“Verzorg jullie heel goed, want het is een kwaad beestje.” Met die woorden antwoordde Frans Debouck (72) via smartphone op 7 april vanop zijn ziekbed in de corona-afdeling van het Tieltse ziekenhuis. Bijna twee maanden later voel Frans zich relatief goed, “maar ik kan nog niet elke fysieke inspanning aan”, getuigt hij.
Frans Debouck, gepensioneerde, voorzitter van de wandelclub WSV De Molenstappers en schepen prijst zich gelukkig dat hij het nog kan navertellen. De verbetenheid in zijn stem en zijn verhoogde zin voor relativering spreken boekdelen. Op 7 maart was hij nog vrolijk aanwezig bij de start van het nieuwe fietsseizoen van WTC Ruislée. Daar werd nog ietwat meewarig en zelfs lacherig gedaan over de aanbevolen manier van verwelkoming: geen handjes schudden, wel met de ellebogen een vaag afstandscontact realiseren. Tot het noodlot toesloeg…
Buitensporig zweten
“Mijn 72ste verjaardag zal ik nooit vergeten, want het was er een in mineur en vol vertwijfeling. Enkele dagen daarvoor kreeg ik hevige hoestbuien, beefde ik frequent en voelde overal pijn en ongemak. Ik kreeg ook diarree en had last van momenten van buitensporig zweten. Dat was ik niet gewoon. Het verbeterde niet. Integendeel, die kwalijke symptomen bleven hardnekkig opsteken en op woensdag 1 april ging ik op consultatie bij de huisarts, die de symptomen aanhoorde en besliste om me naar de triage in de sporthal te sturen”, vertelt Frans Debouck.
Daar besliste het hoofd van het medisch triageteam, na onderzoek van bloeddruk en zuurstofgehalte in het bloed, tot ziekenhuisopname over te gaan. “Op de spoedafdeling volgden heel wat onderzoeken door personeel en artsen in specifieke pakken en beveiligingsoutfit. Beangstigend was dat: ik moest het allemaal gelaten ondergaan. Eerst luidde het verdict: ‘een zware longontsteking’, tot wat later een andere arts me sereen zei dat het een coronabesmetting betrof. Een mentale opdoffer. Je voelt de grond onder je voeten wegzakken. Meteen volgde de overplaatsing naar de corona-afdeling”, vervolgt Frans.
Aparte leefruimte
De schepen verbleef van woensdag tot maandag in het ziekenhuis,waarvan de eerste dag met zuurstoftoediening via dopjes in de neus. Er was 90% saturatie gemeten, terwijl die normaliter 96% moest zijn. “Die vijf dagen waren één lange lijdensweg van extreme vermoeidheid en zowat 18 uren per dag slapen. Dan kwam de eerste opluchting: naar huis gaan met strikte aanbeveling van quarantaine. Vier weken lang leefde ik thuis in een aparte leefruimte, afgezonderd van vrouw Christiane, die me eten en koffie bracht, met veiligheidsmateriaal en voldoende afstand. Gelukkig was het toen dagenlang goed weer, zodat ik buiten kon zitten met zicht op de tuin en de ontluikende lente.
Sinds 4 mei durft en mag Frans de woonst verlaten, bijvoorbeeld voor het schepencollege op veilige afstand van de collega’s daar. “Nu voel ik me relatief goed, maar elke fysieke inspanning kan ik nog niet aan. Moet ik trappen bestijgen, dan ben ik meteen buiten adem. Tijdens de hele lijdensweg heb ik nooit koorts gehad. Ieder mens reageert anders op het virus en vertoont andere symptomen. Dat heb ik nu wel aan den lijve ondervonden. Het wordt een langzaam proces tot volledig herstel. Begin juli is er een consultatie gepland. Of ik nu immuun ben, weet ik zelf niet. De wetenschap denkt van wel, maar weet niet exact voor hoelang”, blijft Frans in het ongewisse.
“Een lange lijdensweg van extreme vermoeidheid en zowat 18 uren per dag slapen”
Behalve schepen is Frans Debouck ook voorzitter van wandelclub WSV De Molenstappers. “Op 14 maart, de dag dat de lockdown inging, onder meer met de onmiddellijke sluiting van de horeca, was ons dankfeestje met jaarvoorstelling gepland in ‘t Biezemhof in Aalter. De dag ervoor hebben we alle leden – de club telt er 400 – verwittigd van de afgelasting. Het bestuur van Wandelsport Vlaanderen besliste om alle wandelorganisaties tot 31 juli te annuleren. Wij beslisten meteen om tot 31 augustus alles te schrappen”, vertelt Frans.
KLeine kermis
De pannenkoekenbak en -verkoop, die zou plaatsvinden in het weekend van de kleine kermis begin juni, werd geschrapt. Die kermis werd overigens integraal afgelast. Ook de wandeling van 14 juni in Aarsele, de surprise-uitstap van 27 juni gingen de mist in. “Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis hebben we meteen de zomerreis naar Oostenrijk afgelast. Dat werd via de nieuwsbrief gecommuniceerd en de reacties waren unaniem positief en begripvol. We voelden al eerder aan dat sommige ingeschrevenen toch twijfelden en bevreesd waren. Via en dankzij onze goede relaties met hotel Zillertaler Weinstadl in Tirol werden alle voorschotten integraal terugbetaald, inclusief de betaalde bedragen voor de annulatieverzekering”, blikt Frans terug.
De toporganisatie, de kermiswandeling van zondag 16 augustus, had een feestelijke, 25ste, uitgave moeten worden. De wandeling zou samen met Walkon en met Mooimakers worden georganiseerd. “We hadden als clubbestuur een topjaar 2020 in het vizier, maar corona besliste er anders over. We houden ons überhaupt aan de directieven van de overheid, in het belang van de gezondheid, die altijd primordiaal is. Onze zomerwandeling zou zeker onder de noemer ‘grote events’ vallen, met algauw 3.000 stappers en 100 medewerkers. Onhaalbaar om dan de cruciale afstand te garanderen, zeker niet bij de inschrijvingen, de stopplaatsen en de aankomstzaal.”
Wintertocht
“Wandelen doe je wel individueel, maar toch is het en sociaal gebeuren. Ik betreur vooral dat het sociaal contact tussen de 400 leden van onze grote wandelfamilie zo erg verwaterd en bijna opgedroogd is door corona. Het is echt koffiedik kijken, maar nu richten we ons vizier op zondag 20 december voor de 26ste Putje Wintertocht vanuit het epicentrum, Kamphuis ‘t Haantje in Doomkerke”, besluit Frans Debouck. (RVS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier