Piet Lombaerts (56) nam vorige week afscheid als voorzitter van de gemeenteraad. Zijn opvolger Tiene Castelein en de verschillende fractieleiders waren vol lof over zijn passage in de raadszaal. Hij stond en staat nog altijd bekend als een onpartijdig en geduldig man. “Wat niet wil zeggen dat mijn geduld niet op de proef gesteld werd”, vertelt hij.
Piet Lombaerts is het als advocaat gewoon om met conflicten om te gaan. Hij was dan ook goed voorbereid op zijn job als onpartijdig voorzitter van de gemeenteraad. Althans, dat dacht hij. “Eigenlijk hebben ze mij gewoon in het diepe bad gegooid, zonder zwembandjes“, lacht hij. “Tot 2012 was ik zelfs nooit politiek actief geweest. Ik was natuurlijk wel geïnteresseerd, ik volgde De Volksunie, later N-VA, en kon je vertellen wie de burgemeester en een paar schepenen waren. Maar verder dan dat ging het niet.”
Engagement
Maar uiteindelijk kregen nieuwsgierigheid en de drang naar engagement de overhand. “Ik heb in 2012 een mail gestuurd naar Bart De Wever. Hoofdzakelijk omdat ik geen idee had wie van de partij ik hier in Kortrijk kon aanspreken. Tot mijn grote verbazing kwam daar vrij snel een positieve reactie op. Uiteraard kreeg ik meteen de vraag om op een lijst te staan, maar daar was het mij niet om te doen, ik zag mijn kop gewoon niet op zo’n affiche. Ik wilde liever mijn expertise delen achter de schermen want je moet toch speciaal ineenzitten om aan politiek te doen, dacht ik toen.”
Zo lang ze allemaal komen klagen, heb je volgens mij het evenwicht goed bewaard
Piet wees het voorstel om op de lijst te staan voor de provincieraadsverkiezingen in 2012 dan ook af. “Maar een paar maanden later las ik in Knack een artikel over de vete tussen de families Dejaegere en De Bethune en besliste ik dat ik echt iets wilde bijdragen. Ik heb dan gezegd dat ze mij op een lijst mochten zetten. De plaats deed er niet toe, ik ging ervan uit dat ik ergens in het midden zou eindigen.”
Piet Lombaerts is aan de slag als advocaat. Hij is getrouwd en heeft drie volwassen kinderen. Hij woont al 26 jaar in Kortrijk. Daarvoor vestigde hij zich even in Harelbeke, maar oorspronkelijk is hij afkomstig uit de Antwerpse Kempen. Piet volgde de liefde naar het verre West-Vlaanderen en heeft daar geen spijt van. Hij raakte pas kort voor de verkiezingen van 2012 betrokken in het politieke landschap. Oorspronkelijk wilde hij graag zijn expertise inzitten voor N-VA, maar alleen achter de schermen. Uiteindelijk raakte hij wel verkozen en zetelde hij zes jaar als voorzitter van de gemeenteraad.
Geen schepen
“Voor ik het wist, stond ik op de 3de plaats voor de gemeenteraadsverkiezingen op de N-VA-lijst en raakte ik verkozen. Op dat moment had ik zelfs nog nooit van Rudolf Scherpereel (toen lijsttrekker van N-VA, red.) gehoord. Schepen worden zag ik bovendien niet zitten omdat ik dan op korte tijd mijn job zou moeten opgeven. Voorzitter van de gemeenteraad leek mij dus op het lijf geschreven, maar ik wist niet waar ik aan begon.” (lacht)
En daar zit je dan in een zaal vol volk tussen Vincent Van Quickenborne (toen Open VLD, vandaag Team Burgemeester) en Stefaan De Clerck (CD&V) die op dat moment elkaars bloed wel konden drinken. “Toch had ik nooit echt stress voor tussenkomsten. Steve Vanneste (ex-N-VA, ex-Vlaams Belang) was denk ik mijn lastigste klant. Vooral naar An Vandersteene (N-VA) kon die heel hard uithalen, maar hij hield zich wel steeds aan de regels van het spel. Ik heb een horloge dat mijn hartslag meet en daar kon je perfect op zien wanneer er in de gemeenteraad werd gediscussieerd. (lacht)Ik werd dikwijls aangesproken door zowat elke partij dat ik de andere te veel of net te weinig spreektijd had gegeven. En zo lang ze allemaal komen klagen, heb je volgens mij het evenwicht goed bewaard.”
Politiek monddood
“Wat mij eigenlijk het meest stoorde, was dat je als voorzitter neutraal, en dus politiek monddood, bent. Terwijl je als advocaat net getraind bent om in te grijpen als je iemand zever hoort verkopen. Ik heb dikwijls op mijn tanden moeten bijten, zelfs tijdens tussenkomsten van de meerderheid. Maar als ik terugkijk, ben ik tevreden, onder meer op de aanpassing van het huishoudelijk reglement, de aanstelling van de ombudsman, het invoeren van de publieksvragen aan het begin van de gemeenteraad, de gemeenteraden “on-the-move” en de invoering van de hamerpunten.
“Tijd voor hobby”s en mijn familie”
Bij een functie als gemeenteraadsvoorzitter komt wel wat meer kijken dan zorgen dat de verschillende partijen elkaar niet in de haren vliegen tijdens de maandelijkse gemeenteraad. Raadscommissies, evaluaties, het ondertekenen van notariële akten en een mandaat bij Eandis, vzw BUDA, intercommunale GASELWEST en vzw Stedelijke Musea Kortrijk bijvoorbeeld. Dat combineren met een goed draaiende advocatenpraktijk, drie opgroeiende kinderen en vrijwilligerswerk bij Lions Club Harelbeke zou iedereen in de koude kleren gaan zitten.
“Wat ik vooral moeilijk vond, is mijn knop omdraaien. Op een dag switch ik soms 10 keer van `advocaat-modus’ naar `voorzitter-modus’. Als advocaat mag en moet ik een duidelijke mening geven, als voorzitter net niet”, vertelt de voormalige voorzitter. Ik heb zeker geen afkeer overgehouden aan de politiek, maar ik heb wel beseft dat de combinatie met een zelfstandig beroep niet makkelijk is. Daarom ben ik blij dat ik nu wat meer tijd kan maken voor hobby”s en vooral voor mijn familie. Mijn vrouw zal blij zijn om mij nog eens thuis te zien”, besluit Piet.
“Ik heb de interne verdeeldheid altijd erg betreurd”
Dat het de afgelopen zes jaar serieus gerommeld heeft binnen N-VA is een publiek geheim. Schepen van Financiën Catherine Waelkens, die het aftrapte vlak voor het budget goedgekeurd moest worden, en Geo Verstichel en Marniek De Bruyne die de partij verlieten om Kortrijk Vooruit op te richten zijn maar enkele van de drama’s die zich afspeelden in de partij.
“De eerste drie jaar ging het inderdaad slecht bij N-VA Kortrijk. Ik heb heel lang niet beseft dat de verkiezingen van 2012 zoveel niet verteerde frustraties hadden veroorzaakt”, vertelt Piet Lombaerts.
Die frustraties waren vooral gericht aan het partijbestuur in Brussel. Die had ingegrepen bij de lijstvorming en jonge, onervaren, krachten verkozen om de lijsten aan te voeren, boven de oude rotten in het vak. “En dat was net het jaar dat de partij een monsterscore behaalde. Ze wisten wellicht niet waar ze het hadden in Brussel en al die onervaren mensen werden verkozen en tot schepen benoemd. Dat heeft bij onze Kortrijkse tak heel lang voor een verdeling in twee kampen gezorgd. Ikzelf en verschillende anderen binnen de partij hebben er alles aan gedaan om een escalatie van die situatie te voorkomen. Geert Bourgeois is persoonlijk naar Kortrijk gekomen om te proberen de plooien glad te strijken, net zoals Pol Vandendriessche.”
“Ik werd er bovendien ook van beschuldigd op een schepenzetel of ander postje te azen, wat niet het geval was“, vult Lombaerts nog aan. Uiteindelijk keerde de rust weer bij N-VA, maar de gevolgen van het interne conflict werden pijnlijk duidelijk tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. “Ik heb die verdeeldheid altijd enorm betreurd. Daarmee scoor je nooit bij de kiezer. Ik denk dat onze partij nu wel een hele sterke ploeg heeft die zal tonen wat ze kan. N-VA Kortrijk is zeker niet afgeschreven. Ik blijf dan ook lid en zeg nooit nooit. Er komt misschien wel een dag dat ik weer actief aan politiek ga doen.”
“Tijd voor hobby”s en mijn familie”
Bij een functie als gemeenteraadsvoorzitter komt wel wat meer kijken dan zorgen dat de verschillende partijen elkaar niet in de haren vliegen tijdens de maandelijkse gemeenteraad. Raadscommissies, evaluaties, het ondertekenen van notariële akten en een mandaat bij Eandis, vzw BUDA, intercommunale GASELWEST en vzw Stedelijke Musea Kortrijk bijvoorbeeld. Dat combineren met een goed draaiende advocatenpraktijk, drie opgroeiende kinderen en vrijwilligerswerk bij Lions Club Harelbeke zou iedereen in de koude kleren gaan zitten.
“Wat ik vooral moeilijk vond, is mijn knop omdraaien. Op een dag switch ik soms 10 keer van `advocaat-modus’ naar `voorzitter-modus’. Als advocaat mag en moet ik een duidelijke mening geven, als voorzitter net niet”, vertelt de voormalige voorzitter. Ik heb zeker geen afkeer overgehouden aan de politiek, maar ik heb wel beseft dat de combinatie met een zelfstandig beroep niet makkelijk is. Daarom ben ik blij dat ik nu wat meer tijd kan maken voor hobby”s en vooral voor mijn familie. Mijn vrouw zal blij zijn om mij nog eens thuis te zien”, besluit Piet.
Gemeenteraadsverkiezingen 2018
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier