Onze man wordt voorzitter van een stembureau: “We vragen dat enkel aan slimme mensen”

In de laatste rechte lijn is het alle hens aan dek om de verkiezingen zondag vlot te laten verlopen. Ook wij worden niet gespaard en werden aangeduid om te zetelen als voorzitter van een stembureau in de Brugse binnenstad. “We vragen dat enkel aan slimme mensen. En zo krijg je toch de kans om eens de baas te spelen”, klonk het in een poging er de moed in te houden tijdens de opleiding voor voorzitters donderdagavond.

Een drukte van belang donderdagavond bij het gerechtsgebouw in Brugge. Naar schatting een kleine tweehonderd mensen blazen er verzamelen voor de opleiding tot voorzitter van een stembureau. Het hoofdbureau, onder voorzitterschap van de Brugse vrederechter Albert Billiet, had daarvoor alle voorzitters – die ook nog eens hun zelf gekozen secretaris mochten meenemen – uitgenodigd. Ook wij waren erbij, in het gezelschap van onze (vrouwelijke) secretaris.

Alvorens de zaal waar de eigenlijke opleiding plaats had binnen te mogen, was het al aanschuiven. Elke voorzitter moest er immers al een eerste pakket met informatie, zijn of haar lijst met kiezers, het formulier voor het afsluitende proces-verbaal en andere documenten in ontvangst nemen. Eens binnen werden we verwelkomd door voorzitter van het hoofdbureau Albert Billiet, die binnenkort met pensioen gaat als vrederechter, en door Coördinator van de kiesverrichtingen in het kanton Patrick Bonte.

Afwezigen

De voorzitter liet verstaan dat er nog nooit zoveel ziektebriefjes zijn binnen gekomen van aangeduide voorzitters als dit jaar. Ook het aantal plotse reizen en opdrachten voor het werk zouden bijzonder hoog liggen. Hij bedankte dan ook de mensen die wel aanwezig waren om zich voor te bereiden om hun ‘hoogste burgerplicht’ te vervullen. Daarna was het vooral coördinator Patrick Bonte die het woord nam in een omstandige uiteenzetting over de samenstelling van de stembureaus en alle procedurele en administratieve verplichtingen. Daaruit bleek toch dat de lokale aanbevelingen over hoe een en ander best verloopt hier en daar wat afwijkt van de officiële handleidingen van het bevoegde ministerie van Binnenlandse Zaken.

Bijvoorbeeld over hoe het kiesbureau praktisch best wordt ingericht. “Er zijn vijf bijzitters dus dat is zeker voldoende om iemand daarvan bij de deur te zetten om de voortgang in de rij vlot te laten verlopen”, klonk het. “We hebben hierin genoeg ervaring, dus neem dat van ons aan.” Verder bleek hoe USB-sticks een bijzondere grote rol spelen in de hele kiesverrichting. Zo’n sticks, die gebruikt worden omdat er geen netwerk zou zijn en hacking dus geen kans maakt, zijn nodig om de zogenaamde ‘voorzitterscomputer’ en de elektrische stembus op te starten en vervolgens ook voor de opstart van de stemcomputers. Op het einde van de stemdag, om 16 uur dus, is zo’n USB-stick ook weer nodig om het ‘kerncijferrapport’ af te drukken. Daarbij is het van het grootste belang dat het in- en uithalen van die USB sticks in al die apparaten in de juist volgorde verloopt. Nogal wat voorzitters en secretarissen krabden zich eens in de haren, maar de sprekers vooraan lieten verstaan dat het grotendeels zichzelf uitwijst.

Volmachten

En dan moest het verhaal van de volmachten nog komen: hoe die te registreren en wanneer ze wel en niet aanvaard worden. “Enkel de gestandaardiseerde volmachtformulieren van het ministerie van Binnenlandse Zaken zijn geldig. Als aan de procedure- en vormvereisten voldaan is, moet de volmacht aanvaard worden”, klonk het. Wat niet wegnam dat er toch nog heel wat vragen volgden vanuit het publiek. Over van alles en nog wat en de een al meer zinvol dan de andere. Een korte bloemlezing: ‘Wat met blinden? Mogen die begeleid worden door iemand in het stemhokje?’ ‘Als ik als voorzitter naar het toilet moet, kan de secretaris of een van de bijzitters mij dan vervangen voor de duurtijd van het toiletbezoek?’ ‘Ik ben aangesteld als voorzitter maar zou eigenlijk liever secretaris zijn. Kan ik niet wisselen van plaats met mijn secretaris?’ ‘Ik ben wel slim genoeg maar heb eigenlijk geen leidinggevende capaciteiten. Waarom moet ik dan toch voorzitter zijn…?’

Heel wat vragen dus en veel zenuwachtig geschuifel op de stoeltjes in de zittingzaal van de rechtbank. De voorzitter deed tot slot toch een poging om de moed erin te houden. “We vragen dit enkel aan slimme mensen. Als jullie je gezond verstand gebruiken, dat jullie zeker hebben, komt het allemaal goed. En wees blij: je krijgt zondag eens echt de kans om de baas te spelen!”