12 reuzegrote geborduurde poppen. Daarvoor krijgt hij medewerking van 15 oudere dames, zijn zogenaamde ‘madammen’.
De expo, getiteld Dark Uncles, presenteert een indrukwekkende installatie bestaande uit 12 enorme, geborduurde poppen en twee honden die in stoet door de tentoonstelling bewegen, naast een laan met totempalen en een reeks geborduurde werken en wandtapijten. Alle werken in de expo zijn met de hand gemaakt. Klaas Rommelaere (34) werkt al sinds het begin van zijn carrière samen met 15 oudere dames, de zogenaamde ‘madammen’, die hem helpen met het handwerk en elke week samenkomen. Voor deze tentoonstelling helpen in totaal 90 makers de kunstenaar met het borduurwerk. Sinds kort komen ze ook samen in het atelier van Texture om in kleine groepen en met respect voor de veiligheidsvoorschriften samen met Rommelaere hun werk verder te zetten. “Ik wilde het borduren echt wel leren kennen. Het vergt veel concentratie en precisiewerk. We maakten al stukjes en het gaat hoe langer hoe beter. Af en toe krijgen we een pakket mee om thuis te werken en dan evalueren we dat hier om verder af te werken. We mogen onze eigen fantasie en kleurkeuze uitwerken”, getuigt An.
Herinneringen
Klaas Rommelaere gebruikt traditionele ambachten die kunde en tijd vergen en combineert ze met een open, innovatieve en creatieve blik. Dark Uncles verwijst naar de spreuk van de Japanse animatieregisseur Hayao Miyazaki ‘Een man zonder geschiedenis of een volk dat zijn verleden is vergeten, zal geen andere keuze hebben dan te verdwijnen …’. Klaas Rommelaere liet dit voor deze expo optekenen. “Ik haal verhalen uit het verleden aan en wilde mijn eigen geschiedenis opsporen. Het idee om de expo op te vatten als een stoet dateert uit de tijd dat ik startte met eigen werk”, zegt Klaas, die ooit begon als stagiair/modeontwerper bij Raf Simons.
“Ik besefte snel dat dit niet mijn ding was. Ik wilde verhalen vertellen via borduurwerk en traditionele ambachten. Mijn afgewerkte werken in die tijd, waaraan ook mijn grootmoeder nog meewerkte, werden gefotografeerd in de straat van mijn grootouders. De weg daar naartoe droegen mijn grootvader en een buur het werk steevast als in een stoet. Dat bracht mij op het idee. De expo verwijst ook naar historische en folkloristische elementen. Bizarre beeltenissen van tien van mijn naaste familieleden: mijn ouders, zus, partner, oom, tante, neef en grootouders bewegen samen met de twee familiehonden als een stoet door de exporuimte en bieden de toeschouwer een blik op mijn ervaringen en herinneringen.” Inmiddels is zijn opa overleden en kan de expo ook als een ode aan hem gezien worden. De tentoonstelling in samenwerking met Be-Part en Platform voor actuele kunst zal te zien zijn van 3 oktober 2020 tot 31 januari 2021.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier